Aristides, Aelius, Orationes, Ῥοδιακός 2:

(아리스티데스, 아일리오스, 연설, Ῥοδιακός 2:)

τεμένη δὲ θεῶν καὶ ἱερὰ καὶ ἀγάλματα τοσαῦτα μὲν τὸ πλῆθοσ, τηλικαῦτα δὲ τὸ μέγεθοσ, τοιαῦτα δὲ τὸ κάλλοσ, ὥστ’ ἄξια εἶναι τῶν ἄλλων ἔργων χαριστήρια, καὶ ὡσ μὴ εἶναι διακρῖναι τί τισ αὐτῶν μᾶλλον θαυμάσειεν· ἐώκει γὰρ αὐλῆσ ἑρ́κει τὰ τείχη καὶ τοσοῦτον ἠδύνατο παρὰ τὴν εἴσω πόλιν, ὅσον ὁρίζειν αὐτὴν, ἐπεὶ τῇ γε ἀξίᾳ πάντ’ ἦν ἴσα. ὧν γε καὶ ἓν τὸ τυχὸν ἱκανὴν ἑτέρᾳ πόλει φιλοτιμίαν εἶχεν. ἐπὶ δὲ τούτοισ εἰκόνασ μὲν χαλκᾶσ πρὸσ ἁπάσασ τὰσ ἐν τῇ λοιπῇ Ἑλλάδι, γραφὰσ δὲ τέχνησ πάσησ ἄλλασ ἀλλαχοῦ τῆσ πόλεωσ ἀνακειμένασ, καὶ κόσμουσ τοὺσ μὲν μόνουσ ὄντασ ἐνταῦθα, τοὺσ δὲ καλλίστουσ· καὶ τὴν μὲν ἀκρόπολιν πεδίων καὶ ἀλσῶν μεστὴν, τῆσ δ’ ἄλλησ πόλεωσ οὐδὲν ἕτερον ἑτέρου ὑπερέχον, ἀλλὰ διαρκῆ καὶ ἴσην τὴν κατασκευὴν οὖσαν, ὡσ γένοιτ’ ἂν οὐ πόλεωσ, ἀλλὰ μιᾶσ οἰκίασ. ἀγυιὰσ δὲ ἐξ ἀρχῆσ εἰσ τέλοσ διηνεκεῖσ, ἥκιστα ἀξίασ καλεῖσθαι στενωπούσ· λαμπρὰν δὲ λαμπρῶσ ἀποτεταμένην πανταχῆ τὴν πόλιν. τὸ δὲ ἐπὶ πᾶσι καὶ πρὸ πάντων θαῦμα καὶ ὀφθαλμοῖσ κόρον οὐκ ἔχον, τὸν τῶν τειχῶν κύκλον καὶ τῶν ἐγκαταμεμιγμένων πύργων τὸ ὕψοσ καὶ κάλλοσ, ἀντὶ λαμπτήρων τοῖσ προσπλέουσιν ὂν, ὥστ’ εἶναι μόνον τοῖσ εἰσ Ῥόδον καταίρουσι καὶ προσορῶσι μείζοσιν εὐθὺσ τὴν γνώμην γίγνεσθαι. τὸ δὲ πάντων κάλλιστον οὐκ ἀπηρτημένον τὸν κύκλον τοῦτον τῆσ ἄλλησ πόλεωσ οὐδὲ κενὸν οὐδὲν ἐν μέσῳ ποιοῦντα, ἀλλὰ προσεχῆ τῇ πόλει, ὥσπερ στέφανον κεφαλῇ περιθέοντα. μόνην δὲ ἦν εἰπεῖν τὴν Ῥόδον καὶ κατ’ οἰκίαν καὶ κοινῇ τετειχίσθαι.

상위

Aristides, Aelius (아리스티데스, 아일리오스)

목록

일치하는 문장이 없습니다.

SEARCH

MENU NAVIGATION