Aristides, Aelius, Orationes, Περὶ ὁμονοίασ ταῖσ πόλεσιν 12:

ἰσχύοντεσ γὰρ οἱ μὲν ταῖσ ναυσὶν, οἱ δὲ τῷ πεζῷ, πρῶτον μὲν τὴν ἀπ’ ἀμφοῖν ὠφέλειαν κοινὴν ἑαυτοῖσ τε καὶ τοῖσ ἄλλοισ Ἕλλησι παρέσχοντο, ἔπειθ’ ὃ πολλῷ μειζόνωσ ἄν τισ ἀγασθείη, οὐ γὰρ διείλοντο τὴν ἡγεμονίαν, ἀλλ’ ὥσπερ ἂν εἰ πόλισ μία ἄμφω ταῦτα παρείχετο, τὴν μὲν προθυμίαν κοινὴν, τὴν δὲ ἡγεμονίαν μίαν ἠξίωσαν ποιήσασθαι. καὶ οὐδέν γε ἔλαττον ἐνέγκασθαι συνέβη τοῖσ παραχωρήσασιν αὐτῆσ ἢ τοῖσ ἀξιωθεῖσιν, οὐδ’ ἀτιμοτέρου γενέσθαι λόγου οὔτε ἐν τῷ παραχρῆμα τοῖσ Ἕλλησιν οὔτ’ ἐν τῷ μετὰ ταῦτα χρόνῳ τοῖσ πᾶσιν ἀνθρώποισ. ἀλλ’ ἔδοξαν οἵ γε Ἀθηναῖοι δύο ἡγεμονίασ τότε τοῖσ Ἕλλησιν ἡγήσασθαι, τὴν μὲν τῆσ παρασκευῆσ τῆσ ἐπὶ τοὺσ πολεμίουσ, τὴν δὲ τῆσ ἐπιεικείασ τῆσ πρὸσ ἀλλήλουσ, οἵτινεσ τῶν συμπασῶν τριήρων τὼ δύο μέρη μόνοι πληροῦντεσ Λακεδαιμονίοισ οὐδ’ εἰσ δέκατον τελοῦσιν ἑαυτῶν παρεῖσαν ἡγεῖσθαι, νομίζοντεσ εἰ μὴ πρότερον τὴν ὁμόνοιαν τὴν πρὸσ ἀλλήλουσ παράσχοιντο, οὐδ’ ἂν δὶσ τοσαύτασ γενομένασ τὰσ ναῦσ οὐδὲν ὠφελῆσαι τὰ πράγματα. οὕτω δὲ ὁμιλήσαντεσ ἀλλήλοισ καὶ πάντα κοινωσάμενοι καὶ τοὺσ αὐτοὺσ ὁρ́ουσ θέμενοι τοῦ συμφέροντοσ, ἐξείλοντο μὲν αὐτὰσ τὰσ Ἀθήνασ ἐχομένασ ἤδη καὶ οἰκουμένασ ὑπὸ Περσῶν, ἐρρύσαντο δὲ τὴν Ἑλλάδα ὑποβρύχιον φερομένην καὶ μικροῦ δέουσαν ἤδη πᾶσαν οἴχεσθαι, γῆν δὲ καὶ θάλατταν ἐκόσμησαν πεζομαχίαισ καὶ ναυμαχίαισ, ὅσον εὔχοντο νικῶντεσ. τὸν δ’ ἐξισοῦντα τῇ τοῦ Διὸσ ἀρχῇ τὴν ἑαυτοῦ πρὸσ τοσοῦτον δέουσ καὶ ταπεινότητοσ κατέστησαν ὥστ’ ἀναπηδήσασ ἐκ τοῦ θρόνου φεύγων ᾤχετο γῆν πρὸ γῆσ, ἑτέραν δὲ φυγὴν ἔφευγον αἱ νῆεσ πρὸσ τὴν Ἀσίαν ἄνω.