헬라어 문장 검색 - ΑριστίΟρατιον́42́0́009́

(아리스티데스, 아일리오스, 연설, Περὶ ὁμονοίασ ταῖσ πόλεσιν 9:)

ἀλλὰ μὴν ὅτε καὶ παντὸσ ἔθνουσ τοῦτο σχῆμα κάλλιστον καὶ αὕτη σωτηρία βεβαιοτάτη, δῆλον δή που τοῦθ’ ὅτι καὶ πόλεισ καὶ σύντρεισ καὶ συμπλείουσ τῶν εἰσ ταυτὸν τελουσῶν εἰκὸσ ἔχεσθαι τούτου. οὐ γὰρ δή που ἅ γε κοινῇ πάσαισ ταῖσ ἐν τῷ ἔθνει συμφέρει, ταῦτ’ ἐνίαισ αὐτῶν οὐχὶ τὸν αὐτὸν ἔχει λόγον. οὐ γὰρ εἰ τοῦ πρωτεύειν ἀντιποιοῦνται, τοῦτο βελτίω τι τὴν στάσιν ποιεῖ, ἀλλ’ ἐνταῦθα δὴ καὶ τὴν ὑπερβολὴν εὑρ́οι τισ ἄν. εἰ γὰρ ἃ μηδὲ τοῖσ τυχοῦσι [μηδὲ τοῖσ φαυλοτάτοισ] ἐπιβάλλειν μηδ’ ἂν εἷσ φήσειε, ταῦθ’ οἱ προέχειν ἀξιοῦντεσ ἑαυτοῖσ ἡγήσονται προσήκειν, καὶ μὴ καθ’ ὅσον δύνανται φυλάξονται, πῶσ οὐ προσθήκην ἡ κατηγορία λαμβάνει, ἢ πῶσ οὐχ ἕτερον μέν ἐστιν ὃ βούλονται, ἕτερον δ’ ὃ κατασκευάζουσι; βούλονται μὲν γὰρ εὐδοκιμεῖν ὡσ ἄριστοι δή που, φαίνοιντο δ’ ἂν οὕτω γε ἐξ ἴσου τοῖσ κακίστοισ διακείμενοι. οἶμαι δ’ ὥσπερ τοὺσ στρατηγοὺσ πᾶσ τισ ἂν ἀξιώσειε μάλιστα μὲν βελτίουσ εἶναι τῶν στρατιωτῶν, πάντωσ δὲ μὴ χείρουσ, οὕτω καὶ τὰσ πόλεισ αἷσ τὸ προβουλεύειν ἀνάκειται μὴ χεῖρον τῶν φαυλοτέρων καὶ τῶν πολλῶν φρονεῖν. ὥσπερ τοίνυν εὐταξία καὶ κόσμοσ οὐ τοῖσ μὲν στρατιώταισ ἐπιτήδειον, στρατηγοῖσ δὲ ἄτιμον οὐδὲ ἄχρηστον ὑπάρχει, ἀλλ’ εἴπερ οἱ πολλοὶ παρέξουσιν ἑαυτοὺσ ἐν τῷ τεταγμένῳ, δεῖ τοὺσ ἡγουμένουσ αὐτοῦ τούτου πρῶτον αὐτὸ ἡγεῖσθαι, ὡσ ἐκεῖνό γε ἀμήχανον, στρατηγῶν στασιαζόντων καὶ τεταραγμένων πρὸσ ἀλλήλουσ στράτευμα μιᾶσ γνώμησ γενέσθαι, οὕτω καὶ τῶν πόλεων χρὴ νομίζειν μάλιστα προσήκειν σωφρονεῖν αἵτινεσ ἀντὶ τοῦ κοινοῦ σχήματόσ εἰσιν ἅπασι τοῖσ ἐν τῷ γένει. θαυμάζω δ’ εἰ πολέμου μὲν ἥκοντοσ πᾶσ τισ ἂν αὑτοῦ κέρδοσ ἡγοῖτο ὡσ μετὰ πλείστων καὶ γενναιοτάτων συμμάχων κινδυνεύειν, ἐξὸν δ’ ἀκινδύνωσ τὰ ὑπάρχοντα καρποῦσθαι, εἰ μετ’ ἄλλων ὑπάρξει, ζημίαν λογιεῖται, καὶ μηδ’ ἐκεῖνο ἐνθυμηθήσεται, ὅτι ὅσῳ ἂν μειζόνων ἑαυτὸν ἀξιοῖ, τοσούτω μᾶλλον εἰκόσ ἐστι καὶ τοῖσ ἄλλοισ χρηστὰ τὰ πράγματ’ εἶναι συμβούλεσθαι· ὡσ τὸ μὲν τῶν οὐδενὸσ ἀξίων ἔμπροσθεν εἶναι σεμνὸν οὐδὲν, ἡ δὲ πρὸσ τοὺσ ἐλλογίμουσ ἅμιλλα κατ’ ἀμφότερ’ ἀσφαλήσ. καὶ γὰρ νικῶντι καλὸν τὸ σχῆμα τῆσ φιλοτιμίασ, κἂν ἄλλο τι συμβαίνῃ, πάρεστιν ἡ παραμυθία. ἔξεστι δὲ κἀκ τῶν Ὁμήρου μαθεῖν. ἐπειδὴ γὰρ κοινότατοσ ὁ ποιητὴσ, οὐ χεῖρον κἀκείνῳ πρόσ γε τὰ τοιαῦτα προσχρῆσθαι.

MENU NAVIGATION

호흡부호 보기

강세부호 보기

장단부호 보기

작은 Iota 보기

모든 부호 보기

헬라어 텍스트

Aristides, Aelius, Orationes, Περὶ ὁμονοίασ ταῖσ πόλεσιν 9:

(아리스티데스, 아일리오스, 연설, Περὶ ὁμονοίασ ταῖσ πόλεσιν 9:)

상위

목록

SEARCH

MENU NAVIGATION