헬라어 문장 검색 - ΑριστίΟρατιον́42́0́004́

(아리스티데스, 아일리오스, 연설, Περὶ ὁμονοίασ ταῖσ πόλεσιν 4:)

ὑπὸ δ’ αὐτὴν ἡ λοιπὴ πόλισ ἄλλη κατ’ ἄλλουσ τόπουσ παντοίασ εἴληφε θέσεισ τε καὶ μορφάσ. φαίησ ἂν ἄστη πολλὰ συνελθόντα εἰσ ταυτὸν οἰκεῖν καὶ εἶναί τινασ ὥσπερ ἀστυγείτονασ χρόνῳ συνοίκουσ γεγενημένουσ, αὐξηθέντων αὐτοῖσ τῶν ἐπ’ ἀλλήλουσ ἀεί. κόσμοι δὲ καὶ παλαιοὶ καὶ νέοι διὰ πάσησ τῆσ πόλεωσ διήκοντεσ, εἷσ αὐτῶν ὁ τυχὼν ἀποχρῶν καὶ συμπάσησ πόλεωσ κόσμοσ εἶναι. πολλὰ μὲν δὴ καὶ περὶ τῶν ἄλλων ἄν τισ ἔχοι διεξιέναι τῶν εἴτε μερῶν εἴτε καὶ ὡσ πολισμάτων χρὴ λέγειν, τὸ δ’ ἁπάντων τιμιώτατον καὶ πάσησ ἀεὶ μνήμησ ἐμοὶ τίσ ἂν οἱο͂́σ τ’ εἰή σιωπῇ παρελθεῖν; λέγω δὲ τὸ τελευταῖον τμῆμα τῆσ πόλεωσ, ὃ τῷ σωτῆρι καθωσίωται κατὰ τὴν κοινὴν ἁπάντων ἀνθρώπων ἀγαθὴν τύχην. ἐπειδὴ γὰρ ἔδει καὶ εἰσ τήνδε τὴν ἤπειρον διαβῆναι τὸν θεὸν, διαβαίνει πρῶτον ἐνταυθοῖ καὶ τὴν πόλιν ὁρμητήριον ποιεῖται τῆσ εἰσ ἅπασαν τὴν ἤπειρον ὁμιλίασ. καὶ γίγνεται τοῖσ μὲν χρόνοισ αὕτη δευτέρα τισ ἀποικία δεῦρο ἐκ τῆσ Ἑλλάδοσ μετὰ τὴν ἐξ Ἀρκαδίασ τῶν ἅμα Τηλέφῳ, τῇ δὲ ἀξίᾳ καὶ τῇ δυνάμει πολὺ πρεσβυτάτη πασῶν ἀποικιῶν. ἑστία γὰρ Ἀσκληπιοῦ τῆσ Ἀσίασ ἐνταῦθα ἱδρύθη, κἀνταῦθα δὴ φρυκτοὶ φίλιοι πᾶσιν ἀνθρώποισ αἴρονται παρὰ τοῦ θεοῦ καλοῦντόσ τε ὡσ αὐτὸν καὶ μάλα ἀληθινὸν φῶσ ἀνίσχοντοσ. καὶ οὔτε χοροῦ σύλλογοσ πρᾶγμα τοσοῦτον οὔτε πλοῦ κοινωνία οὔτε διδασκάλων τῶν αὐτῶν τυχεῖν, ὅσον χρῆμα καὶ κέρδοσ εἰσ Ἀσκληπιοῦ τε συμφοιτῆσαι καὶ τελεσθῆναι τὰ πρῶτα τῶν ἱερῶν ὑπὸ τῷ καλλίστῳ καὶ τελεωτάτῳ δᾳδούχῳ καὶ μυσταγωγῷ καὶ ᾧ πᾶσ ἀνάγκησ εἴκει θεσμόσ. ἐγὼ μὲν οὖν καὶ αὐτόσ εἰμι τῶν οὐ δὶσ βεβιωκότων ὑπὸ τῷ θεῷ, ἀλλὰ πολλούσ τε καὶ παντοδαποὺσ βίουσ βεβιωκότων καὶ τὴν νόσον κατὰ τοῦτο εἶναι λυσιτελῆ νομιζόντων, πρὸσ δὲ καὶ ψήφουσ εἰληφότων· ἀνθ’ ὧν ἔγωγ’ ἂν οὐδὲ σύμπασαν δεξαίμην τὴν ἐν ἀνθρώποισ λεγομένην εὐδαιμονίαν. οὐκοῦν οὐδὲ ἀλίμενα φήσαι τισ ἂν εἶναι τὰ τῇδε, ἀλλ’ ἐκεῖνο ὀρθότατον καὶ δικαιότατον λέγειν, ὡσ ἄρα οὗτοσ λιμένων ἁπάντων ὀχυρώτατοσ καὶ βεβαιότατοσ καὶ πλείστουσ δεχόμενοσ, καὶ γαλήνῃ πλεῖστον προέχων, ἐν ᾧ πᾶσιν ἐξ Ἀσκληπιοῦ τὰ ἐπίγυια τῆσ σωτηρίασ ἤρτηται.

MENU NAVIGATION

호흡부호 보기

강세부호 보기

장단부호 보기

작은 Iota 보기

모든 부호 보기

헬라어 텍스트

Aristides, Aelius, Orationes, Περὶ ὁμονοίασ ταῖσ πόλεσιν 4:

(아리스티데스, 아일리오스, 연설, Περὶ ὁμονοίασ ταῖσ πόλεσιν 4:)

상위

목록

SEARCH

MENU NAVIGATION