Aristides, Aelius, Orationes, συμμαχικὸσ β πρὸσ Θηβαίουσ περὶ τῆσ συμμαχίας 7:

εἰ δὲ μὴ, πότε βέλτιον ἐπράττετε, ὅπωσ δὲ μηδὲν ἀχθεσθῆτε, πότερον ἡνίκα Ἐπαμεινώνδασ καὶ Γοργίδασ καὶ Πελοπίδασ ὑμῶν ἡγοῦντο καὶ Φίλιππον ὁμηρεύοντα ἐγιγνώσκετε, ἢ τούτου παρελθόντοσ εἰσ τὴν ἀρχὴν καὶ ἡνίχ’ ὑμῶν οὗτοσ ἡγεῖτο τοσαῦτα χαριζόμενοσ, δι’ ὧν ἔμελλεν εἰσαῦθισ ἀσθενεστέροισ χρήσεσθαι; τί γὰρ ἂν γένοιτο ἀλογώτερον ἢ κατηγορεῖν μὲν εἴ τι πρὸσ ἀλλήλουσ ἡμῖν ὑπάρχει δύσκολον, εἰ δέ τι χρηστὸν νῦν πράξομεν συστάντεσ, ἀσχάλλειν καὶ μὴ συνιέναι τοῖσ αὑτῶν λόγοισ ἐλεγχομένουσ; οἶμαι δ’ εἰ κατ’ ἀρχὰσ εὐθὺσ τοῦτον μισθὸν ὑμᾶσ Φίλιπποσ ᾔτησε τῆσ βοηθείασ, ὑποκύψαι καὶ παραδοῦναι τὴν πόλιν αὑτῷ, μηδένα ἂν τοσούτου τιμήσασθαι τὴν πρὸσ Φωκέασ φιλονεικίαν. μὴ τοίνυν ἅ γ’ ἐξ ἀρχῆσ οὐκ ἂν ἠνέσχεσθε, ταῦτα νῦν ἀντ’ ἐκείνων δῶτε, ἀλλ’ ἐνθυμεῖσθ’ ὅτι πρῶτον μὲν οὐδὲν ἧττον ὑμῖν ἃ βούλεσθε πέπρακται, ὥστε μηδὲν σφόδρα τούτου δεῖν ἔτι· ἔπειτ’ εἰ καὶ δυοῖν αἱρ́εσισ ἦν, ἄμεινον Φωκεῦσι πολεμεῖν ἢ τοῦτον εἰσφρήσεσθαι. ἐκείνων μὲν γὰρ ἂν καὶ καθ’ ὑμᾶσ αὐτοὺσ ἐκρατήσατε καὶ μεθ’ ἡμῶν, ὥσπερ Λακεδαιμονίων πρότερον, καί τιν’ ἄλλον ἴσωσ τρόπον· εἰ δ’ ἅπαξ οὗτοσ ἐγκρατὴσ ὑμῶν ἔσται, οὐκ οἶδ’ ὅ τι μεῖζον παρ’ ὑμῶν αὐτῶν εἰσαῦθισ εὑρήσετε. εἶτα κἀκεῖνο μὲν ἦν ἂν μὴ λαβεῖν δίκην παρὰ Φωκέων, τοῦτο δ’ αὐτοὺσ σῶσαι μὴ βεβουλῆσθαι. βέλτιον δὲ δήπουθεν ἄλλων φείσασθαι δι’ αὑτοὺσ ἢ δι’ ἄλλουσ αὑτοὺσ ἀξιοῦν ἀπολωλέναι. οὐ τοίνυν οὐδ’ ὅσ’ ἐβλασφήμησαν οὗτοι περὶ ἡμῶν οὐδένα νοῦν ἔχει.