헬라어 문장 검색 - ΑριστίΟρατιον́33́0́002́

(아리스티데스, 아일리오스, 연설, Λευκτρικὸσ α# ὑπὲρ Λακεδαιμονίων πρῶτος 2:)

ἃ μὲν οὖν λογιζόμενοσ πέπαυμαι μέσοσ ὢν καὶ δι’ ἃ τοὺσ Λακεδαιμονίουσ ᾕρημαι, ταῦτ’ ἐστί· τὸ δ’ ὑμέτερον πρόχειρον εἰσ φιλανθρωπίαν καὶ τὸ φθάνειν τοὺσ ἀτυχοῦντασ οἰκτείροντασ ἢ ’κείνουσ δεομένουσ, τάχ’ ἂν οὐκ ἐάσειε ταῦτ’ ἀκριβῶσ ἐξετασθῆναι. σύνοιδα γὰρ ὑμῖν καὶ ὅτε πρῶτον ὁ κήρυξ ἦλθε τὴν μάχην ἀγγέλλων, ὃν ἐστεφανωμένον ὡσ ὑμᾶσ ἔπεμψαν οἱ Θηραῖοι, πρὸσ ἀηδίαν καὶ λύπην ἀκούσασι καὶ οὕτω πόρρω τοῦ συνησθῆναι γενομένοισ, ὥστε μήτε εἰσ τὸ πρυτανεῖον καλέσαι μήτ’ ἄλλο μηδὲν φιλάνθρωπον ἐνδείξασθαι. οὕτωσ ὁ παλαιὸσ λόγοσ ἔστ’ ἀληθὴσ ὅτι τοῖσ καθ’ ἑκάστουσ ἀτυχοῦσι κοινὴ πᾶσιν ὕπεστιν εὐτυχία τὸ τῆσ πόλεωσ ταύτησ ἦθοσ ὑφ’ οὗ σώζονται. ἀλλὰ μὴν τόν γ’ ἀναμνήσοντα ἂν ὑμᾶσ τῶν ἐπὶ τοῦ Δεκελεικοῦ πολέμου πεπραγμένων τοῖσ Λακεδαιμονίοισ τίνεσ αὐτοῖσ ἐκοινώνουν ἐρήσομαι· οἶμαι μὲν οὐ Σάμιοι, ἀλλ’ οἷσ ὡσ ἀναμαρτήτοισ βοηθεῖν ἀξιώσει. εἰ μὲν οὖν καιρῷ τινι καὶ φιλανθρωπίᾳ ταῦτα δεδόσθαι δεῖ, κοινὴν ἀμφοῖν δίκαιον ὑπάρχειν τὴν λήθην, οὐ τοῖσ μὲν καὶ ἐξ ἀρχῆσ ὑπ’ ἐκείνων ἀναπεισθεῖσι καὶ καταλῦσαι μεταξὺ σπουδάσασι, κᾆτα κωλυθεῖσι μνησικακεῖν, τοῖσ δὲ διὰ τέλουσ ἀγνώμοσι παρεικέναι χρὴ τὴν μέμψιν· εἰ δ’ ἀμφοτέροισ ἐγκαλεῖν χρὴ, ὡσ ἔγωγε μὰ τοὺσ θεοὺσ οὐκέτ’ ἂν ἀξιοίην, εἰ μή τισ ἔχοι με πεῖσαι, τί δεῖ ταῦτα κατηγορεῖν ὧν ἀποκρῖναι τοὺσ ἑτέρουσ οὐκ ἔστιν; ἁπάντων γὰρ τῶν ὡσ ὁ μάλιστ’ ἂν ἐξετάζων εἴποι χειρίστων οἵδε αὐτοῖσ ἐκοινώνουν. καὶ μὴν εἴ τινα καὶ ἐκλέξαντα εἰπεῖν δεῖ παρέντα τὰ τοῦ πολέμου κοινὰ, σκοπῶμεν τὰ μετὰ ταῦτα πραχθέντα καὶ βουλευθέντα ἑκατέροισ. εὑρήσομεν γὰρ τὰ μὲν Θηβαίοισ δόξαντα, ἀναίρεσιν τῆσ πόλεωσ ἡμῶν καὶ ἀνδραποδισμὸν καὶ μηδένα μηδαμοῦ λοιπὸν εἶναι· φεύγω τοὔνομα προσθεῖναι τῇ βλασφημίᾳ ‐ καίτοι ταῦτά γε οὐδ’ ὁ Πέρσησ ἔγνω πρότερον περὶ ἡμῶν, ἀλλ’ ἀποχρῆν ᾤετο, ἐὰν τὸ κελευόμενον ποιεῖν ἐθέλοντασ ἔχῃ ‐ τὰ δ’ αὖ Λακεδαιμονίοισ δόξαντα ταῦτ’ ὄντα, ἃ νῦν αὐτοῖσ ἀξιοῦσιν ὑπάρξαι παρ’ ὑμῶν, τὴν αὑτῶν οἰκεῖν καὶ μηδὲν ἀνήκεστον παθεῖν. καὶ δῆτα ἔγωγε σκοπῶ πρὸσ ἐμαυτὸν, εἰ τότε τοῖσ Λακεδαιμονίοισ συνέδοξεν ἅπερ τοῖσ Θηβαίοισ καὶ ὑπέστησαν τοῦτο τὸ ἔργον, καὶ μὴ θεῶν τισ χεῖρα ὑπερέσχε τοῦ τοιούτου πράγματοσ, τί λοιπὸν ἦν ἐν μέσῳ ἢ ζητεῖν νῦν τοὺσ Θηβαίουσ οὕστινασ καλέσουσι κατὰ τούτων;

MENU NAVIGATION

호흡부호 보기

강세부호 보기

장단부호 보기

작은 Iota 보기

모든 부호 보기

헬라어 텍스트

Aristides, Aelius, Orationes, Λευκτρικὸσ α# ὑπὲρ Λακεδαιμονίων πρῶτος 2:

(아리스티데스, 아일리오스, 연설, Λευκτρικὸσ α# ὑπὲρ Λακεδαιμονίων πρῶτος 2:)

상위

목록

SEARCH

MENU NAVIGATION