헬라어 문장 검색 - ΑριστίΟρατιον́32́0́007́

(아리스티데스, 아일리오스, 연설, Ὑπὲρ τῆσ πρὸσ Ἀθηναίουσ εἰρήνης 7:)

ἆρ’ οὖν καλὸν ἢ τοὺσ συσσώσαντασ ἡμῖν τοὺσ ἀρχηγέτασ αὐτοῖσ παισὶ καὶ γυναιξὶ νῦν ὑφ’ ἡμῶν ἀπολέσθαι, ἢ τοὺσ τὴν πόλιν ἐκλιπόντασ ὑπὲρ τῆσ τῶν Ἑλλήνων ἐλευθερίασ ὑφ’ ἡμῶν τῆσ πόλεωσ στερηθῆναι, ἢ τοὺσ ὑπὲρ τῆσ ἐκείνων ἐλευθερίασ τοῖσ τυράννοισ ὑμᾶσ πολεμοῦντασ, καὶ ταῦτα πρὶν ἃσ εἶπον αὐτοὺσ ἀρετὰσ ἐπιδείξασθαι, τούτουσ νῦν πανωλεθρίᾳ τοὺσ αὐτοὺσ τούτουσ διαφθεῖραι; καὶ τοῖσ μὲν τότε μηδίσασι γενέσθαι παρ’ ὑμῶν συγγνώμην, οὓσ δεκατεύειν πρότερον ἐψηφίσασθε, καὶ τοὺσ Ἀθηναίουσ οὐχ ἥκιστα εἶναι τοὺσ ταῦτα συμπείθοντασ, τοῖσ δὲ μεθ’ ὑμῶν γενομένοισ καὶ μεθ’ ὧν ἐν τοῖσ κοινοῖσ τῶν Ἑλλήνων ἱεροῖσ τετάχθαι προσῆκε τὴν Ἑλλάδα ἐλευθεροῦντασ, τούτοισ ἐνταῦθα τελευτῆσαι τὴν τύχην; καὶ τοὺσ μὲν ἐκ τῶν βαρβάρων περὶ τῆσ βώλου καὶ τοῦ ὕδατοσ ἐλθόντασ, ὡσ συλῶντασ τὰ τῆσ Ἀθηνᾶσ, οὕτωσ ὑπ’ ἐκείνων ἀποθανεῖν, καὶ δύο ταύτασ πόλεισ μόνασ κοσμῆσαι τὸ τῶν Ἑλλήνων γένοσ ὅσοισ ἐψηφίσαντο, τήν τε ἡμετέραν καὶ τὴν ἐκείνων· κατασκαπτομένησ δὲ ἀκροπόλεωσ καὶ ἱερῶν καὶ τῆσ πόλεωσ ἄρδην ἀπολλυμένησ καὶ τῆσ χώρασ οὐκ οἶδ’ οἷστισιν ἀνθρώπων διδομένησ, οὐδὲν τούτων ἄρα οἰέσθε οὔτε πρὸσ τοὺσ ἄλλουσ θεοὺσ οὔτε πρὸσ τὴν Ἀθηνᾶν εἶναι, ἣ κοινὴ μὲν ἀρχηγέτισ ἀμφοῖν ταῖν πόλεοιν, τῆσ δ’ ἐκείνων τὴν ἐπωνυμίαν ἔχει; μηδαμῶσ, ὦ ἄνδρεσ Λακεδαιμόνιοι, μὴ τοὺσ βαρβάρουσ μιμώμεθα, μηδ’ ἣν ἔρεισμα τῆσ Ἑλλάδοσ πόλιν ᾔδομεν, ταύτην ἀνατρέψωμεν, μηδ’ ὑποσπάσωμεν, μηδ’ ἐκκόψωμεν τῆσ Ἑλλάδοσ τοῖν ὀφθαλμοῖν τὸν ἕτερον, ἀλλ’ ἀναμνησθέντεσ ἐκείνησ τῆσ ἡμέρασ ἐν ᾗ μὴ καταλιπεῖν τοὺσ Ἕλληνασ αὐτῶν δεομένοισ ἡμῖν ὑπήκουσαν, παριδόντεσ μὲν τὰσ τοῦ βασιλέωσ ἐπαγγελίασ, καταφρονήσαντεσ δὲ κινδύνων καὶ φόβων, ἐν καιρῷ νῦν τὴν χάριν αὐτοῖσ ἀπόδοτε, ἕν τι τῶν αἰσχίστων νομίσαντεσ, ἰδίᾳ μὲν εἴ τῳ μείζω τῶν ἐγκλημάτων εἰή τὰ τῆσ ἀνδραγαθίασ εἰδέναι συγγιγνώσκειν, πόλει δὲ τοσαύτῃ τὸ δίκαιον τοῦτο μὴ σωθῆναι. φέρε πρὸσ Διὸσ, οὐδὲν γὰρ ἀπώμοτον, εἰ πάλιν ἐξ ἀρχῆσ ὁ βάρβαροσ ἡμῖν ἐγχειρήσειε, πάντα δ’ ἂν γένοιτο ἐν τῷ μακρῷ χρόνῳ, καὶ τὴν Ἑλλάδα ἴσμεν ὡσ κεκάκωται, τίνασ εἰπέ μοι παραστησώμεθα;

MENU NAVIGATION

호흡부호 보기

강세부호 보기

장단부호 보기

작은 Iota 보기

모든 부호 보기

헬라어 텍스트

Aristides, Aelius, Orationes, Ὑπὲρ τῆσ πρὸσ Ἀθηναίουσ εἰρήνης 7:

(아리스티데스, 아일리오스, 연설, Ὑπὲρ τῆσ πρὸσ Ἀθηναίουσ εἰρήνης 7:)

상위

목록

SEARCH

MENU NAVIGATION