헬라어 문장 검색 - ΑριστίΟρατιον́27́0́008́

(아리스티데스, 아일리오스, 연설, Ιἑροὶ λόγοι ε# 8:)

καλέσασ δὲ τῶν φίλων τοὺσ ἐπικαίρουσ φράζω τὸ πρόσταγμα. καὶ τότε δὴ γράμμα ἐξετίθετο, καὶ γὰρ προσῆγεν ἡ ἐκ τοῦ ὀνείρατοσ ὡρ́α, καὶ παρῆμεν εὐθὺσ ἐπ’ αὐτῷ. ὅμωσ δὲ καίπερ οὕτωσ ἐξ ὑπογυίου τῆσ παρόδου γιγνομένησ καὶ τῶν πολλῶν ἀγνοησάντων, οὕτω δή τι μεστὸν γίγνεται τὸ βουλευτήριον ὥστε οὐδὲν ἦν πλὴν ἀνθρώπων κεφαλὰσ ὁρᾶν καὶ οὐδ’ ἂν τὴν χεῖρα διέωσασ μέσην οὐδαμοῦ. καὶ μὴν τό γε τοῦ θορύβου τε καὶ τῆσ εὐνοίασ, μᾶλλον δὲ, εἰ χρὴ τἀληθὲσ εἰπεῖν, ἐνθουσιασμοῦ, τοσοῦτον παρὰ πάντων συνέβη ὥστε οὐδεὶσ ὤφθη καθήμενοσ οὔτ’ ἐπὶ τοῦ προαγῶνοσ οὔθ’ ἡνίκα ἀναστὰσ ἠγωνιζόμην, ἀλλ’ ἐκ πρώτου ῥήματοσ εἱστήκεσαν, ὤδινον, ἐγάνυντο, ἐξεπλήττοντο, συμπαρένευον τοῖσ λεγομένοισ, ἠφίεσαν φωνὰσ οὔπω πρόσθεν γενομένασ, πᾶσ τισ αὑτοῦ τὸ κέρδοσ ποιούμενοσ, εἴ τι νείμαι τῶν μεγίστων ἐμοί. ὡσ δ’ ἀπηλλάγημεν ἀπὸ τοῦ βουλευτηρίου καὶ περὶ λουτρὸν ἦμεν, τότε δή τισ ἀγγέλλει μοι ὅτι καὶ ὁ δεῖνα προγράψασ πρότριτα εἰσ τὴν ἡμέραν ταύτην εἰσ τὸ ᾠδεῖον ἑπτακαίδεκα εἰή τοὺσ σύμπαντασ ἠθροικώσ. καὶ μέντοι καὶ ἦρξεν αὐτῷ σωφροσύνησ ἐκείνη ἡ ἡμέρα, τὸ πέρα δ’ οὐ λέγω, οὐδ’ ἂν τούτων ἐμνήσθην, εἰ μὴ τό τε ἐνύπνιον ὡσ ἐναργὲσ ἐξέβη ἐβουλόμην ἐνδείξασθαι καὶ ὅτι καὶ τούτων ἐμέλησε τῷ θεῷ, καὶ ἅμα τοῖσ ἐξ ἀρχῆσ ὡμολόγει λόγοισ ὡσ αὐτὸσ ἀνέστησέ τε καὶ κατέστησεν εἰσ τὴν Σμύρναν. οὐ πολλῷ δ’ ὕστερον εἰσ Ἔφεσον κομίζει στεφάνουσ τε προειπὼν ὡσ ἀγωνιστῇ καὶ κατασκευάσασ οὕτωσ ὥστε ἀφυπνιζόμην, Ἔφεσον βοῶν. ἀλλὰ μὴν τά γε ἐκεῖ πραχθέντα ἐμοὶ μὲν οὐκ εὐπρεπέστερόν ἐστι λέγειν, πολλοὶ δὲ οἱ διηγησόμενοι τοῖσ δεομένοισ εἰδέναι. ἀλλ’ ὅσον μὲν εἰσ τὸν θεὸν ἔρχεται τῶν λόγων, ἀνάγκη φράζειν πειρᾶσθαι καὶ μὴ παραλιπεῖν ἐκ τῶν δυνατῶν. ἄτοπον γὰρ εἰ μέν τι τῷ σώματι καὶ κατ’ οἶκον ἔδωκεν ἰάμα, διηγεῖσθαι τοῦτ’ ἂν καὶ αὐτὸν καὶ ἕτερον, ἐκεῖνα δὲ ἃ ὁμοῦ τὸ σῶμα ἀνίστη, τὴν ψυχὴν ἐπερρώννυ, τοὺσ λόγουσ ηὖξε μετ’ εὐδοξίασ, ταῦτα δὲ οὑτωσὶ παρελθεῖν σιωπῇ. ὅτι δὲ οὐδὲν πώποτε τῶν ἀνθρωπείων ἔμεγε ἐχαύνωσεν οὐδὲ ἐπῄρθην οὔτ’ ὀλίγουσ οὔτε πολλοὺσ χειρωσάμενοσ, οὐδ’ οἶμαι δεῖν φιλοτιμεῖσθαι τοῖσ τοιούτοισ μᾶλλον ἢ αἰσχύνεσθαι φιλοτιμούμενοσ, ἐμαυτόν τε καλῶσ πέπεικα καὶ πολλούσ. ἀλλὰ γὰρ θαυμαστὸν τοῦ θεοῦ τὸ διηνεκὲσ, οἱο͂ν καὶ τὸ τῆσ ὕστερον ἐν Σμύρνῃ γενομένησ ἐπιδείξεωσ τῆσ μεγάλησ ἐκείνησ.

MENU NAVIGATION

호흡부호 보기

강세부호 보기

장단부호 보기

작은 Iota 보기

모든 부호 보기

헬라어 텍스트

Aristides, Aelius, Orationes, Ιἑροὶ λόγοι ε# 8:

(아리스티데스, 아일리오스, 연설, Ιἑροὶ λόγοι ε# 8:)

상위

목록

SEARCH

MENU NAVIGATION