헬라어 문장 검색 - ΑριστίΟρατιον́26́0́007́

(아리스티데스, 아일리오스, 연설, Ιἑροὶ λόγοι δ# 7:)

καὶ μὴν τό γε πλεῖστον καὶ πλείστου ἄξιον τῆσ ἀσκήσεωσ ἡ τῶν ἐνυπνίων ἦν ἔφοδοσ καὶ ὁμιλία. πολλὰ μὲν γὰρ ἤκουσα νικῶντα καθαρότητι καὶ λαμπρῶσ ἐπέκεινα τῶν παραδειγμάτων, πολλὰ δ’ αὐτὸσ λέγειν ἐδόκουν κρείττω τῆσ συνηθείασ καὶ ἃ οὐδεπώποτε ἐνεθυμήθην· ὧν ὅσα γε ἐμνήσθην ἐν ταῖσ ἀπογραφαῖσ τῶν ὀνειράτων ἔστησα, ἐν οἷσ ὅ τε ὑπὲρ τοῦ δρόμου λόγοσ λεχθείσ ἐστιν, ὅτε ἐκέλευε χρῆσθαι δρόμῳ, καὶ πολλὰ ἕτερά ἐστι. καὶ ἐν τοῖσ βιβλίοισ ἐνέσπαρται τοῖσ ἡμετέροισ Ἀθηνᾶσ τε ἐγκώμιον καὶ Διονύσου καὶ ἑτέροισ ὡσ ἕκαστόν που συμβαίνοι. πολλὰ δὲ καὶ προβλήματα ἀφίκετο καὶ ὅπωσ χρὴ τὸ σύμπαν μεταχειρίσασθαι παρεδείχθη, χωρὶσ τῶν εἰσ μνήμην δι’ ἀκριβείασ ἐλθόντων ῥημάτων. ἦν δέ τισ καὶ οὗτοσ τρόποσ, φέρων εἰσ ἐπίδοσιν, ὁ τῆσ ἀδήλου παρασκευῆσ· ἔδει γὰρ ἀναστῆναι κεκεντρωμένον εἰσ λόγουσ καὶ παρεσκευασμένον ἐκ νυκτὸσ, ὥσπερ ὅταν ἀθλητὴσ προγυμνάσηται τὰ ἑωθινά. ἧκε δέ ποτε καὶ τοιοῦτον ἐπίταγμα, πλέξαι λόγον διὰ ψιλοῦ τοῦ νοῦ, καθάπερ διὰ ῥημάτων, καί μοι δῆλον ἦν ὅτι πολύνοιαν εἰσηγοῖτο ὁ θεόσ. ὅτι δ’ οὖν ἡ τῶν λόγων ἕξισ ἡμῖν σὺν αὐτῷ γ’ εἰρῆσθαι, εἰ τὰ μάλιστα καὶ πρόσθεν μὴ σφόδρα εὐκαταφρόνητοσ ἦν, ἑτέρα τισ ἐξ ἑτέρασ ἐγένετο αὐτοί τε σύνισμεν καὶ ὑπὸ τῶν εἰδότων γνωρίζεται. καὶ δὴ Πάρδαλόσ ποτε ἐκεῖνοσ, ὃν ἐγὼ φαίην ἂν ἄκρον τῶν ἐφ’ ἡμῶν Ἑλλήνων γενέσθαι γνῶναι λόγουσ, ἐτόλμησεν εἰπεῖν πρὸσ ἐμὲ καὶ διισχυρίσασθαι, ἦ μὴν νομίζειν τύχησ συνηθείᾳ συμβῆναί μοι τὴν νόσον, ὅπωσ τῷ θεῷ συγγενόμενοσ ἐπιδοίην ταύτην τὴν ἐπίδοσιν. ὅσα δὲ ἄλλα ἢ ’κεῖνοσ εἰώθει φθέγγεσθαι κοσμῶν τοὺσ ἡμετέρουσ λόγουσ, ἢ τῶν ἄλλων πρεσβυτῶν οἱ βέλτιστοι καὶ γνωριμώτατοι κατ’ ἐκείνουσ τοὺσ χρόνουσ, ἔξω τῆσ τε ὑποθέσεωσ καὶ ἅμα τῆσ γνώμησ τῆσ ἐμῆσ λέγειν ἐστίν. ἀλλ’ ὄναρ εἰπεῖν βούλομαι. ἐν χωρίῳ μὲν ἐδόκουν εἶναι οὗπερ ἐτράφην, παρεῖναι δὲ Ῥουφῖνον, οὗ τὰ μεγάλα ἀναθήματα καὶ νεὼσ ὁ πολυειδήσ· καὶ δῆτα τά τε ἄλλα χαίρειν αὐτόν μοι διαφερόντωσ καὶ φάναι εἰσ τὸ μέσον ποῦ νῦν ἂν ἦν εἰ περιῆν ὁ δεῖνα ὁ μελετητήσ. οὕτω γὰρ εἰπεῖν τῷ ῥήματι, τὸν κορυφαῖον δὴ λέγοντα τῶν ἐφ’ ἡμῶν. καὶ αὐτὸσ συνεὶσ εἰπεῖν πρὸσ τουτονὶ Βάσσον, ὁρᾷσ οἱᾶ ὁ θεὸσ περὶ ἐμοῦ λέγει, οὗτοσ ὁ Ῥουφῖνοσ δή;

MENU NAVIGATION

호흡부호 보기

강세부호 보기

장단부호 보기

작은 Iota 보기

모든 부호 보기

헬라어 텍스트

Aristides, Aelius, Orationes, Ιἑροὶ λόγοι δ# 7:

(아리스티데스, 아일리오스, 연설, Ιἑροὶ λόγοι δ# 7:)

상위

목록

SEARCH

MENU NAVIGATION