헬라어 문장 검색 - ΑριστίΟρατιον́24́0́017́

(아리스티데스, 아일리오스, 연설, Ιἑροὶ λόγοι β# 17:)

νῦν δὲ ὅθεν ἐξέβημεν τρεπώμεθα πρὸσ τὰ λουτρὰ τὰ θεῖα· ὀδύναι δὲ καὶ νόσοι καὶ κίνδυνοι πάντεσ ἐρρόντων. ἐγκατεκεκλίμην μεταξὺ τῶν τε θυρῶν καὶ τῶν κιγκλίδων τοῦ νεὼ κατὰ δή τινα ὀνείρατοσ ὄψιν· καί μοι χρῇ ὁ θεὸσ τὸ ἔποσ τόδε ἑσπέριοι δ’ ἤκμαζον ἐπὶ κρήναισ χλοεραῖσιν. ἔπειτα ἐχριόμην τε ἐν τῷ ὑπαίθρῳ ἐν τῷ περιβόλῳ τοῦ ἱεροῦ καὶ ἐλούμην τῷ φρέατι τῷ ἱερῷ, καὶ οὐδεὶσ ἦν ὅστισ οὐχ ὁρῶν ἠπίστει. καὶ μικροῦ πᾶσαν ἐξέβαλον τὴν νόσον, εἰ μὴ τοῦ θεοῦ σημεῖα φαίνοντοσ καὶ μεταβάλλοντοσ ἤδη τὴν δίαιταν αὐτὸσ μὲν οὕτωσ εἶχον ὡσ ταύτῃ ποιήσων, βουλὴ δὲ κακὴ νίκησεν ἑταίρων, οἳ σοφίασ τε ἀντιποιούμενοι καί τινα ἔχειν περὶ ταῦτα δοκοῦντεσ δεινότητα ἀτοπώτερον τὰ ἐνύπνια ἐξηγοῦντο, φάσκοντεσ δι’ ὑπερβολῆσ ἐνδείκνυσθαι τὸν θεὸν ὅτι χρὴ μένειν ἐπὶ τῶν αὐτῶν. κἀγὼ συνεχώρησα ἄκων μὲν καὶ ὑφορώμενοσ καὶ νομίζων αὐτὸσ ἄμεινον γιγνώσκειν, ὡσ δ’ ἂν μὴ δοκοίην ἐμαυτῷ τισ εἶναι μόνῳ πειθόμενοσ. παθὼν δ’ ἔγνων καλῶσ ὡσ ὀρθῶσ ἐγίγνωσκον. ἀλλ’ ὅσα μὲν σύμβουλοι διήμαρτον χωρὶσ ἔστω· καίτοι καὶ ταῦτα ἐοίκε τῶν σφόδρα πρὸσ τὸν θεὸν εἶναι. τὸ γὰρ τὴν αὐτὴν δίαιταν καὶ τὰ αὐτὰ πράγματα, ὁπότε μὲν ὁ θεὸσ ἡγοῖτό τε καὶ διαρρήδην εἴποι, σωτηρίαν, ἰσχὺν, κουφότητα, ῥᾳστώνην, εὐθυμίαν, πάντα τὰ κάλλιστα καὶ τῷ σώματι καὶ τῇ ψυχῇ φέρειν, ἄλλου δέ του συμβουλεύσαντοσ καὶ μὴ στοχασαμένου τῆσ γνώμησ τοῦ θεοῦ πάντα τἀναντία τούτοισ ἐπιφέρειν, πῶσ οὐ μέγιστον σημεῖον τοῦ θεοῦ τῆσ δυνάμεωσ; φέρε δὴ πάλιν τῶν παρ’ αὐτοῦ μνημονεύσωμεν. ἦν ἰσημερία ἡ μετὰ χειμῶνα ὅτε πηλοῦνται τῷ θεῷ, ἐμοὶ δ’ οὐχ οἱο͂́ν τ’ ἦν, εἰ μή τι σημήνειε παρακινεῖν. ἀπώκνησα οὖν· ἡ δὲ ἡμέρα κατὰ μνήμην ἐμὴν καὶ πάνυ ἀλεεινὴ ἐγένετο. οὐ πολλαῖσ δὲ ὕστερον ἡμέραισ χειμὼν ἐπιγίγνεται καὶ βορέασ ἐώθει πάντα τὸν οὐρανὸν, καὶ νεφέλαι μέλαιναι ἠγείροντο συνεχεῖσ, καὶ πάλιν ἐκ νέασ χειμών. τοιούτων δ’ ὄντων προσέταξε χρήσασθαι τῷ πηλῷ πρὸσ τῷ φρέατι τῷ ἱερῷ καὶ λούσασθαι αὐτόθεν. παρέσχον οὖν θέαν καὶ τότε, τοσαύτη δ’ ἦν τοῦ τε πηλοῦ καὶ τοῦ ἀέροσ ἡ ψυχρότησ ὥστε ἑρ́μαιον ἐποιησάμην προσδραμεῖν τῷ φρέατι, καί μοι τὸ ὕδωρ ἀντ’ ἄλλησ ἀλέασ ἤρκεσε.

MENU NAVIGATION

호흡부호 보기

강세부호 보기

장단부호 보기

작은 Iota 보기

모든 부호 보기

헬라어 텍스트

Aristides, Aelius, Orationes, Ιἑροὶ λόγοι β# 17:

(아리스티데스, 아일리오스, 연설, Ιἑροὶ λόγοι β# 17:)

상위

목록

SEARCH

MENU NAVIGATION