Aristides, Aelius, Orationes, Ιἑροὶ λόγοι α# 10:

(아리스티데스, 아일리오스, 연설, Ιἑροὶ λόγοι α# 10:)

εἶπον δὲ οὕτω πωσ. ὥστ’, ἔφην, εἰ μὴ γεγυμνασμένοσ ἦν ἐν θείαισ ὄψεσιν, οὐκ ἄν μοι δοκῶ ῥᾳδίωσ οὐδὲ πρὸσ αὐτὴν τὴν πρόσοψιν ἀντισχεῖν, οὕτω μοι δοκεῖ θαυμαστή τισ εἶναι καὶ κρείττων ἢ κατ’ ἄνθρωπον. ἔλεγον δὲ θείασ ὄψεισ, μάλιστα δὴ ἐνδεικνύμενοσ τὸν Ἀσκληπιὸν καὶ τὸν Σάραπιν. ταυτὶ μὲν τοιαῦτα. τῶν δὲ βιβλίων τέωσ μὲν ἐκλέγειν ἠξίουν, ἔπειτα ἔδοξέ μοι τὸ κιβώτιον κομίζειν, καὶ ἐπ’ αὐτοῖσ ποιήσασθαι ἀνελέσθαι ὅ τι ἂν βούλωνται· τοῦτο γὰρ καὶ ἄλλωσ χάριν τινὰ ἔχειν καὶ ἅμα οὕτω μάλιστα αὐτοὺσ ἐκπλῆξαι. ταῦτα καὶ ὕστερον ὡσ ὀνείρατα φανθέντα πρὸσ Πέλοπα κατὰ ῥῆμα ἐδόκουν διηγεῖσθαι. ὕστερον δὲ ἔδοξα λελουμένῳ μοι προσφέρεσθαι, τοτὲ μὲν ὡσ ὕδωρ ψυχρὸν, τοτὲ δὲ ὡσ γάλα· ἀμφιγνοεῖν οὖν καὶ λέγειν δὴ πρὸσ Ζώσιμον ὅτι οὔτε διψῴην οὔτε πεινῴην. τί οὖν ἄν τισ ἐσθίοι; καὶ μετὰ τοῦτο ἐκυροῦτο ἡ ἀσιτία καὶ ὁ ἱερεὺσ ἐδόκει μου τὰ χείλη ἐκμυζεῖν. αὕτη μὲν ἀσιτίασ, ἡ δὲ ἐπιοῦσα ἀλουσίασ, ἡ δὲ ἀπ’ ἐκείνησ ἀλουσίασ, καὶ ἐμέτου. πέμπτῃ ἐπὶ δέκα ἐδόκουν τὸν ἡγεμόνα ἐπιστέλλοντά μοι τὴν πρόρρησιν οὕτω ποιήσασθαι· Ἀριστείδῃ τῷ ἱερεῖ χαίρειν· καὶ ἦν ἀλουσίασ καὶ αὕτη. τῇ δὲ ἐπιούσῃ κάδουσ τινὰσ ἔδει καταχέασθαι· ἔπειτα ἀλουσία. ὀγδόῃ ἐπὶ δέκα ἐδόκει μοι Μητρόδωροσ ὁ ποιητὴσ ἀγωνίζεσθαι ἐν Σμύρνῃ τὸν τῶν ποιητῶν ἀγῶνα, ὅσπερ καὶ ἦν σχεδὸν κατ’ αὐτὴν τὴν ἡμέραν· πρὶν δ’ εἰσιέναι, λαλεῖν μοι περί τινων καὶ ἅμα ἐσθίειν φύλλα πράσων καὶ ὠὸν μετ’ ἄρτου, καὶ μέροσ τι τοῦ ὠοῦ ἐγκαταλιπεῖν. κἀγὼ μέντοι πρὸσ αὐτὸν εἰπεῖν ἐπισχὼν ὀλίγα, ὅπωσ καὶ ἀγωνίσῃ. ἐγένετο δὲ ὁ λόγοσ καὶ περὶ τοῦ ἱεροῦ τοῦ ἐν Περγάμῳ καὶ τοῦ φρέατοσ, οἱο͂ν μέν τι εἰή αὐτὸν προσελθόντα πιεῖν, οἱο͂ν δὲ ἕτερον πίνοντα ἰδεῖν, οἱο͂ν δὲ αὐτὸ ἰδεῖν. ταῦτά τε οὕτωσ ἐδόκουν διαλέγεσθαι καὶ τυγχάνειν ἀκηκοὼσ ὡσ εἰ γενοίμην ἐν χερσὶ τοῦ θεοῦ, ἐλπίδεσ εἰε͂ν. καί πωσ ἅμα τούτοισ ἑστάναι μὲν ὡσ οἴκοι ἐν τῷ προθύρῳ, ναρκῶντοσ δέ μοι τοῦ ποδὸσ παρελθεῖν εἰσ τὸν οἶκον τὸν μέγαν.

상위

Aristides, Aelius (아리스티데스, 아일리오스)

목록

일치하는 문장이 없습니다.

SEARCH

MENU NAVIGATION