Aristides, Aelius, Orationes, Σμυρναϊκὸσ πολιτικός 6:

καὶ προελθόντι μικρὸν ἡ πόλισ αὖθισ ὥσπερ παραπέμπουσα ἀναφαίνεται, καὶ γίγνεται δι’ ἐλάττονοσ ἐνταῦθα ἤδη ἀριθμητὰ καὶ μετρητὰ τὰ κάλλη αὐτῆσ. καὶ οὐδεὶσ οὕτωσ ἐπείγεται ὅστισ ὁρᾷ τὸ πρόσω τῆσ ὁδοῦ καὶ οὐ μεταβάλλει τὸ σχῆμα, τὰ μὲν κατ’ ὀφθαλμοὺσ δεξιὰ ποιούμενοσ, τὰ δὲ ἀριστερὰ πρὸ τῆσ ὄψεωσ. ἡ γὰρ πόλισ ἕλκει πρὸσ αὑτὴν ὥσπερ ἡ μαγνῆτισ λίθοσ τὰ σιδήρια καὶ δι’ ἀνάγκησ ἐθελουσίου χειροῦται. πέπονθε δὲ ταυτὸν ἥ τε πόλισ πρὸσ τὰ ἔξω καὶ τὰ ἔξω πρὸσ τὴν πόλιν. οὔτε γὰρ ἐκ τοῦ ἄστεοσ τὰ προάστεια ὁρῶντι κόροσ, εἴτε τισ ἔξωθεν προσορῴη τὴν πόλιν, ἀεὶ τοῦ ἴσου δεῖ τὸ μὴ ἱκανῶσ ἔχειν. μόνῃ δὲ ταύτῃ πόλεων εἰσ ζημίαν ἡ δόξα καθίσταται· οὐδεὶσ γὰρ ἂν ἔξω περὶ αὐτῆσ ἀκούων ἐφίκοιτο ὥστε ἅπαν συλλαβεῖν. δοκεῖ δ’ ἄν μοί τισ καὶ δόγμα παρ’ αὐτῶν ποιήσασθαι, ὥσπερ τὸν ὑπὸ τῆσ ἐχίδνησ φασὶ πληγέντα μὴ ἐθέλειν ἑτέρῳ λέγειν ἀλλ’ ἢ ὅστισ πεπείραται, οὕτω καὶ τῶν περὶ τῆσ πόλεωσ καλῶν ἰδὼν ἰδόντι μόνον κοινοῦσθαι, ἢ μέλλοντί γε αὐτίκα, εἰσ ἑτέρουσ δὲ οὐκ ἂν ῥᾳδίωσ τοὺσ λόγουσ ἐκφέρειν ὥσπερ εἰσ βεβήλουσ ἱερά· ὥσπερ οἱ ὑπ’ ἔρωτοσ κατεχόμενοι πρὸσ τοὺσ κομιδῆ παῖδασ οὐκ ἐθέλουσι διηγεῖσθαι. τοσόνδε μὲν γὰρ ἴσωσ καὶ ποιητὴσ ἂν εἴποι καὶ ψυχαγωγήσειεν, ὡσ ὁ μὲν λιμὴν ἐν ὀμφαλῷ τῆσ πόλεωσ, τὸ δὲ πέλαγοσ ἐν ὀφθαλμῷ, τοῖσ ἐπὶ θάτερα ἐσχάτοισ οὐχ ἧττον σύνοπτον ἢ τοῖσ προσοικοῦσι· καὶ ἡ μὲν ἀκρόπολισ διὰ πάσησ ἀνέχει τὴν πόλιν, ἡ δὲ θάλαττα παρατείνει καθάπερ βάσισ, τοσοῦτον τοῦ Μέλητοσ πρὸσ ἑώ παραλλάττουσα ὅσον εἰσ καμπὴν παρεξελθεῖν. ἀλλὰ ταῦτα μὲν καὶ ἐν μέρει κοσμοίη τισ ἂν, ἡ δὲ ἐπὶ πᾶσι χάρισ ὥσπερ Ἶρισ τεταμένη καὶ τὴν πόλιν ὥσπερ λύραν ἁρμοττομένη σύμφωνον αὑτῇ τε καὶ τοῖσ ἔξω κόσμοισ, καὶ ἡ διὰ πάντων ὥσπερ τοῦ παρ’ Ὁμήρῳ χαλκοῦ μέχρι οὐρανοῦ διηνεκὴσ αἴγλη, τῷ ταῦτα ἐφικτὰ διηγήσασθαι;