Aristides, Aelius, Orationes, Παναθηναϊκός 89:

φημὶ τοίνυν ἐγὼ τουτὶ μόνον τὸ σχῆμα τοῦ πολέμου πάσασ ὁμοῦ τὰσ Ἑλληνικὰσ πράξεισ ἐλέγχειν ὑστέρασ οὔσασ. πλείουσ γάρ εἰσιν οὓσ ἡ πόλισ ἀγνωμονήσαντασ εἰσ αὑτὴν ἔσωσεν ἢ ὅσοισ μᾶλλον χάριν εὖ ποιήσασιν ἀπεμνημόνευσε, λέγω δὴ Θηβαίουσ ἀπὸ Λακεδαιμονίων, Κορινθίουσ ἀπὸ Λακεδαιμονίων, Λακεδαιμονίουσ ἀπὸ Θηβαίων, Εὐβοέασ ἀπὸ Θηβαίων, ὅτε διττῆσ ἀρετῆσ δείγματα ἐξήνεγκε, τοῖσ μὲν τὰσ πόλεισ φυλάξασα καὶ τὴν χώραν ὑφ’ ὧν ἀπεστέρητο τὴν αὑτῆσ, τοὺσ δ’ ὡσ ἐκράτησεν ὑποσπόνδουσ ἀφεῖσα, αὖθισ Εὐβοέασ ἀπὸ Φιλίππου, Βυζαντίουσ, Περινθίουσ, Χερρονησίτασ, Χαλκιδέασ τὸ καθ’ αὑτὴν, ἑτέρουσ μυρίουσ. ἀνθ’ ὧν εἰ χρῆν ὥσπερ ἰδιώτου πόλεωσ εἰκόνα ποιήσασθαι, τῆσ Ἀθηναίων προσῆκε μόνησ καὶ τιμᾶν ὥσπερ ἄγαλμα κοινὸν τῆσ Ἑλλάδοσ. ὅπερ γὰρ τῇ πόλει τὸ πρυτανεῖον, τοῦθ’ ἡ πόλισ πᾶσι κοινῇ γέγονε τοῖσ Ἕλλησιν ἐν ταῖσ χρείαισ, τῶν τροπαίων καὶ τῶν ἐπιγραμμάτων καλλίουσ ἀεὶ παρασχομένη τὰσ ὑποθέσεισ. ὃ τοίνυν ἔξω μὲν κινδύνων πέπρακται, οὐδενὸσ δ’ ἧττον ἐμφανίζει τί ποτ’ ἦν τὸ τῶν Ἀθηναίων πρᾶγμα, ἐν μὲν τοῖσ ἄνω λόγοισ ἡμᾶσ διέφυγε, νῦν δ’ ἴσωσ οὐ χεῖρον ἀποδοῦναι. γενομένων γὰρ αὐτοῖσ συνθηκῶν πρὸσ Λακεδαιμονίουσ, ἐὰν κρατήσωσι τῶν βαρβάρων, ἀνελεῖν τοὺσ μηδίσαντασ, ἐπειδὴ παρῆλθον οἱ κίνδυνοι, τῆσ ἔχθρασ ἐπελάθοντο. καὶ Λακεδαιμονίουσ ὡρμημένουσ ποιεῖν τὰ δεδογμένα διεκώλυσαν, ὁρῶντεσ τῶν πόλεων τὸ πλῆθοσ, αἷσ ἔμελλεν ἡ Ἑλλὰσ ἐλάττων γενήσεσθαι· οὕτωσ οὐ μόνον τῷ κοινῷ γένει τῶν Ἑλλήνων, ἀλλὰ καὶ τοῖσ ἐξ ἀρχῆσ ἁμαρτοῦσι καὶ εἰσ αὑτὴν καὶ εἰσ τοὺσ Ἕλληνασ ἐλυσιτέλησεν ἀεὶ δή ποθ’ ἡ πόλισ, καὶ ὅσα ἐνίκησεν ἀκριβῶσ ὑπὲρ ἁπάντων ἐνίκησε.