Aristides, Aelius, Orationes, Παναθηναϊκός 41:

(아리스티데스, 아일리오스, 연설, Παναθηναϊκός 41:)

ἀλλ’ ὥσπερ τῶν ποιητῶν φασί τινεσ τὸν Ἀλέξανδρον τῆσ Ἑλένησ τὸ εἴδωλον λαβεῖν, αὐτὴν δὲ οὐ δυνηθῆναι, οὕτω καὶ Ξέρξησ τῆσ πόλεωσ τοὔδαφοσ εἶχεν, αὐτὴν δὲ οὐχ εὑρ͂ε, πλήν γε δὴ καλῶσ εὑρ͂εν ἐπ’ Ἀρτεμισίῳ καὶ Σαλαμῖνι, καὶ τὴν θέαν οὐκ ἤνεγκεν, ὥσπερ τινὸσ ἐν μύθῳ Γοργόνοσ, ἀλλ’ ἐκπλαγεὶσ ἔδεισεν οὐ μόνον περὶ τῶν λοιπῶν, ἀλλὰ καὶ περὶ τοῦ σώματοσ, πάντα τὸν ἔμπροσθεν χρόνον ἀήθησ ὢν τούτου καὶ τῷ φοβεῖν συνεζηκώσ. ὅπερ δὲ καὶ πρὶν ἅπτεσθαι τῶν λόγων τούτων προειρήκειν, ὅτι ἄμφω τὼ γένη τῆσ πόλεωσ ἡττᾶτο λαμπρῶσ, τό τε Ἑλληνικὸν καὶ τὸ βαρβαρικὸν, τὸ μὲν ἁπάντων ἀποτυχὸν, τὸ δὲ οὐδ’ ἐγγὺσ γενόμενον, καὶ πάλιν ὃ μικρῷ πρόσθεν ἔφην, ὅτι μᾶλλον αἰσχυνομένη συνῆγε τοὺσ Ἕλληνασ ἢ δεομένη, νῦν τοῦτο ἄξιον εἰπεῖν καὶ πάρεστι διὰ τῶν πραγμάτων καταμαθεῖν. φανεῖται γὰρ πανταχῆ σκοπουμένῳ τοσοῦτον ὑπερβαλλομένη ὥστε μὴ πρώτη τῶν Ἑλληνίδων μηδὲ μάλιστα αἰτία τῆσ ἐλευθερίασ μᾶλλον ἢ μόνη δικαίωσ ἂν ἀκοῦσαι πάντα κατειργασμένη. πρῶτον μὲν γὰρ ἐκεῖνο πάντεσ ἂν συμφαῖεν ὅτι τοῖσ τοσοῦτον λειπομένοισ καὶ ναυσὶ καὶ ὅπλοισ καὶ σώμασι καὶ χρήμασι καὶ πάσῃ τῇ τοῦ πολέμου παρασκευῇ ἓν μόνον ἀντίρροπον κατελείπετο καὶ ὡσ ἀληθῶσ Ἑλληνικὸν, τὸ βουλεύεσθαι καλῶσ, ἢ χρῆναι ἀτίμωσ συμπατηθῆναι, καθάπερ τὰ μικρὸν τῆσ γῆσ ὑπερέχοντα. μὴ γὰρ ὅτι εἰσ ἀντιπάλων μέροσ ἐξήρκουν, ἀλλ’ ἐν προσθήκῃ τῷ βασιλεῖ γενομένων οὐκ ἂν ἦν τὸ ἐπίδηλον. τούτου δ’ οὕτω κειμένου καὶ πάντων ἂν ταύτῃ [κατὰ ταὐτὸ ψηφιζομένων ἢ] θεμένων καὶ σοφῶν καὶ πολλῶν οὐκ ἔστιν ἀντειπεῖν ὡσ οὐχ ἥδ’ ἐστὶν ἡ παρασχομένη τὸν βουλευσάμενον καὶ περὶ αὐτῶν καὶ περὶ τῶν ἄλλων ἃ σώσειν ἔμελλεν.

상위

Aristides, Aelius (아리스티데스, 아일리오스)

목록

일치하는 문장이 없습니다.

SEARCH

MENU NAVIGATION