Aristides, Aelius, Orationes, Παναθηναϊκός 10:

(아리스티데스, 아일리오스, 연설, Παναθηναϊκός 10:)

ὥστ’ ἐν τούτῳ μόνῳ νικᾶται ἐν ᾧ τὸ νικᾶν λυπεῖ καὶ οὗ τὸ νικᾶσθαι λυσιτελέστερον. τοσαύτη δ’ ἐστὶν ἡ περιουσία τῆσ εὐτυχίασ ὥστε καὶ τῶν ἄλλων γενῶν αἱ ταύτησ ἄποικοι πόλεισ αἱ τὴν νῦν Ιὠνίαν ἔχουσαι ἄριστα κεκρᾶσθαι δοκοῦσιν, ὥσπερ ἄλλο τι τῶν οἴκοθεν μετειληφυῖαι. ὥστε οὐ τὰ μὲν πρὸσ ἄρκτον ἂν εἴποι τισ εἶναι τῆσ χώρασ, τὰ δὲ πρὸσ μεσημβρίαν ὀνομάζων, οὐδ’ αὖ τὰ λοιπὰ δύο ὡσαύτωσ, ἀλλ’ ἄνευ τῆσ προσθήκησ ἔξεστιν ὁρίσασθαι τὰ μὲν ἔνθεν αὐτῆσ ἄρκτον εἶναι, τὰ δὲ ἔνθεν μεσημβρίαν ἤδη, ἀνατολάσ τε καὶ δύσεισ ὅσον τὸ ἄνω καὶ κάτω, αὐτὴν δ’ εἶναι πάντων ὡσπερεὶ μεθόριον, κοινόν τινα χῶρον, οὗ πάντα τὰ τμήματα συγκεράννυται, ὑπ’ αὐτὴν, ὡσ εἰπεῖν, τὴν ἀκρόπολιν τοῦ οὐρανοῦ καὶ τὴν τοῦ Διὸσ ἀρχὴν ὡσ ἀληθῶσ γιγνομένην λῆξιν τῆσ Ἀθηνᾶσ καὶ τῶν ταύτησ ἔργων τε καὶ θρεμμάτων τόπον οἰκεῖον. οὐ γὰρ ἔστιν ὅστισ τῶν περὶ γῆν ἀέρων τοσοῦτον ἀφέστηκε γῆσ τῇ φύσει οὐδ’ αἰθέρι μᾶλλον εἴκασται. γῆσ μὲν δὴ καὶ θαλάττησ καὶ ἀέρων εἰσ τοῦτ’ ἔθεσαν τὴν Ἀττικὴν οἷσ ταῦτα ἔπρεπε δημιουργοῖσ. ἃ δὲ τούτοισ τοιούτοισ οὖσιν ἕπεται πολλὴ ῥᾳστώνη δεικνύναι, πεδίων τε κάλλη καὶ χάριτασ τῶν μὲν πρὸ τῆσ πόλεωσ εὐθὺσ ἀπὸ τοῦ τείχουσ, μᾶλλον δὲ ἀπὸ τῆσ ἀκροπόλεωσ κεχυμένων καὶ ἐγκαταμιγνυμένων τῇ πόλει, τῶν δὲ ἐφ’ ἑκάστῃ τῇ θαλάττῃ τοῖσ αἰγιαλοῖσ ἐφορμούντων, τῶν δ’ ἐν τῇ μεσογείᾳ τοῖσ ὄρεσι τοῖσ περιέχουσιν ὥσπερ ἄλλοισ ὁρίοισ διειλημμένων ἐν κόλπων θαλαττίων τινῶν σχήματι. καὶ μὴν τήν γε τῶν ὀρῶν φαιδρότητα καὶ χάριν τίσ οὐκ ἂν ἀγασθείη;

상위

Aristides, Aelius (아리스티데스, 아일리오스)

목록

일치하는 문장이 없습니다.

SEARCH

MENU NAVIGATION