Aristides, Aelius, Orationes, Εἰσ τὸν Σάραπιν 6:

(아리스티데스, 아일리오스, 연설, Εἰσ τὸν Σάραπιν 6:)

τὴν μὲν δὴ ψυχὴν, ὅπερ εἶπον, σοφίᾳ καθαίρων, τὸ δὲ σῶμα ὑγίειαν διδοὺσ σώζει, ἧσ χωρὶσ οὔτε τοῖσ τῆσ ψυχῆσ ἀγαθοῖσ χρῆσθαι οὔτ’ ἄλλησ οὐδεμιᾶσ εὐτυχίασ ἀπολαύειν ἔστι. τοσαύτην δ’ ἔχει δύναμιν καὶ τιμὴν παρὰ θεοῖσ καὶ ἀνθρώποισ ὥστε ἐκ μὲν θεῶν οἴκων οὐδὲ ἐξέρχεται, οὐ πρότερόν γε ἢ ἄστρα τε ἐξ οὐρανοῦ καὶ αὐτὸσ οὐρανὸσ ἐξέλθοι ποτ’ ἂν τῆσ αὑτοῦ χώρασ, ἀνθρώπων δὲ οὓσ ἂν προλίπῃ ζῶντεσ οἰκτείρονται μᾶλλον ἢ τελευτήσαντεσ. μόνοσ δὲ ὁμοίωσ μὲν βασιλεῦσιν, ὁμοίωσ δὲ ἰδιώταισ τίμιοσ, ὁμοίωσ δὲ σοφοῖσ καὶ φαύλοισ, καὶ μεγάλοισ καὶ ἐλάττοσι, καὶ καλῶσ καὶ τοὐναντίον πράττουσι, τοῖσ μὲν τῆσ ὑπαρχούσησ εὐδαιμονίασ ὄνησιν διδοὺσ, τοῖσ δὲ ἀντὶ τῶν ἄλλων δυσχερῶν μόνοσ γιγνόμενοσ. τὴν δ’ αὖ μεθ’ ὑγίειαν περισπούδαστον ἀνθρώποισ χρημάτων κτῆσιν καὶ ταύτην Σάραπισ δίδωσιν ἄνευ πολέμων καὶ μάχησ καὶ κινδύνων· οὕτω διὰ παντὸσ ἡμῖν εὐμενήσ ἐστι τοῦ βίου καὶ οὐδεμία ἀργὸσ χώρα παρείθη τῷ θεῷ τούτῳ, ἀλλὰ μεθ’ ὧν ἄνθρωπον δεῖ νοεῖν, πάνθ’ οὗτοσ ἐξετάζει καὶ κατὰ πᾶν μέροσ εὐεργεσίαν ἔχει, ἀπὸ τῆσ ψυχῆσ ἀρξάμενοσ καὶ τελευτῶν εἰσ τὰσ ἔξωθεν εὐπορίασ. καὶ πεποίηκεν ἡμῖν οἱο͂ν ἁρμονίαν τὸν βίον καὶ συνῆψε ταῖσ δωρεαῖσ, σοφίασ ἐρᾶν δι’ ὑγιείασ ποιήσασ, ὑγίειαν δὲ ἡδίω σὺν εὐπορίᾳ καταστήσασ, τῷ δὲ μέσῳ τὰ ἄκρα οἱο͂ν γόμφῳ συλλαβὼν καὶ βεβαιωσάμενοσ τῇ ὑγιείᾳ τὰ τῆσ ψυχῆσ ἀγαθὰ καὶ τὴν τῶν ὄντων ὄνησιν. πῶσ οὖν οὐ τοῦτον ἀνακηρύττειν χρὴ ἐν πανηγύρεσί τε καὶ πάσαισ ἡμέραισ κηδεμόνα καὶ σωτῆρα πάντων ἀνθρώπων αὐτάρκη θεόν;

상위

Aristides, Aelius (아리스티데스, 아일리오스)

목록

일치하는 문장이 없습니다.

SEARCH

MENU NAVIGATION