헬라어 문장 검색 - ΕπιξτέΩορκσ́05́26́

(에픽테토스, Works, book 3, Πρὸσ τοὺσ τὴν ἀπορίαν δεδοικότασ.)

Οὐκ αἰσχύνῃ δειλότεροσ ὢν καὶ ἀγεννέστεροσ τῶν δραπετῶν; πῶσ ἐκεῖνοι φεύγοντεσ ἀπολείπουσι τοὺσ δεσπότασ, ποίοισ ἀγροῖσ πεποιθότεσ, ποίοισ οἰκέταισ; οὐχὶ δ’ ὀλίγον ὅσον πρὸσ τὰσ πρώτασ ἡμέρασ ὑφελόμενοι εἶθ’ ὕστερον διὰ γῆσ ἢ καὶ θαλάττησ φέρονται ἄλλην ἐξ ἄλλησ ἀφορμὴν πρὸσ τὸ διατρέφεσθαι φιλοτεχνοῦντεσ; καὶ τίσ πώποτε δραπέτησ λιμῷ ἀπέθανεν;

σὺ δὲ τρέμεισ, μή σοι λείπῃ τὰ ἀναγκαῖα, καὶ τὰσ νύκτασ ἀγρυπνεῖσ. ταλαίπωρε, οὕτωσ τυφλὸσ εἶ καὶ τὴν ὁδὸν οὐχ ὁρᾷσ, ὅποι φέρει ἡ τῶν ἀναγκαίων ἔνδεια;

ποῦ γὰρ φέρει; ὅπου καὶ ὁ πυρετόσ, ὅπου καὶ λίθοσ ἐπιπεσών, εἰσ θάνατον. τοῦτο[ν] οὖν οὐ πολλάκισ σὺ αὐτὸσ εἶπεσ πρὸσ τοὺσ ἑταίρουσ, πολλὰ δ’ ἀνέγνωσ τοιαῦτα, πολλὰ δ’ ἔγραφεσ; ποσάκισ δ’ ἠλαζονεύσω, ὅτι πρόσ γε τὸ ἀποθανεῖν μετρίωσ ἔχεισ; ‐ Ναί·

ἀλλὰ καὶ οἱ ἐμοὶ πεινήσουσιν. ‐ Τί οὖν; μή τι καὶ ὁ ἐκείνων λιμὸσ ἀλλαχοῦ που φέρει; οὐχὶ καὶ ἡ αὐτή που κάθοδοσ; τὰ κάτω τὰ αὐτά;

οὐ θέλεισ οὖν ἐκεῖ βλέπειν θαρρῶν πρὸσ πᾶσαν ἀπορίαν καὶ ἔνδειαν, ὅπου καὶ τοὺσ πλουσιωτάτουσ καὶ τὰσ ἀρχὰσ τὰσ μεγίστασ ἄρξαντασ καὶ αὐτοὺσ τοὺσ βασιλεῖσ καὶ τυράννουσ δεῖ κατελθεῖν, καὶ σὲ πεινῶντα, ἂν οὕτωσ τύχῃ, ἐκείνουσ δὲ διαρραγέντασ ὑπὸ ἀπεψιῶν καὶ μέθησ; τίνα πώποτ’ ἐπαίτην ῥᾳδίωσ εἶδεσ μὴ γέροντα;

τίνα δ’ οὐκ ἐσχατόγηρων; ἀλλὰ ῥιγῶντεσ τὰσ νύκτασ καὶ τὰσ ἡμέρασ καὶ χαμαὶ ἐρριμμένοι καὶ ὅσον αὐτὸ τὸ ἀναγκαῖον σιτούμενοι ἐγγὺσ ἥκουσιν τῷ μηδ’ ἀποθανεῖν δύνασθαι, σὺ δ’ ὁλόκληροσ ἄνθρωποσ χεῖρασ ἔχων καὶ πόδασ περὶ λιμοῦ δέδοικασ οὕτωσ; οὐκ ἀντλεῖν δύνασθαι, οὐ γράφειν, οὐ παιδαγωγεῖν, οὐ θύραν ἀλλοτρίαν φυλάττειν;

‐ Ἀλλ’ αἰσχρὸν εἰσ ταύτην ἐλθεῖν τὴν ἀνάγκην. ‐ Μάθε οὖν πρῶτον, τίνα τὰ αἰσχρά ἐστιν, καὶ οὕτωσ ἡμῖν λέγε σαυτὸν φιλόσοφον. τὸ νῦν δὲ μηδ’ ἂν ἄλλοσ τισ εἴπῃ σε, ἀνέχου. Αἰσχρόν ἐστί σοι τὸ μὴ σὸν ἔργον, οὗ σὺ αἴτιοσ οὐκ εἶ, ὃ ἄλλωσ ἀπήντησέν σοι, ὡσ κεφαλαλγία, ὡσ πυρετόσ; εἴ σου οἱ γονεῖσ πένητεσ ἦσαν ἢ πλούσιοι μὲν ἦσαν, ἄλλουσ δὲ κληρονόμουσ ἀπέλιπον καὶ ζῶντεσ οὐκ ἐπαρκοῦσιν οὐδέν, σοὶ ταῦτα αἰσχρά ἐστιν;

ταῦτα ἐμάνθανεσ παρὰ τοῖσ φιλοσόφοισ;

οὐδέποτε ἤκουσασ, ὅτι τὸ αἰσχρὸν ψεκτόν ἐστιν, τὸ δὲ ψεκτὸν ἄξιόν ἐστι τοῦ ψέγεσθαι; τίνα ἐπὶ τῷ μὴ αὑτοῦ ἔργῳ, ὃ αὐτὸσ οὐκ ἐποίησεν; σὺ οὖν ἐποίησασ τοῦτο, τὸν πατέρα τοιοῦτον;

ἢ ἔξεστίν σοι ἐπανορθῶσαι αὐτόν; δίδοταί σοι τοῦτο; τί οὖν; δεῖ σε θέλειν τὰ μὴ διδόμενα ἢ μὴ τυγχάνοντα αὐτῶν αἰσχύνεσθαι; οὕτωσ δὲ καὶ εἰθίζου φιλοσοφῶν ἀφορᾶν εἰσ ἄλλουσ καὶ μηδὲν αὐτὸσ ἐλπίζειν ἐκ σεαυτοῦ;

τοιγαροῦν οἴμωζε καὶ στένε καὶ ἔσθιε δεδοικώσ, μὴ οὐ σχῇσ τροφὰσ αὔριον·

περὶ τῶν δουλαρίων τρέμε, μὴ κλέψῃ τι, μὴ φύγῃ, μὴ ἀποθάνῃ. οὕτωσ σὺ ζῆθι καὶ μὴ παύσῃ μηδέποτε, ὅστισ ὀνόματι μόνον πρὸσ φιλοσοφίαν προσῆλθεσ καὶ τὰ θεωρήματα αὐτῆσ ὅσον ἐπὶ σοὶ κατῄσχυνασ ἄχρηστα ἐπιδείξασ καὶ ἀνωφελῆ τοῖσ ἀναλαμβάνουσιν·

οὐδέποτε δ’ εὐσταθείασ ὠρέχθησ, ἀταραξίασ, ἀπαθείασ· οὐδένα τούτου ἕνεκα ἐθεράπευσασ, συλλογισμῶν δ’ ἕνεκα πολλούσ· οὐδέποτε τούτων τινὰ τῶν φαντασιῶν διεβασάνισασ αὐτὸσ ἐπὶ σεαυτοῦ "δύναμαι φέρειν ἢ οὐ δύναμαι; τί μοι τὸ λοιπόν ἐστιν;

, ἀλλ’ ὡσ πάντων ἐχόντων σοι καλῶσ καὶ ἀσφαλῶσ περὶ τὸν τελευταῖον κατεγίνου τόπον, τὸν τῆσ ἀμεταπτωσίασ, ἵν’ ἀμετάπτωτα σχῇσ τίνα; τὴν δειλίαν, τὴν ἀγέννειαν, τὸν θαυμασμὸν τῶν πλουσίων, τὴν ἀτελῆ ὄρεξιν, τὴν ἀποτευκτικὴν ἔκκλισιν· περὶ τῆσ τούτων ἀσφαλείασ ἐφρόντιζεσ. Οὐκ ἔδει προσκτήσασθαι πρῶτον ἐκ τοῦ λόγου, εἶτα τούτῳ περιποιεῖν τὴν ἀσφάλειαν; καὶ τίνα πώποτ’ εἶδεσ τριγχὸν περιοικοδομοῦντα μηδενὶ τειχίον περιβαλλόμενον αὐτὸ αὐτοῦ;

ποῖοσ δὲ θυρωρὸσ καθίσταται ἐπὶ οὐδεμιᾷ θύρᾳ; ἀλλὰ σὺ μελετᾷσ ἀποδεικνύειν δύνασθαι·

τίνα; μελετᾷσ μὴ ἀποσαλεύεσθαι διὰ σοφισμάτων· ἀπὸ τίνων; δεῖξόν μοι πρῶτον, τί τηρεῖσ, τί μετρεῖσ ἢ τί ἱστάνεισ·

εἶθ’ οὕτωσ ἐπιδείκνυε τὸν ζυγὸν ἢ τὸν μέδιμνον. ἢ μέχρι τίνοσ μετρήσεισ τὴν σποδόν;

οὐ ταῦτά σε ἀποδεικνύειν δεῖ, ἃ ποιεῖ τοὺσ ἀνθρώπουσ εὐδαίμονασ, ἃ ποιεῖ προχωρεῖν αὐτοῖσ τὰ πράγματα ὡσ θέλουσιν, δι’ ἃ οὐ δεῖ μέμφεσθαι οὐδενί, ἐγκαλεῖν οὐδενί, πείθεσθαι τῇ διοικήσει τῶν ὅλων; ταῦτά μοι δείκνυε. 3ἰδοὺ δεικνύω," φησίν, "ἀναλύσω σοι συλλογισμούσ.

" τοῦτο τὸ μετροῦν ἐστιν, ἀνδράποδον· τὸ μετρούμενον δ’ οὐκ ἔστιν. διὰ ταῦτα νῦν τίνεισ δίκασ ὧν ἠμέλησασ [φιλοσοφίασ]·

τρέμεισ, ἀγρυπνεῖσ, μετὰ πάντων βουλεύῃ· κἂν μὴ πᾶσιν ἀρέσκειν μέλλῃ τὰ βουλεύματα, κακῶσ οἰεί βεβουλεῦσθαι. Εἶτα φοβῇ λιμόν, ὡσ δοκεῖσ. ἵν’ ἐν τῷ βαλανείῳ ἐκδυσάμενοσ καὶ ἐκτείνασ σεαυτὸν ὡσ οἱ ἐσταυρωμένοι τρίβῃ ἔνθεν καὶ ἔνθεν, εἶθ’ ὁ ἀλείπτησ ἐπιστὰσ λέγῃ "μετάβηθι, δὸσ πλευρόν, κεφαλὴν αὐτοῦ λάβε, παράθεσ τὸν ὦμον", εἶτ’ ἐλθὼν ἐκ τοῦ βαλανείου εἰσ οἶκον κραυγάσῃσ "οὐδεὶσ φέρει φαγεῖν;

", εἶτ’ "ἆρον τὰσ τραπέζασ", "σπόγγισον".

τοῦτο φοβῇ, μὴ οὐ δύνῃ ζῆν ἀρρώστου βίον, ἐπεί τοι τὸν τῶν ὑγιαινόντων μάθε, πῶσ οἱ δοῦλοι ζῶσιν, πῶσ οἱ ἐργάται, πῶσ οἱ γνησίωσ φιλοσοφοῦντεσ, πῶσ Σωκράτησ ἔζησεν, ἐκεῖνοσ μὲν καὶ μετὰ γυναικὸσ καὶ παίδων, πῶσ Διογένησ, πῶσ Κλεάνθησ ἅμα σχολάζων καὶ ἀντλῶν. ταῦτα ἂν θέλῃσ ἔχειν, ἕξεισ πανταχοῦ καὶ ζήσεισ θαρρῶν.

τίνι; ᾧ μόνῳ θαρρεῖν ἐνδέχεται, τῷ πιστῷ, τῷ ἀκωλύτῳ, τῷ ἀναφαιρέτῳ, τοῦτ’ ἔστι τῇ προαιρέσει τῇ σεαυτοῦ. διὰ τί δ’ οὕτωσ ἄχρηστον καὶ ἀνωφελῆ σαυτὸν παρεσκεύακασ, ἵνα μηδείσ σε εἰσ οἰκίαν θέλῃ δέξασθαι, μηδεὶσ ἐπιμεληθῆναι;

ἀλλὰ σκεῦοσ μὲν ὁλόκληρον καὶ χρήσιμον ἔξω ἐρριμμένον πᾶσ τισ εὑρὼν ἀναιρήσεται καὶ κέρδοσ ἡγήσεται, σὲ δ’ οὐδείσ, ἀλλὰ πᾶσ ζημίαν. οὕτωσ οὐδὲ κυνὸσ δύνασαι χρείαν παρασχεῖν οὐδ’ ἀλεκτρυόνοσ.

τί οὖν ἔτι ζῆν θέλεισ τοιοῦτοσ ὤν; Φοβεῖταί τισ ἀνὴρ ἀγαθόσ, μὴ λείπωσιν αὐτῷ τροφαί; τοῖσ τυφλοῖσ οὐ λείπουσι, τοῖσ χωλοῖσ οὐ λείπουσι·

λείψουσιν ἀνδρὶ ἀγαθῷ; καὶ στρατιώτῃ μὲν ἀγαθῷ οὐ λείπει ὁ μισθοδοτῶν οὐδ’ ἐργάτῃ οὐδὲ σκυτεῖ· τῷ δ’ ἀγαθῷ λείψει; οὕτωσ ὁ θεὸσ ἀμελεῖ τῶν αὑτοῦ ἐπιτευγμάτων, τῶν διακόνων, τῶν μαρτύρων, οἷσ μόνοισ χρῆται παραδείγμασιν πρὸσ τοὺσ ἀπαιδεύτουσ, ὅτι καὶ ἔστι καὶ καλῶσ διοικεῖ τὰ ὅλα καὶ οὐκ ἀμελεῖ τῶν ἀνθρωπίνων πραγμάτων καὶ ὅτι ἀνδρὶ ἀγαθῷ οὐδέν ἐστι κακὸν οὔτε ζῶντι οὔτ’ ἀποθανόντι;

‐ Τί οὖν, ὅταν μὴ παρέχῃ τροφάσ;

‐ Τί γὰρ ἄλλο ἢ ὡσ ἀγαθὸσ στρατηγὸσ τὸ ἀνακλητικόν μοι σεσήμαγκεν; πείθομαι, ἀκολουθῶ, ἐπευφημῶν τὸν ἡγεμόνα, ὑμνῶν αὐτοῦ τὰ ἔργα. καὶ γὰρ ἦλθον, ὅτ’ ἐκείνῳ ἔδοξεν, καὶ ἄπειμι πάλιν ἐκείνῳ δοκοῦν καὶ ζῶντόσ μου τοῦτο τὸ ἔργον ἦν, ὑμνεῖν τὸν θεὸν καὶ αὐτὸν ἐπ’ ἐμαυτοῦ καὶ πρὸσ ἕνα καὶ πρὸσ πολλούσ.

οὐ παρέχει μοι πολλά, οὐκ ἄφθονα, τρυφᾶν με οὐ θέλει οὐδὲ γὰρ τῷ Ἡρακλεῖ παρεῖχεν, τῷ υἱεῖ τῷ ἑαυτοῦ, ἀλλ’ ἄλλοσ ἐβασίλευεν Ἄργουσ καὶ Μυκηνῶν, ὁ δ’ ἐπετάσσετο καὶ ἐπόνει καὶ ἐγυμνάζετο.

καὶ ἦν Εὐρυσθεὺσ μέν, ὃσ ἦν, οὔτε Ἄργουσ οὔτε Μυκηνῶν βασιλεύσ, ὅσ γ’ οὐδ’ αὐτὸσ ἑαυτοῦ, ὁ δ’ Ἡρακλῆσ ἁπάσησ γῆσ καὶ θαλάττησ ἄρχων καὶ ἡγεμὼν ἦν, καθαρτὴσ ἀδικίασ καὶ ἀνομίασ, εἰσαγωγεὺσ δὲ δικαιοσύνησ καὶ ὁσιότητοσ·

καὶ ταῦτα ἐποίει καὶ γυμνὸσ καὶ μόνοσ. ὁ δ’ Ὀδυσσεὺσ ὅτε ναυαγὸσ ἐξερρίφη, μή τι ἐταπείνωσεν αὐτὸν ἡ ἀπορία, μή τι ἐπέκλασεν;

ἀλλὰ πῶσ ἀπῄει πρὸσ τὰσ παρθένουσ αἰτήσων τὰ ἀναγκαῖα, ὧν αἴσχιστον εἶναι δοκεῖ δεῖσθαι παρ’ ἄλλου; ὥσ τε λέων ὀρεσίτροφοσ. τίνι πεποιθώσ; οὐ δόξῃ οὐδὲ χρήμασιν οὐδ’ ἀρχαῖσ, ἀλλ’ ἀλκῇ τῇ ἑαυτοῦ, τοῦτ’ ἔστι δόγμασι περὶ τῶν ἐφ’ ἡμῖν καὶ οὐκ ἐφ’ ἡμῖν.

ταῦτα γάρ ἐστι μόνα τὰ τοὺσ ἐλευθέρουσ ποιοῦντα, τὰ τοὺσ ἀκωλύτουσ, τὰ τὸν τράχηλον ἐπαίροντα τῶν τεταπεινομένων, τὰ ἀντιβλέπειν ποιοῦντα ὀρθοῖσ τοῖσ ὀφθαλμοῖσ πρὸσ τοὺσ πλουσίουσ, πρὸσ τοὺσ τυράννουσ.

καὶ τὸ τοῦ φιλοσόφου δῶρον τοῦτο ἦν, σὺ δ’ οὐκ ἐξελεύσῃ θαρρῶν, ἀλλὰ περιτρέμων τοῖσ ἱματιδίοισ καὶ τοῖσ ἀργυρωματίοισ;

δύστηνε, οὕτωσ ἀπώλεσασ τὸν μέχρι νῦν χρόνον; Τί οὖν, ἂν νοσήσω; ‐ Νοσήσεισ καλῶσ.

‐ Τίσ με θεραπεύσει; ‐ Ὁ θεόσ, οἱ φίλοι. ‐ Σκληρῶσ κατακείσομαι. ‐ Ἀλλ’ ὡσ ἀνήρ. ‐ Οἴκημα ἐπιτήδειον οὐχ ἕξω. ‐ Ἐν ἐπιτηδείῳ οὐ νοσήσεισ; ‐ Τίσ μοι ποιήσει τὰ τροφεῖα; ‐ Οἱ καὶ τοῖσ ἄλλοισ ποιοῦντεσ· ὡσ Μάνησ νοσήσεισ. ‐ Τί δὲ καὶ τὸ πέρασ τῆσ νόσου; ‐ Ἄλλο τι ἢ θάνατοσ;

ἆρ’ οὖν ἐνθυμῇ, ὅτι κεφάλαιον τοῦτο πάντων τῶν κακῶν τῷ ἀνθρώπῳ καὶ ἀγεννείασ καὶ δειλίασ οὐ θάνατόσ ἐστιν, μᾶλλον δ’ ὁ τοῦ θανάτου φόβοσ; ἐπὶ τοῦτον οὖν μοι γυμνάζου, ἐνταῦθα νευέτωσαν οἱ λόγοι πάντεσ, τὰ ἀσκήματα, τὰ ἀναγνώσματα, καὶ εἴσῃ, ὅτι οὕτωσ μόνωσ ἐλευθεροῦνται ἄνθρωποι.

MENU NAVIGATION

호흡부호 보기

강세부호 보기

장단부호 보기

작은 Iota 보기

모든 부호 보기

헬라어 텍스트

Epictetus, Works, book 3, Πρὸσ τοὺσ τὴν ἀπορίαν δεδοικότασ.

(에픽테토스, Works, book 3, Πρὸσ τοὺσ τὴν ἀπορίαν δεδοικότασ.)

상위

목록

SEARCH

MENU NAVIGATION