Aristides, Aelius, Orationes, Αἰγύπτιος 28:

(아리스티데스, 아일리오스, 연설, Αἰγύπτιος 28:)

ἄλλοσ δὲ ἄλλο τι ληρεῖ, ἐμοὶ δὲ δοκοῦσιν ἅπαντεσ οὗτοι λόγον εἰπεῖν ἕκαστοσ ἐζητηκέναι καὶ τοσοῦτον ἀπέχειν τοῦ τἀληθῆ λέγειν ὥστε καὶ συνειδότεσ αὐτῶν οἱ πλείουσ ὅτι ψεύδονται φιλονεικεῖν πρὸσ ἃ ὑπέθεντο, εἶθ’ ὥσπερ ἐν σκότῳ τοξεύοντεσ ἄλλοσ ἄλλοθεν διαμαρτάνειν. ἐγὼ δ’ οὐχ οὕτω σοφὸν εἶναι νομίζω περὶ τῶν ἀδήλων φροντίζειν, οὐδὲ σκαιότητα ἔχειν εἴ τισ ἀφίσταται, ὡσ τὸ τοῖσ ὑπὲρ τῶν ἀδήλων ἰσχυριζομένοισ μὴ ῥᾳδίωσ πιστεύειν νοῦν ἔχοντοσ εἶναι τίθεμαι. εἰ δὲ δεῖ κοινὸν ἐπὶ πᾶσιν εἰπεῖν, λέγω πρὸσ μὲν τοὺσ διὰ τῶν ἐτησίων ψευδομένουσ ὅτι τοῦ χειμῶνοσ πολλῷ μείζουσ καὶ βιαιότεροι βορέαι συνείρουσι καὶ νέφη πάντα κινοῦσι, κινοῦντεσ δ’ ἐλαύνουσι κατὰ φύσιν πρὸσ μεσημβρίαν. καὶ τότε καὶ πρότερον πᾶν ἔστ’ εἰπεῖν ἢ ὅτι χειμῶνοσ ποτὲ ὁ Νεῖλοσ ηὐξήθη. καίτοι τί μᾶλλον τοῦ θέρουσ ηὔξετ’ ἂν ἢ τοῦ χειμῶνοσ, εἴπερ ἐκ τῶν ἀνέμων εἶχε τὴν ἀρχήν; πρὸσ δὲ δὴ πάντασ ἐφεξῆσ ἐκεῖνο λέγω ὅτι πάντεσ ὑπ’ ἀλλήλων ἐλέγχονται νέοι ὄντεσ ἐν τοῖσ λόγοισ. ὅταν γὰρ οἱ μὲν ἐκ τῶν πνευμάτων, οἱ δ’ ἐξ ὑετῶν, οἱ δ’ ἐκ χιόνοσ, οἱ δὲ τὸν ἥλιον τοῦ χειμῶνοσ εἶναι τὸν τήκοντα, οἱ δὲ τὸν ἥλιον τοῦ θέρουσ τὸν ἀπελαύνοντα τὸ ὕδωρ, οἱ δ’ ὅθεν ἄν τισ βούληται φάσκειν γίγνεσθαι τὴν ἀνάβασιν, πάντεσ δὲ εἰκάζωσιν, εἰδῇ δὲ μηδεὶσ, οὐ μόνον ἐκ τῶν καθ’ ἕκαστον ἐλέγχονται δήπουθεν, ἀλλὰ καὶ πάντεσ κοινῇ περὶ ἀλλήλουσ ὅτι οὐ τἀληθὲσ εὑρήκασιν, ἀλλ’ ἕκαστοσ λόγον εἰπεῖν βεβούληται. καὶ νῦν ἐγὼ κινδυνεύω δοκῶν ἅπασιν ἀντιλέγειν ἅπαντασ ἔχειν τούτου μάρτυρασ. οἷσ γὰρ ἕκαστοι τοὺσ ἑτέρουσ ἐλέγχουσι, ταῦτ’ ἐμοὶ πρὸσ ἅπαντάσ ἐστιν. ὥσθ’ ὅσον εὖ φρονοῦσι βεβαιῶν αὐτοῖσ, ὅσον ὥσπερ ἐν μάχῃ προεισφέρουσιν ἀγνωμοσύνησ, τοῦτ’ ἀφαιρῶ. ὥστ’ οὐ μόνον ἐκ τοῦ βελτίονοσ, ἀλλὰ καὶ τοῦ πολλαπλασίου, σύμψηφόσ εἰμι καὶ καθ’ ἕνα ἑκάστῳ καὶ πᾶσι κοινῇ· ἕκαστοσ γὰρ αὐτῶν ἅμα τ’ αὐτὸσ τὴν αὑτοῦ φέρει καὶ πᾶσι τοῖσ ἄλλοισ ἀνταγωνίζεται. εἰ δὲ μὴ ἐλάττω προσεξεύρομεν ἡμεῖσ ἢ ’κεῖνοι προκατεχρήσαντο, οὐκ ἴσωσ ἄξιοι μέμψεωσ. καὶ μὴν οὐδ’ Ὅμηροσ ἀξιόπιστοσ, λέγων ἂψ εἰσ Αἰγύπτοιο, διιπετέοσ ποταμοῖο. ἐγὼ γὰρ ὡσ μὲν ἅπαντά τισ ἂν προσθείη τε καὶ χρὴ Διὶ, καὶ Νεῖλον ἂν δοίην εἶναι διιπετῆ καὶ ἔργον ἐκείνου, ἐπεὶ καὶ πατέρα αὐτὸν ἀνδρῶν τε θεῶν τε καλοῦμεν Ὁμήρου καὶ τοῦτο τὸ ῥῆμα φθεγγομένου, καίτοι τῶν θεῶν, ἀλλ’ οὐ πάντων πατὴρ αὐτῶν τῶν θεῶν ἐστι κατ’ αὐτοὺσ τοὺσ ποιητὰσ, καὶ οὐ δή που βιάσαιτ’ ἄν τισ καὶ τὸν Ποσειδῶ τούτου χάριν υἱὸν εἶναι Διὸσ καὶ τὴν Ἥραν θυγατέρα, καὶ ταῦτα Ὁμήρῳ δοκεῖν·

상위

Aristides, Aelius (아리스티데스, 아일리오스)

목록

일치하는 문장이 없습니다.

SEARCH

MENU NAVIGATION