Aristides, Aelius, Orationes, Περὶ ὁμονοίασ ταῖσ πόλεσιν 19:

(아리스티데스, 아일리오스, 연설, Περὶ ὁμονοίασ ταῖσ πόλεσιν 19:)

μηδαμῶσ, ὦ χρηστοί. τῷ μὲν γὰρ αὔξειν ἐθέλειν τὰσ αὑτῶν πατρίδασ καὶ τὰ ὑπάρχοντα κοσμεῖν οὐδ’ ἂν εἷσ νεμεσήσειεν, ὃ δὲ τούτῳ πρόσεστιν ἀηδίασ ἀφελεῖν ἔγωγε συμβουλεύω. ἔσται δὲ τοῦτο εἴπω βούλεσθε πῶσ; ἀλλ’ ὅπωσ ἀκούσεσθε εὐμενῶσ· ἐὰν, ὦ μακάριοι, τοῦ θαυμάζειν τοὺσ λίθουσ ἀνῆτε μικρόν τι καὶ νομίσητε πλείονοσ ἀξίουσ ὑμᾶσ αὐτοὺσ τῶν οἰκοδομημάτων καὶ πιστεύσητε ἀληθὲσ εἶναι τὸ πάλαι τοῦτο, ὡσ ἄρα οὐ τείχη οὐδὲ ᾠδεῖα οὐδὲ στοαὶ οὐδὲ ὁ τῶν ἀψύχων κόσμοσ αἱ πόλεισ εἰε͂ν, ἀλλ’ ἄνδρεσ αὑτοῖσ εἰδότεσ θαρρεῖν. τοῦτο δ’ ἐστὶν οὐ τὸ τῶν πλησίον εἰκῆ καταφρονεῖν οὐδὲ τὸ πάντ’ αὐτοὺσ ἔχειν οἰέσθαι, πόθεν; ἀλλὰ τὸ μικρὸν δὴ καὶ ἁπλοῦν τὸ εὖ φρονεῖν. οἱ γὰρ τοῦτ’ ἔχοντεσ ἐν ταῖσ γνώμαισ ἥκιστα μὲν εἰσ τείχη καὶ λιμένασ καταφεύγουσιν, ἥκιστα δὲ χρημάτων καὶ στοῶν καὶ πάσησ ἐπακτοῦ φιλοτιμίασ προσδέονται, ἴσασι δ’ ὅτι κἂν ὑπαίθριοι σκηνῶνται, οὐδέν εἰσι φαυλότεροι Βαβυλωνίων μεθυόντων εἴσω πυλῶν. πάντων δὲ κάλλιστον ὑπάρχει πρὸσ εὐθυμίαν αὐτοῖσ· οὐ γὰρ ἡγοῦνται προσθήκην αὑτοὺσ εἶναι τῶν ὑπαρχόντων, ἀλλὰ πάνθ’ ὅσα ἂν κτήσωνται δεύτερα ἑαυτῶν εἶναι νομίζουσι. καὶ μὴν ἐκεῖνα μὲν τὰ καλλωπίσματα καὶ δαπάνησ καὶ χρόνου καὶ τῆσ παρὰ τῶν βαναύσων βοηθείασ προσδεῖται, τοῦτο δ’ ἐν μέσῳ πᾶσι πρόκειται τοῖσ δυνατοῖσ ἰδεῖν καὶ οὐδὲν δεῖ πραγματείασ, ἀλλ’ ἀπόχρη βουληθεῖσιν ἔχειν τἀγαθόν. δεῖ δὲ τοὺσ ὀρθῶσ βουλευομένουσ τῶν μὲν πολεμίων πάντωσ ἐθέλειν κρατεῖν, τῶν δ’ ἐπιτηδείων εἰδέναι ὅτε καιρὸσ ἡττᾶσθαι.

상위

Aristides, Aelius (아리스티데스, 아일리오스)

목록

일치하는 문장이 없습니다.

SEARCH

MENU NAVIGATION