헬라어 문장 검색 - ΑριστίΟρατιον́42́0́017́

(아리스티데스, 아일리오스, 연설, Περὶ ὁμονοίασ ταῖσ πόλεσιν 17:)

οὐχ οἱ πρόγονοι μὲν ὑμῶν ‐ καί μοι πρὸσ Διὸσ δοθήτω τι παρρησίασ ἤδη· οὔκουν οἵ γε ἰατροὶ πάντα πρὸσ ἡδονὴν ἰῶνται, ἀλλ’ ἀγαπητὸν, εἰ μὴ τὰ πλείω μετὰ ἀηδίασ. φέρε δὴ καὶ τούτων βραχύ τι μνημονεύσωμεν, ἂν ἄρα ἀκούσαντεσ ὑφῆτε τοῦ φρονήματοσ ἀλλ’ ὁσονοῦν ‐ ἐκεῖνοι τοίνυν ἠγάπων, εἴ τιν’ ἔχοιεν τὸν προεστῶτα ἑαυτῶν, καὶ διετέλουν ἐν τούτῳ τῷ σχήματι τοτὲ μὲν Ἀθηναίουσ εὐεργέτασ νομίζοντεσ ἐλευθεροῦντασ σφᾶσ ἀπὸ τῶν βαρβάρων, πάλιν δὲ Λακεδαιμονίουσ ἀπ’ Ἀθηναίων, αὖθισ δ’ αὖ Φιλίππῳ καὶ Ἀλεξάνδρῳ διδόντεσ αὑτοὺσ ἀσμένωσ, οὕτω σφόδρα ἀσχόλωσ εἶχον πρὸσ τὸ πρωτεύειν. ἀλλὰ μὴν τά γε νυνὶ πράγματα καὶ τὸν καθεστηκότα ἀγαθῇ τύχῃ θεσμὸν τίσ οὕτω παῖσ ἐστιν ἢ πρεσβύτησ ἔξω τοῦ φρονεῖν, ὅστισ οὐκ οἶδεν ὡσ μία μὲν πόλισ ἡ πρώτη καὶ μεγίστη πᾶσαν ὑφ’ αὑτῇ τὴν γῆν ἔχει, εἷσ δ’ οἶκοσ ἅπαντα ἐξηγεῖται, ἡγεμόνεσ δ’ ἡμῖν ἐκ νόμου φοιτῶσι καθ’ ἕκαστον ἔτοσ, τούτοισ δ’ ἅπαντα ἐπιτέτραπται καὶ μείζω καὶ ἐλάττω πράττειν, ὅπη ποτ’ ἂν αὐτοῖσ δοκῇ βέλτιστον εἶναι; τί οὖν μαθόντεσ εἰπέ μοι πράγματα ἡμῖν αὐτοῖσ παρέχομεν καὶ ὀνειρώττομεν καὶ περὶ τῆσ σκιᾶσ μαχόμεθα καὶ παρὸν ἡμῖν τῆσ ἡσυχίασ ἀπολαύειν, ἣν οὗτοι καλῶσ ποιοῦντεσ παρασκευάζουσι, τούτοισ τε ἐνοχλοῦμεν οὐδὲν δεομένοισ καὶ αὐτοὶ κακῶν ἐπισπάστων ἐπιθυμοῦμεν, ὥσπερ οὐκ ἔχοντεσ τοῖσ ἀγαθοῖσ ὅ τι χρησόμεθα; τίσ γὰρ οὐκ ἂν ἀμφιγνοήσειε τὸν τρόπον, ὃν νῦν τοῖσ ἡγεμόσι προσφερόμεθα; εὐνοϊκῶσ μὲν γὰρ οἶμαι καὶ πιστῶσ. τί δὲ οὔ; τίνεσ μὲν οὖν μᾶλλον ἡμῶν; ἀλλ’ ὁμιλοῦμέν γε αὐτοῖσ οὐκ οἶδ’ ὅπωσ αὐθάδειαν τῇ κολακείᾳ κεραννύντεσ. ὁπόταν γὰρ πλείω μὲν ἕκαστοι θεραπεύειν αὐτοὺσ ἀξιῶσιν ἢ ’κεῖνοι δέονται, χρόνον δὲ τάττωσιν ὅσον χρὴ μένειν παρ’ ἑαυτοῖσ, ἀπειλοῦντεσ ὡσ, εἰ μὴ πείθοιντο, οὐκ ἀνέξοιντο, πάντα δ’ ὑπισχνῶνται καὶ ἑκοῦσι καὶ ἄκουσιν ὑπηρετήσειν, χρῆσθαι δ’ αὐτοῖσ μόνοισ ἢ μάλιστά γε προστάττωσι, κυρίουσ δὲ μὴ δεῖν οἰώνται ποιεῖν ὅ τι γιγνώσκοιεν, τί τισ εἶναι φῇ τὸ τοιοῦτον ἢ δυοῖν πραγμάτων ἀνομοίων κρᾶσιν, ἧσ οὐκ ἄρξασθαι θαυμαστότερον ἢ μὴ βουλομένουσ παύσασθαι φανεροὺσ γενέσθαι;

MENU NAVIGATION

호흡부호 보기

강세부호 보기

장단부호 보기

작은 Iota 보기

모든 부호 보기

헬라어 텍스트

Aristides, Aelius, Orationes, Περὶ ὁμονοίασ ταῖσ πόλεσιν 17:

(아리스티데스, 아일리오스, 연설, Περὶ ὁμονοίασ ταῖσ πόλεσιν 17:)

상위

목록

SEARCH

MENU NAVIGATION