Aristides, Aelius, Orationes, Λευκτρικὸσ ε ὑπὲρ μηδετέροισ βοηθεῖν 7:

εἰ δὲ τὴν ἀγνωμοσύνην αὐτῶν ἐξετάζειν δεῖ, μὴ τὴν μὲν τῶν ἑτέρων ἐπιδεικνύναι, τὴν δὲ τῶν ἑτέρων ἐπικρύπτειν ἐν οἷσ εὖ πεποιήκασιν, ἀλλ’ ἐπειδήπερ ἀμφοτέροισ τὰ καὶ τὰ ὑπάρχει, δυοῖν θάτερον, ἢ ὡσ εὐεργέτασ ὄντασ ἀμφοτέρουσ μηδετέρουσ ἀδικῶμεν, ἢ κακόνουσ ἀμφοτέρουσ κρίναντεσ μηδετέροισ βοηθῶμεν. καὶ μὴν εἴ γε ἀμφοτέροισ ἀποδοῦναι δεῖ τὴν ἀξίαν, δι’ ἃ μὲν ἠδικήκασιν ἡμᾶσ τὸ μὴ τυχεῖν τῆσ βοηθείασ, ἀνθ’ ὧν δ’ εὖ πεποιήκασι τὸ μὴ κακῶσ παθεῖν ἑκατέροισ ὑπαρχέτω, καὶ οὕτωσ πρὸσ ἄμφω καλῶσ ὑμῖν ἐσκέψεται. ἂν δ’ ἐπὶ τούτουσ ἢ ’κείνουσ ἀποκλίνητε, οὐδετέροισ δικαίωσ χρήσεσθε, τοὺσ μὲν ὄντων ὧν ἠδικήκασιν εὖ ποιοῦντεσ, τοὺσ δὲ ὄντων ὧν εὐεργετήκασι διαφθείραντεσ, παρὸν ταμιεύσασθαι τὸ δίκαιον, καὶ τοσοῦτον τῆσ περὶ τοὺσ ἑτέρουσ σπουδῆσ ἀφελεῖν, ὅσον οὐ δεῖ τοὺσ ἑτέρουσ μισοῦντασ ὑπερβάλλειν. εἰ δὲ δεῖ καὶ τοῦτ’ εἰπεῖν, ἡγοῦμαι Θηβαίοισ μὲν ἡμᾶσ ὧν οὐ συνεισέβαλλον Λακεδαιμονίοισ καὶ ὧν Θρασύβουλον ἐδέξαντο ἀποδεδωκέναι χάριν αὐτάρκη, Λύσανδρον ἀποκτείναντασ καὶ τἄλλα ὅσα σύνιστε συμπράξαντασ· Λακεδαιμονίοισ δ’ ἀντὶ τῆσ ψήφου νῦν ἀποδοῦναι δεῖν τὴν χάριν, τὸ παρὸν μετὰ Θηβαίων ἀνελεῖν αὐτοὺσ μὴ ποιῆσαι τοῦτο· καὶ τοῖσ μὲν τοσοῦτον ἰσχῦσαι τὴν συμμαχίαν, ὅσον μὴ τοῖσ Λακεδαιμονίοισ ὑμᾶσ προσθέσθαι, Λακεδαιμονίοισ δὲ τοσοῦτον τὴν τότε εὐγνωμοσύνην, ὅσον μὴ καὶ νῦν ὑμᾶσ μετὰ Θηβαίων γενέσθαι. ἀνισοῖ δ’ αὐτοὺσ κἀκεῖνο, ὅτι οὔτε Λακεδαιμονίοισ εὔλογον βοηθεῖν, ἐπειδήπερ τὰσ πίστεισ παρέβησαν, οὔτε Θηβαίοισ, ἐπειδήπερ ἔχουσιν ἰσχυρὰν ἤδη παρ’ αὐτῶν τὴν δίκην. οὔτ’ οὖν ἐκείνοισ συνεπεμβῆναι καλὸν οὔτε τούτουσ κωλῦσαι δικαίωσ ἀγανακτοῦντασ. ἐξερήσομαι δὲ τοὺσ ὑπὲρ ἑκατέρων εἰρηκότασ χωρὶσ οὕτωσ. ἄνδρεσ, οἳ Λακεδαιμονίοισ συνείπατε, τί σπουδάζετε; βούλεσθε μὴ λαβεῖν τοὺσ Θηβαίουσ τὴν συμμαχίαν, μηδὲ παθεῖν μηδὲν ὑφ’ ἡμῶν ἄγνωμον τοὺσ Λακεδαιμονίουσ;