헬라어 문장 검색 - ΑριστίΟρατιον́25́0́006́

(아리스티데스, 아일리오스, 연설, Ιἑροὶ λόγοι γ# 6:)

καὶ μεσημβρίασ μοι δοκεῖν πάλιν προσβολή τισ προσῄει, καὶ μετ’ οὐ πολὺ διεχώρει κάτω μέλαινα. καὶ καθημένῳ ἐπὶ τοῦ δίφρου ἐπιγίγνεται ἔκλυσισ δεινὴ καὶ ἱδρὼσ καὶ λειποθυμία. καὶ ὁ ἰατρὸσ ἐτεθορύβητό τε καὶ τροφὴν ἠξίου προσφέρειν· τὸ δ’ οὐ τοιοῦτον ἄρα ἦν. νύξ τ’ ἐπιγίγνεται, οἱᾶ δὴ ἐν κλυδωνίῳ καὶ σάλῳ, καὶ κατέδαρθον σχεδὸν ὅσον εἰσ ὄναρ. καί μοι γίγνεται πρόσταγμα πορευθῆναι πρὸσ τὴν τῶν τροφέων ἑστίαν, καὶ προσκυνῆσαι τὸ ἕδοσ τοῦ Διὸσ πρὸσ ᾧ ἐτρεφόμην· καὶ φωναί τινεσ, οἶμαι, καὶ ὁ τρόποσ τῆσ ἱκετείασ διῄρητο. χιὼν δ’ ἦν οὐκ ὀλίγη καὶ δυσέξοδα παντελῶσ, καὶ ἀπεῖχε τὸ οἰκίδιον τῆσ οἰκίασ πλέον ἢ στάδιον. ἀνέβην ἵππον καὶ ᾠχόμην, καὶ προσεκύνησα, καὶ οὐκ ἔφθην ἐπανελθὼν, καὶ πάντα ἐκεῖνα καθειστήκει. τὰ δ’ ὑπὲρ τὸν τράχηλον καὶ τὰσ ἀπὸ τῶν νώτων κατατάσεισ καὶ τὸν ἀκριβούμενον ὀπισθότονον ἤδη τόνδε τρόπον ἰάσατο εὐθὺσ, ἐπειδὴ τὴν δύσπνοιαν ἐξιάσατο. χρῆμα ἔφη βασιλικὸν εἶναι· χρῆναι δ’ αὐτὸ λαβεῖν παρὰ τῆσ γυναικόσ. καί πωσ ἐκ τούτων ἐφάνη διάκονοσ τῶν βασιλείων πρὸσ τῷ τοῦ Τελεσφόρου νεῷ τε καὶ ἕδει, λευχείμων τε καὶ ἐζωσμένοσ, καὶ κατὰ τὰσ θύρασ, οὗ ἡ Ἄρτεμισ, ᾔει ἔξω ὑπὸ κήρυκοσ, φέρων τῷ βασιλεῖ τὸ λοιπὸν τοῦ χρήματοσ. τὸ μὲν δὴ ὄναρ ὡσ ἀμυδρῶσ ἀπομνημονεῦσαι τοιοῦτον μάλιστα ἐγένετο. ἐπεὶ δ’ ἐλθὼν εἰσ τὸ ἱερὸν γίγνομαι περιιὼν κατὰ τὸν Τελεσφόρον, ἐπέρχεται ὁ νεωκόροσ ὁ Ἀσκληπιακὸσ, καὶ ὡσ ἔτυχεν ἑστὼσ πρὸσ τῷ ἕδει, φράζω πρὸσ αὐτὸν τὴν ὄψιν τὴν γενομένην μοι, καὶ ἠρώτων τί ἂν εἰή τὸ χρῆμα, ἢ τίσ ἂν χρήσαιτο. καὶ ὃσ ἀκούσασ καὶ θαυμάσασ, ὥσπερ εἰώθει, Οὐ μακρὰ, ἔφη, ἡ ζήτησισ οὐδ’ ὁδοῦ πολλῆσ, ἀλλ’ ἐνθένδε σοι φέρω· κεῖται γὰρ παρὰ τοῖσ ποσὶ τῆσ Ὑγιείασ, ἀρτίωσ γε θείσησ Τύχησ ταύτησ, ἐπειδὴ τάχιστα ἀνεῴχθη τὸ ἱερόν. ἦν δὲ ἡ Τύχη γυνὴ τῶν ἐπιφανῶν. καὶ παρελθὼν εἰσ Ὑγιείασ κομίζει τὸ χρῆμα· καὶ χρίομαι ὡσ ἔτυχον προσεστώσ. ἦν δὲ καὶ τὸ χρῆμα τῆσ εὐωδίασ θαυμαστὸν οἱο͂ν καὶ ἡ δύναμισ εὐθὺσ ἐπίδηλοσ. θᾶττον γὰρ ἢ εἴρηκα ἀνείθη ἡ τάσισ. ἐρωτήσασ δ’ ὕστερον τὸν νεωκόρον ἔγνων ὅτι εἰή κάθαρσισ τριῶν, ὀποῦ τε ᾧ χριόμεθα καὶ μύρου ναρδίνου καὶ ἑτέρου μύρου τῶν πολυτελῶν, ἔστι δ’, οἶμαι, τοῦ φύλλου ἐπώνυμον.

MENU NAVIGATION

호흡부호 보기

강세부호 보기

장단부호 보기

작은 Iota 보기

모든 부호 보기

헬라어 텍스트

Aristides, Aelius, Orationes, Ιἑροὶ λόγοι γ# 6:

(아리스티데스, 아일리오스, 연설, Ιἑροὶ λόγοι γ# 6:)

상위

목록

SEARCH

MENU NAVIGATION