헬라어 문장 검색 - ΑριστίΟρατιον́18́0́002́

(아리스티데스, 아일리오스, 연설, Εἰσ τὸ φρέαρ τοῦ Ἀσκληπιοῦ 2:)

καὶ γὰρ οὐχ ὥσπερ ἄλλοι ἄλλοισ τόποισ θεοὶ ἐξ ἀρχῆσ ἐγγενεῖσ εἰσι, καίτοι καὶ τούτουσ τιμίουσ οἶμαι χρὴ δοκεῖν κατ’ αὐτὸ τὸ λαχεῖν αὐτοὺσ τοὺσ θεοὺσ, ἀλλὰ τοῦτό γε μεῖζόν ἐστιν ὅτι ἀπ’ αὐτῆσ τῆσ Ἐπιδαύρου δεῦρο ὁρμηθεὶσ ὁ θεὸσ ἠράσθη δὴ μάλιστα, ὡσ δῆλόν ἐστιν ὅτι ἑλόμενόσ τε αὐτὸ ἐγκατέμεινε τὸ λοιπὸν καὶ προκρίνασ τῶν ἄλλων. ᾧ δὲ θεὸσ καὶ θεῶν ὁ πραότατόσ τε καὶ φιλανθρωπότατοσ προσέχειν ἔκρινε, πῶσ ἡμῖν γε, καὶ ταῦτα τοῖσ τούτου θεράπουσιν, ἄλλο τι λέγειν ἔνεστιν ἢ ὡσ τοῦτ’ ἐστὶ τὸ βέλτιστον; ἐν καλλίστῳ μὲν δὴ τῆσ οἰκουμένησ οὕτωσ ἔστιν εἰπεῖν. ἔτι δ’ αὐτοῦ τοῦ ἱεροῦ ὅσοσ ὑπαίθριοσ χῶροσ καὶ βάσιμοσ ἐν τῷ καλλίστῳ ἐστί· μέσον γὰρ ἐν μέσῳ ἵδρυται. τὸ δὲ ὕδωρ εἰ μὲν βούλει, ἀπὸ πλατάνου ῥεῖ, ὥσπερ γὰρ ἄλλο τι σύμβολον καὶ τοῦτο παραπέφυκεν, εἰ δὲ βούλει, τὸ ἔτι κάλλιόν τε καὶ ἱερώτερον, ἀπ’ αὐτῶν τῶν βάθρων ἐκρεῖ, ἐφ’ ὧν ὁ νεὼσ ἕστηκεν. ὥστε παντί γε ταύτην τὴν δόξαν καὶ πίστιν ὑπεῖναι, ὅτι ἀπὸ ὑγιεινοῦ καὶ ὑγιείασ χορηγοῦ χωρίου φέρεται, ἀπό γε τοῦ ἱεροῦ καὶ τῶν ποδῶν τοῦ σωτῆροσ ὁρμώμενον· οὐ γὰρ ἄν τι ἐξ ὑγιεινοτέρων ἢ καθαρωτέρων τόπων ὕδωρ ῥυείη ἢ τοῦτο ἐκ τούτων ῥέον. ἐν τοιούτῳ δὴ φαινόμενον καὶ ἀπὸ τοιούτων ὁρμώμενον, ὡσ τὸ εἰκὸσ ἔχει, κάλλιστόν ἐστι. πρῶτον μέν γε λεπτότατον ἐγγυτάτω ἀέροσ, ἔπειτα ὃ τούτῳ ἕπεται, κουφότατόν τε καὶ πραότατον, τρίτον γλυκύτατόν τε καὶ ποτιμώτατον, αὐτόχυτον, ὃ πίνων οὐκ ἂν οἴνου προσδεηθείησ. Ὅμηροσ μὲν γὰρ ἔφη τὸν Τιταρήσιον ἐπιρρεῖν ἐπὶ τοῦ Πηνειοῦ, ὥσπερ ἄνδρα ἐπινηχόμενον ὑπὸ κουφότητοσ τοῦ ὕδατοσ· τὸ δέ μοι δοκεῖν εἰ ἐπιρρήξαισ αὐτῷ ὕδωρ ἕτερον, ἀντάνεισιν εἰσ τὸ ἄνω, τὸ δὲ δύεται ὥσπερ ὕφαλοι νεύοντεσ εἰσ μυχὸν ἐκ τοῦ μετεώρου· εἰ μὴ καὶ τοῦτ’ ἔστιν εἰπεῖν ὅτι μοι δοκεῖ κἂν τὸ ἐπεγχυθὲν ὑψῶσαι τῇ ἑαυτοῦ κουφότητι. ὡσ δὲ οὐ κομπάζομεν, σταθμῷ κρίνεται. καίτοι τί ἂν εἴποι ὁ τῆσ Στυγὸσ ἀπορρὼξ ὅταν ἀνθιστάμενοσ ῥέπῃ; πρόσεστι δὲ τούτῳ ὅτι οὔτε Στυγόσ ἐστιν ἀπορρὼξ τόδε τὸ ῥεῦμα οὔτε ἄλλο ἔχει φρικῶδεσ οὐδὲν, ἀλλ’ ὑγιείασ ἂν αὐτὸ προσείποισ, ἢ νέκταροσ, ἤ τινοσ τῶν τοιούτων ἀπορρῶγα.

MENU NAVIGATION

호흡부호 보기

강세부호 보기

장단부호 보기

작은 Iota 보기

모든 부호 보기

헬라어 텍스트

Aristides, Aelius, Orationes, Εἰσ τὸ φρέαρ τοῦ Ἀσκληπιοῦ 2:

(아리스티데스, 아일리오스, 연설, Εἰσ τὸ φρέαρ τοῦ Ἀσκληπιοῦ 2:)

상위

목록

SEARCH

MENU NAVIGATION