Polybius, Histories, book 6, v. de romanorum re publica florente

(폴리비오스, Histories, book 6, v. de romanorum re publica florente)

Ὅτι ἀπὸ τῆσ Ξέρξου διαβάσεωσ εἰσ τὴν Ἑλλάδα καὶ τριάκοντα ἔτεσιν ὕστερον ἀπὸ τούτων τῶν καιρῶν ἀεὶ τῶν κατὰ μέροσ προδιευκρινουμένων ἦν καὶ κάλλιστον καὶ τέλειον ἐν τοῖσ Ἀννιβιακοῖσ καιροῖσ, ἀφ’ ὧν ἡμεῖσ εἰσ ταῦτα τὴν ἐκτροπὴν ἐποιησάμεθα. διὸ καὶ τὸν ὑπὲρ τῆσ συστάσεωσ αὐτοῦ λόγον ἀποδεδωκότεσ πειρασόμεθα νῦν ἤδη διασαφεῖν ὁποῖόν τι κατ’ ἐκείνουσ ὑπῆρχε τοὺσ καιρούσ, ἐν οἷσ λειφθέντεσ τῇ περὶ Κάνναν μάχῃ τοῖσ ὅλοισ ἔπταισαν πράγμασιν.

οὐκ ἀγνοῶ δὲ διότι τοῖσ ἐξ αὐτῆσ τῆσ πολιτείασ ὁρμωμένοισ ἐλλιπεστέραν φανησόμεθα ποιεῖσθαι τὴν ἐξήγησιν, ἔνια παραλιπόντεσ τῶν κατὰ μέροσ·

οὐδὲ κατὰ πρόθεσιν ὑπολήψονται τὸν γράφοντα παραλιπεῖν τὰσ μικρὰσ διαφοράσ, ἀλλὰ κατ’ ἄγνοιαν παρασιωπᾶν τὰσ ἀρχὰσ καὶ τὰ συνέχοντα τῶν πραγμάτων.

καὶ ῥηθέντα μὲν οὐκ ἂν ἐθαύμαζον ὡσ ὄντα μικρὰ καὶ πάρεργα, παραλειπόμενα δ’ ἐπιζητοῦσιν ὡσ ἀναγκαῖα, βουλόμενοι δοκεῖν αὐτοὶ πλέον εἰδέναι τῶν συγγραφέων.

δεῖ δὲ τὸν ἀγαθὸν κριτὴν οὐκ ἐκ τῶν παραλειπομένων δοκιμάζειν τοὺσ γράφοντασ, ἀλλ’ ἐκ τῶν λεγομένων, κἂν μὲν ἐν τούτοισ τι λαμβάνῃ ψεῦδοσ, εἰδέναι διότι κἀκεῖνα παραλείπεται δι’ ἄγνοιαν, ἐὰν δὲ πᾶν τὸ λεγόμενον ἀληθὲσ ᾖ, συγχωρεῖν διότι κἀκεῖνα παρασιωπᾶται κατὰ κρίσιν, οὐ κατ’ ἄγνοιαν.

[ δεῖ δὲ τὸν ‐ ἄγνοιαν .

] Ταῦτα μὲν οὖν εἰρήσθω μοι πρὸσ τοὺσ φιλοτιμότερον ἢ δικαιότερον ἐπιτιμῶντασ τοῖσ συγγραφεῦσιν. [] Ὅτι πᾶν πρᾶγμα σὺν καιρῷ θεωρούμενον ὑγιεῖσ λαμβάνει καὶ τὰσ συγκαταθέσεισ καὶ τὰσ ἐπιτιμήσεισ·

μεταπεσόντοσ δὲ τούτου καὶ πρὸσ τὰσ ἄλλασ περιστάσεισ συγκρινόμενον οὐχ οἱο͂ν αἱρετόν, ἀλλ’ οὐδ’ ἀνεκτὸν ἂν φανείη τὸ κράτιστα καὶ ἀληθινώτατα πολλάκισ ὑπὸ τῶν συγγραφέων εἰρημένον.

[] Ἦν μὲν δὴ τρία μέρη τὰ κρατοῦντα τῆσ πολιτείασ, ἅπερ εἶπα πρότερον ἅπαντα· οὕτωσ δὲ πάντα κατὰ μέροσ ἴσωσ καὶ πρεπόντωσ συνετέτακτο καὶ διῳκεῖτο διὰ τούτων ὥστε μηδένα ποτ’ ἂν εἰπεῖν δύνασθαι βεβαίωσ μηδὲ τῶν ἐγχωρίων πότερ’ ἀριστοκρατικὸν τὸ πολίτευμα σύμπαν ἢ δημοκρατικὸν ἢ μοναρχικόν.

καὶ τοῦτ’ εἰκὸσ ἦν πάσχειν.

ὅτε μὲν γὰρ εἰσ τὴν τῶν ὑπάτων ἀτενίσαιμεν ἐξουσίαν, τελείωσ μοναρχικὸν ἐφαίνετ’ εἶναι καὶ βασιλικόν, ὅτε δ’ εἰσ τὴν τῆσ συγκλήτου, πάλιν ἀριστοκρατικόν· καὶ μὴν εἰ τὴν τῶν πολλῶν ἐξουσίαν θεωροίη τισ, ἐδόκει σαφῶσ εἶναι δημοκρατικόν. ὧν δ’ ἕκαστον εἶδοσ μερῶν τῆσ πολιτείασ ἐπεκράτει, καὶ τότε καὶ νῦν ἔτι πλὴν ὀλίγων τινῶν ταῦτ’ ἐστίν.

일치하는 문장이 없습니다.

SEARCH

MENU NAVIGATION