Plutarch, chapter 14

(플루타르코스, chapter 14)

ἦν δέ τισ Κινέασ, Θεσσαλὸσ ἀνήρ, τῷ μὲν φρονεῖν δοκῶν ἱκανὸσ εἶναι, Δημοσθένουσ δὲ τοῦ ῥήτοροσ ἀκηκοὼσ ἐδόκει μόνοσ ἐν μάλιστα τῶν τότε λεγόντων οἱο͂ν ἐν εἰκόνι τῆσ ἐκείνου δυνάμεωσ καὶ δεινότητοσ ἀναμιμνήσκειν τοὺσ ἀκούοντασ. συνὼν δὲ τῷ Πύρρῳ καὶ πεμπόμενοσ ἐπὶ τὰσ πόλεισ ἐβεβαίου τὸ Εὐριπίδειον, ὅτι πᾶν ἐξαιρεῖ λόγοσ ὃ καὶ σίδηροσ πολεμίων δράσειεν ἄν. ὁ γοῦν Πύρροσ ἔλεγε πλείονασ πόλεισ ὑπὸ Κινέου τοῖσ λόγοισ ἢ τοῖσ ὅπλοισ ὑφ’ ἑαυτοῦ προσῆχθαι·

καὶ διετέλει τὸν ἄνδρα τιμῶν ἐν τοῖσ μάλιστα καὶ χρώμενοσ. οὗτοσ οὖν τὸν Πύρρον ὡρμημένον τότε ὁρῶν ἐπὶ τὴν Ἰταλίαν εἰσ λόγουσ ἐπηγάγετο τοιούτουσ, ἰδὼν σχολάζοντα. "πολεμισταὶ μέν, ὦ Πύρρε, Ῥωμαῖοι λέγονται καὶ πολλῶν ἐθνῶν μαχίμων ἄρχοντεσ· "εἰ δὲ δοίη θεὸσ περιγενέσθαι τῶν ἀνδρῶν, τί χρησόμεθα τῇ νίκῃ; "ὦ Κινέα, πρᾶγμα φαινόμενον·

"οὔτε βάρβαροσ ἡμῖν ἐκεῖ πόλισ οὔτε Ἑλληνὶσ ἀξιόμαχοσ Ῥωμαίων κρατηθέντων, ἀλλ’ ἕξομεν εὐθὺσ Ἰταλίαν ἅπασαν, ἧσ μέγεθοσ καὶ ἀρετὴν καὶ δύναμιν ἄλλῳ πού τινι μᾶλλον ἀγνοεῖν ἢ σοὶ προσήκει. "ὦ βασιλεῦ, λαβόντεσ, τί ποιήσομεν; "ἡ Σικελία χεῖρασ ὀρέγει, νῆσοσ εὐδαίμων καὶ πολυάνθρωποσ, ἁλῶναι δὲ ῥᾴστη·

ὁ Κινέασ· "ἀλλ’ ἦ τοῦτο πέρασ ἡμῖν τῆσ στρατείασ, λαβεῖν Σικελίαν; "νικᾶν διδῴη καὶ κατορθοῦν·

"τούτοισ δὲ προάγωσι χρησόμεθα πραγμάτων μεγάλων. "τίσ γὰρ ἂν ἀπόσχοιτο Λιβύησ καὶ Καρχηδόνοσ ἐν ἐφικτῷ γενομένησ, ἣν Ἀγαθοκλῆσ ἀποδρὰσ ἐκ Συρακουσῶν κρύφα καὶ περάσασ ναυσὶν ὀλίγαισ λαβεῖν παρ’ οὐδὲν ἦλθεν; "ὅτι δὲ τούτων κρατήσασιν ἡμῖν οὐδεὶσ ἀντιστήσεται τῶν νῦν ὑβριζόντων πολεμίων, τί ἂν λέγοι τισ; ὁ Κινέασ εἶπε·

"δῆλον γὰρ ὅτι καὶ Μακεδονίαν ἀναλαβεῖν καὶ τῆσ Ἑλλάδοσ ἄρχειν ὑπάρξει βεβαίωσ ἀπὸ τηλικαύτησ δυνάμεωσ, γενομένων δὲ πάντων ὑφ’ ἡμῖν, τί ποιήσομεν; "ἄξομεν πολλήν, καὶ κώθων, ὦ μακάριε, καθημερινὸσ ἔσται, καὶ διὰ λόγων συνόντεσ ἀλλήλουσ εὐφρανοῦμεν. "τί νῦν ἐμποδών ἐστιν ἡμῖν βουλομένοισ κώθωνι χρῆσθαι καὶ σχολάζειν μετ’ ἀλλήλων, εἰ ταῦτα ἔχομεν ἤδη καὶ πάρεστιν ἀπραγμόνωσ ἐφ’ ἃ δι’ αἵματοσ καὶ πόνων μεγάλων καὶ κινδύνων μέλλομεν ἀφίξεσθαι, πολλὰ καὶ δράσαντεσ ἑτέρουσ κακὰ καὶ παθόντεσ;

τούτοισ τοῖσ λόγοισ ἠνίασε μᾶλλον ἢ μετέθηκε τὸν Πύρρον ὁ Κινέασ, νοήσαντα μὲν ὅσην ἀπέλειπεν εὐδαιμονίαν, ὧν δὲ ὠρέγετο τὰσ ἐλπίδασ ἀφεῖναι μὴ δυνάμενον.

일치하는 문장이 없습니다.

SEARCH

MENU NAVIGATION