Plutarch, chapter 38

(플루타르코스, chapter 38)

καὶ μέντοι χρόνου βραχέοσ διαγενομένου, καὶ τῶν πραγμάτων διδασκόντων οἱο͂ν ἐπιστάτην καὶ φύλακα σωφροσύνησ καὶ δικαιοσύνησ ὁ δῆμοσ ἀπώλεσεν, ἀνδριάντα μὲν αὐτοῦ χαλκοῦν ἀνέστησαν, ἔθαψαν δὲ δημοσίοισ τέλεσι τὰ ὀστᾶ. τῶν δὲ κατηγόρων Ἁγνωνίδην μὲν αὐτοὶ θάνατον καταχειροτονήσαντεσ ἀπέκτειναν, Ἐπίκουρον δὲ καὶ Δημόφιλον ἀποδράντασ ἐκ τῆσ πόλεωσ ἀνευρὼν ὁ τοῦ Φωκίωνοσ υἱὸσ ἐτιμωρήσατο. "εἰ τὸ φίλον λύσασθαι μὴ αἰσχρόν ἐστιν, οὐδὲ τὸ φίλην ὁμοίωσ·

"εἰ δὲ μὴ τὸ ἑταῖρον, οὐδὲ τὸ ἑταίραν· θέμενον οὖν ἑαυτῷ πρὸσ τὴν ἐπιθυμίαν τὸν λόγον ὡσ εὖ ἔχοντα, λύσασθαι τὴν ἑταίραν. ἀλλὰ τὰ μὲν περὶ Φωκίωνα πραχθέντα τῶν περὶ Σωκράτην πάλιν ἀνέμνησε τοὺσ Ἕλληνασ, ὡσ ὁμοιοτάτησ ἐκείνῃ τῆσ ἁμαρτίασ ταύτησ καὶ δυστυχίασ τῇ πόλει γενομένησ.

일치하는 문장이 없습니다.

SEARCH

MENU NAVIGATION