Plutarch, chapter 17

(플루타르코스, chapter 17)

Δημοσθένουσ δὲ λοιδοροῦντοσ τὸν Ἀλέξανδρον ἤδη προσάγοντα ταῖσ Θήβαισ ἔφη· "σχέτλιε, τίπτ’ ἐθέλεισ ἐρεθιζέμεν ἄγριον ἄνδρα καὶ δόξησ μεγάλησ ὀρεγόμενον; "ἢ βούλει πυρκαϊᾶσ τηλικαύτησ οὔσησ ἐγγὺσ ῥιπίσαι τὴν πόλιν; "ἀλλ’ ἡμεῖσ οὐδὲ βουλομένοισ ἀπολέσθαι τούτοισ ἐπιτρέψομεν, οἱ διὰ τοῦτο στρατηγεῖν ὑπομένοντεσ. "τὴν πόλιν οὗτοι παραγηόχασιν ὥστ’ ἔγωγε, κἂν Νικοκλέα τισ τοῦτον ἐξαιτῇ, διδόναι κελεύσω.

"τὸ μὲν γὰρ αὐτὸσ ὑπὲρ ὑμῶν ἁπάντων ἀποθανεῖν εὐτυχίαν ἂν ἐμαυτοῦ θείμην. "ἄνδρεσ Ἀθηναῖοι, καὶ τοὺσ ἐκ Θηβῶν δεῦρο πεφευγότασ, ἀρκεῖ δὲ τὰσ Θήβασ κλαίειν τοῖσ Ἕλλησι.

"διὸ βέλτιόν ἐστιν ὑπὲρ ἀμφοῖν πείθειν καὶ παραιτεῖσθαι τοὺσ κρατοῦντασ ἢ μάχεσθαι. τὸ μὲν οὖν πρῶτον ψήφισμα λέγεται τὸν Ἀλέξανδρον, ὡσ ἔλαβε, ῥῖψαι καὶ φυγεῖν ἀποστραφέντα τοὺσ πρέσβεισ·

τὸ δὲ δεύτερον ἐδέξατο, κομισθὲν ὑπὸ Φωκίωνοσ, τῶν πρεσβυτέρων ἀκούων ὅτι καὶ Φίλιπποσ ἐθαύμαζε τὸν ἄνδρα τοῦτον καὶ οὐ μόνον τὴν ἔντευξιν ὑπέμεινεν αὑτοῦ καὶ τὴν δέησιν, ἀλλὰ καὶ συμβουλεύοντοσ ἤκουσε. συνεβούλευε δ’ ὁ Φωκίων, εἰ μὲν ἡσυχίασ ὀρέγεται, θέσθαι τὸν πόλεμον· εἰ δὲ δόξησ, μεταθέσθαι, πρὸσ τοὺσ βαρβάρουσ ἀπὸ τῶν Ἑλλήνων τραπόμενον. καὶ πολλὰ καὶ πρὸσ τὴν Ἀλεξάνδρου φύσιν καὶ βούλησιν εὐστόχωσ εἰπών οὕτω μετέβαλε καὶ κατεπράϋνεν αὐτόν ὥστε εἰπεῖν ὅπωσ προσέξουσι τὸν νοῦν Ἀθηναῖοι τοῖσ πράγμασιν, ὡσ, εἴ τι γένοιτο περὶ αὐτόν, ἐκείνοισ ἄρχειν προσῆκον, ἰδίᾳ δὲ τὸν Φωκίωνα ποιησάμενοσ αὑτοῦ φίλον καὶ ξένον, εἰσ τοσαύτην ἔθετο ̣

τιμὴν ὅσην εἶχον ὀλίγοι τῶν ἀεὶ συνόντων.

ὁ γοῦν Δοῦρισ εἴρηκεν ὡσ μέγασ γενόμενοσ καὶ Δαρείου κρατήσασ ἀφεῖλε τῶν ἐπιστολῶν τὸ χαίρειν πλὴν ἐν ὅσαισ ἔγραφε Φωκίωνι· τοῦτον δὲ μόνον, ὥσπερ Ἀντίπατρον, μετὰ τοῦ χαίρειν προσηγόρευε. τοῦτο δὲ καὶ Χάρησ ἱστόρηκε.

일치하는 문장이 없습니다.

SEARCH

MENU NAVIGATION