Plutarch, chapter 37

(플루타르코스, chapter 37)

ἦν δὲ ἡμέρα μηνὸσ Μουνυχιῶνοσ ἐνάτη ἐπὶ δέκα, καὶ τῷ Διῒ τὴν πομπὴν πέμποντεσ οἱ ἱππεῖσ παρεξῄεσαν ὧν οἱ μὲν ἀφείλοντο τοὺσ στεφάνουσ, οἱ δὲ πρὸσ τὰσ θύρασ δεδακρυμένοι τῆσ εἱρκτῆσ ἀπέβλεψαν. ἐφάνη δὲ τοῖσ μὴ παντάπασιν ὠμοῖσ καὶ διεφθαρμένοισ ὑπ’ ὀργῆσ καὶ φθόνου τὴν ψυχὴν, ἀνοσιώτατον γεγονέναι τὸ μηδ’ ἐπισχεῖν τὴν ἡμέραν ἐκείνην, μηδὲ καθαρεῦσαι δημοσίου φόνου τὴν πόλιν ἑορτάζουσαν. οὐ μὴν ἀλλ’ ὥσπερ ἐνδεέστερον ἠγωνισμένοισ τοῖσ ἐχθροῖσ ἔδοξε καὶ τὸ σῶμα τοῦ Φωκίωνοσ ἐξορίσαι καὶ μηδὲ πῦρ ἐναῦσαι μηδένα πρὸσ τὴν ταφὴν Ἀθηναίων, διὸ φίλοσ μὲν οὐδεὶσ ἐτόλμησεν ἅψασθαι τοῦ σώματοσ, Κωνωπίων δέ τισ, ὑπουργεῖν εἰθισμένοσ τὰ τοιαῦτα μισθοῦ, κομισθέντα τὸν νεκρὸν ὑπὲρ τὴν Ἐλευσῖνα, πῦρ λαβὼν ἐκ τῆσ Μεγαρικῆσ, ἔκαυσεν.

ἡ δὲ γυνὴ παροῦσα μετὰ τῶν θεραπαινίδων ἔχωσε μὲν αὐτόθι χῶμα κενὸν καὶ κατέσπεισεν, ἐνθεμένη δὲ τῷ κόλπῳ τὰ ὀστᾶ καὶ κομίσασα νύκτωρ εἰσ τὴν οἰκίαν κατώρυξε παρὰ τὴν ἑστίαν, εἰποῦσα·

"σοὶ, ὦ φίλη ἑστία, παρακατατίθεμαι ταῦτα ἀνδρὸσ ἀγαθοῦ λείψανα· "σὺ δὲ αὐτὰ τοῖσ πατρῴοισ ἀπόδοσ ἠρίοισ, ὅταν Ἀθηναῖοι σωφρονήσωσι.

일치하는 문장이 없습니다.

SEARCH

MENU NAVIGATION