Plutarch, chapter 5

(플루타르코스, chapter 5)

"αὕτη ὑμᾶσ λελύπηκεν ἡ ὀφρύσ· "ὁ δὲ τούτων γέλωσ πολλὰ κλαῦσαι τὴν πόλιν πεποίηκεν. ὁμοίωσ δέ πωσ τοῦ Φωκίωνοσ καὶ ὁ λόγοσ ἦν ἐπὶ χρηστοῖσ εὐτυχήμασι καὶ διανοήμασι σωτήριοσ, προστακτικήν τινα καὶ αὐστηρὰν καὶ ἀνήδυντον ἔχων βραχυλογίαν.

ὡσ γὰρ ὁ Ζήνων ἔλεγεν ὅτι δεῖ τὸν φιλόσοφον εἰσ νοῦν ἀποβάπτοντα προφέρεσθαι τὴν λέξιν, οὕτωσ ὁ Φωκίωνοσ λόγοσ πλεῖστον ἐν ἐλαχίστῃ λέξει νοῦν εἶχε. "ἡ τῶν ἐμῶν λόγων κοπὶσ πάρεστιν.

ἀλλὰ τοῦτο μὲν ἴσωσ πρὸσ τὸ ἦθοσ ἀνοιστέον ἐπεὶ καὶ ῥῆμα καὶ νεῦμα μόνον ἀνδρὸσ ἀγαθοῦ μυρίοισ ἐνθυμήμασι καὶ περιόδοισ ἀντίρροπον ἔχει πίστιν.

일치하는 문장이 없습니다.

SEARCH

MENU NAVIGATION