헬라어 문장 검색 - ΕπιξτέΩορκσ́05́22́

(에픽테토스, Works, book 3, Περὶ Κυνισμοῦ.)

Πυθομένου δὲ τῶν γνωρίμων τινὸσ αὐτοῦ, ὃσ ἐφαίνετο ἐπιρρεπῶσ ἔχων πρὸσ τὸ κυνίσαι, Ποῖόν τινα εἶναι δεῖ τὸν κυνίζοντα καὶ τίσ ἡ πρόληψισ ἡ τοῦ πράγματοσ, Σκεψόμεθα κατὰ σχολήν. τοσοῦτον δ’ ἔχω σοι εἰπεῖν, ὅτι ὁ δίχα θεοῦ τηλικούτῳ πράγματι ἐπιβαλλόμενοσ θεοχόλωτόσ ἐστι καὶ οὐδὲν ἄλλο ἢ δημοσίᾳ θέλει ἀσχημονεῖν.

οὐδὲ γὰρ ἐν οἰκίᾳ καλῶσ οἰκουμένῃ παρελθών τισ αὐτὸσ ἑαυτῷ λέγει "ἐμὲ δεῖ οἰκονόμον εἶναι"·

εἰ δὲ μή, ἐπιστραφεὶσ ὁ κύριοσ καὶ ἰδὼν αὐτὸν σοβαρῶσ διατασσόμενον, ἑλκύσασ ἔτεμεν. οὕτωσ γίνεται καὶ ἐν τῇ μεγάλῃ ταύτῃ πόλει.

ἔστι γάρ τισ καὶ ἐνθάδ’ οἰκοδεσπότησ ἕκαστα ὁ διατάσσων. "σὺ ἥλιοσ εἶ·

δύνασαι περιερχόμενοσ ἐνιαυτὸν ποιεῖν καὶ ὡρ́ασ καὶ τοὺσ καρποὺσ αὔξειν καὶ τρέφειν καὶ ἀνέμουσ κινεῖν καὶ ἀνιέναι καὶ τὰ σώματα τῶν ἀνθρώπων θερμαίνειν συμμέτρωσ· ὕπαγε, περιέρχου καὶ οὕτωσ διακίνει ἀπὸ τῶν μεγίστων ἐπὶ τὰ μικρότατα. σὺ μοσχάριον εἶ·

ὅταν ἐπιφανῇ λέων, τὰ σαυτοῦ πρᾶσσε· εἰ δὲ μή, οἰμώξεισ. σὺ ταῦροσ εἶ, προσελθὼν μάχου· σοὶ γὰρ τοῦτο ἐπιβάλλει καὶ πρέπει καὶ δύνασαι αὐτὸ ποιεῖν. σὺ δύνασαι ἡγεῖσθαι τοῦ στρατεύματοσ ἐπὶ Ἴλιον·

ἴσθι Ἀγαμέμνων. σὺ δύνασαι τῷ Ἕκτορι μονομαχῆσαι· ἴσθι Ἀχιλλεύσ. " εἰ δὲ Θερσίτησ παρελθὼν ἀντεποιεῖτο τῆσ ἀρχῆσ, ἢ οὐκ ἂν ἔτυχεν ἢ τυχὼν ἂν ἠσχημόνησεν ἐν πλείοσι μάρτυσι.

Καὶ σὺ[μ]βούλευσαι περὶ πράγματοσ ἐπιμελῶσ· οὐκ ἔστιν οἱο͂ν δοκεῖ σοι.

"τριβώνιον καὶ νῦν φορῶ καὶ τόθ’ ἕξω, κοιμῶμαι καὶ νῦν σκληρῶσ καὶ τότε κοιμήσομαι, πηρίδιον προσλήψομαι καὶ ξύλον καὶ περιερχόμενοσ αἰτεῖν ἄρξομαι τοὺσ ἀπαντῶντασ, λοιδορεῖν·

κἂν ἴδω τινὰ δρωπακιζόμενον, ἐπιτιμήσω αὐτῷ, κἂν τὸ κόμιον πεπλακότα ἢ ἐν κοκκίνοισ περιπατοῦντα. " εἰ τοιοῦτόν τι φαντάζῃ τὸ πρᾶγμα, μακρὰν ἀπ’ αὐτοῦ·

μὴ προσέλθῃσ, οὐδέν ἐστι πρὸσ σέ. εἰ δ’ οἱο͂́ν ἐστι φανταζόμενοσ οὐκ ἀπαξιοῖσ σεαυτόν, σκέψαι ἡλίκῳ πράγματι ἐπιχειρεῖσ.

Πρῶτον ἐν τοῖσ κατὰ σαυτὸν οὐκέτι δεῖ σε ὅμοιον ἐν οὐδενὶ φαίνεσθαι οἷσ νῦν ποιεῖσ, οὐ θεῷ ἐγκαλοῦντα, οὐκ ἀνθρώπῳ·

ὄρεξιν ἆραί σε δεῖ παντελῶσ, ἔκκλισιν ἐπὶ μόνα μεταθεῖναι τὰ προαιρετικά· σοὶ μὴ ὀργὴν εἶναι, μὴ μῆνιν, μὴ φθόνον, μὴ ἔλεον· μὴ κοράσιόν σοι φαίνεσθαι καλόν, μὴ δοξάριον, μὴ παιδάριον, μὴ πλακουντάριον. ἐκεῖνο γὰρ εἰδέναι σε δεῖ, ὅτι οἱ ἄλλοι ἄνθρωποι τοὺσ τοίχουσ προβέβληνται καὶ τὰσ οἰκίασ καὶ τὸ σκότοσ, ὅταν τι τῶν τοιούτων ποιῶσιν, καὶ τὰ κρύψοντα πολλὰ ἔχουσιν.

κέκλεικε τὴν θύραν, ἕστακέν τινα πρὸ τοῦ κοιτῶνοσ· "ἄν τισ ἔλθῃ, λέγε ὅτι ἔξω ἐστίν, οὐ σχολάζει. " ὁ Κυνικὸσ δ’ ἀντὶ πάντων τούτων ὀφείλει τὴν αἰδῶ προβεβλῆσθαι·

εἰ δὲ μή, γυμνὸσ καὶ ἐν ὑπαίθρῳ ἀσχημονήσει. τοῦτο οἰκία ἐστὶν αὐτῷ, τοῦτο θύρα, τοῦτο οἱ ἐπὶ τοῦ κοιτῶνοσ, τοῦτο σκότοσ. οὔτε γὰρ θέλειν τι δεῖ ἀποκρύπτειν αὐτὸν τῶν ἑαυτοῦ εἰ δὲ μή, ἀπῆλθεν, ἀπώλεσε τὸν Κυνικόν, τὸν ὕπαιθρον, τὸν ἐλεύθερον, ἦρκταί τι τῶν ἐντὸσ φοβεῖσθαι, ἦρκται χρείαν ἔχειν τοῦ ἀποκρύψοντοσ οὔτε ὅταν θέλῃ δύναται.

ποῦ γὰρ αὑτὸν ἀποκρύψῃ ἢ πῶσ; ἂν δ’ ἀπὸ τύχησ ἐμπέσῃ ὁ παιδευτὴσ ὁ κοινόσ, ὁ παιδαγωγόσ, οἱᾶ πάσχειν ἀνάγκη;

ταῦτ’ οὖν δεδοικότα ἐπιθαρρεῖν οἱο͂́ν τ’ ἔτι ἐξ ὅλησ ψυχῆσ ἐπιστατεῖν τοῖσ ἄλλοισ ἀνθρώποισ;

ἀμήχανον, ἀδύνατον.

πρῶτον οὖν τὸ ἡγεμονικόν σε δεῖ τὸ σαυτοῦ καθαρὸν ποιῆσαι καὶ τὴν ἔνστασιν ταύτην· 3νῦν ἐμοὶ ὕλη ἐστὶν ἡ ἐμὴ διάνοια, ὡσ τῷ τέκτονι τὰ ξύλα, ὡσ τῷ σκυτεῖ τὰ δέρματα·

ἔργον δ’ ὀρθὴ χρῆσισ τῶν φαντασιῶν. τὸ σωμάτιον δὲ οὐδὲν πρὸσ ἐμέ·

τὰ τούτου μέρη οὐδὲν πρὸσ ἐμέ. θάνατοσ; ἐρχέσθω, ὅταν θέλῃ, εἴτε ὅλου εἴτε μέρουσ τινόσ. φυγή;

καὶ ποῦ δύναταί τισ ἐκβαλεῖν; ἔξω τοῦ κόσμου οὐ δύναται. ὅπου δ’ ἂν ἀπέλθω, ἐκεῖ ἥλιοσ, ἐκεῖ σελήνη, ἐκεῖ ἄστρα, ἐνύπνια, οἰωνοί, ἡ πρὸσ θεοὺσ ὁμιλία. Εἶθ’ οὕτωσ παρασκευασάμενον οὐκ ἔστι τούτοισ ἀρκεῖσθαι τὸν ταῖσ ἀληθείαισ Κυνικόν, ἀλλ’ εἰδέναι δεῖ, ὅτι ἄγγελοσ ἀπὸ τοῦ Διὸσ ἀπέσταλται καὶ πρὸσ τοὺσ ἀνθρώπουσ περὶ ἀγαθῶν καὶ κακῶν ὑποδείξων αὐτοῖσ, ὅτι πεπλάνηνται καὶ ἀλλαχοῦ ζητοῦσι τὴν οὐσίαν τοῦ ἀγαθοῦ καὶ τοῦ κακοῦ, ὅπου οὐκ ἔστιν, ὅπου δ’ ἔστιν, οὐκ ἐνθυμοῦνται, καὶ ὡσ ὁ Διογένησ ἀπαχθεὶσ πρὸσ Φίλιππον μετὰ τὴν ἐν Χαιρωνείᾳ μάχην κατάσκοποσ εἶναι.

τῷ γὰρ ὄντι κατάσκοπόσ ἐστιν ὁ Κυνικὸσ τοῦ τίνα ἐστὶ τοῖσ ἀνθρώποισ φίλα καὶ τίνα πολέμια.

καὶ δεῖ αὐτὸν ἀκριβῶσ κατασκεψάμενον ἐλθόντ’ ἀπαγγεῖλαι τἀληθῆ μήθ’ ὑπὸ φόβου ἐκπλαγέντα, ὥστε τοὺσ μὴ ὄντασ πολεμίουσ δεῖξαι, μήτε τινὰ ἄλλον τρόπον ὑπὸ τῶν φαντασιῶν παραταραχθέντα ἢ συγχυθέντα.

Δεῖ οὖν αὐτὸν δύνασθαι ἀνατεινάμενον, ἂν οὕτωσ τύχῃ, καὶ ἐπὶ σκηνὴν τραγικὴν ἀνερχόμενον λέγειν τὸ τοῦ Σωκράτουσ "ἰὼ ἄνθρωποι, ποῖ φέρεσθε; τί ποιεῖτε, ὦ ταλαίπωροι;

ὡσ τυφλοὶ ἄνω καὶ κάτω κυλίεσθε· ἄλλην ὁδὸν ἀπέρχεσθε τὴν οὖσαν ἀπολελοιπότεσ, ἀλλαχοῦ ζητεῖτε τὸ εὔρουν καὶ τὸ εὐδαιμονικόν, ὅπου οὐκ ἔστιν, οὐδ’ ἄλλου δεικνύοντοσ πιστεύετε. τί αὐτὸ ἔξω ζητεῖτε;

ἐν σώματι οὐκ ἔστιν. εἰ ἀπιστεῖτε, ἴδετε Μύρωνα, ἴδετε Ὀφέλλιον. ἐν κτήσει οὐκ ἔστιν. εἰ δ’ ἀπιστεῖτε, ἴδετε Κροῖσον, ἴδετε τοὺσ νῦν πλουσίουσ, ὅσησ οἰμωγῆσ ὁ βίοσ αὐτῶν μεστόσ ἐστιν. ἐν ἀρχῇ οὐκ ἔστιν. εἰ δὲ μή γε, ἔδει τοὺσ δὶσ καὶ τρὶσ ὑπάτουσ εὐδαίμονασ εἶναι· οὐκ εἰσὶ δέ. τίσιν περὶ τούτου πιστεύσομεν;

ὑμῖν τοῖσ ἔξωθεν τὰ ἐκείνων βλέπουσιν καὶ ὑπὸ τῆσ φαντασίασ περιλαμπομένοισ ἢ αὐτοῖσ ἐκείνοισ; τί λέγουσιν;

ἀκούσατε αὐτῶν, ὅταν οἰμώζωσιν, ὅταν στένωσιν, ὅταν δι’ αὐτὰσ τὰσ ὑπατείασ καὶ τὴν δόξαν καὶ τὴν ἐπιφάνειαν ἀθλιώτερον οἰώνται καὶ ἐπικινδυνότερον ἔχειν. ἐν βασιλείᾳ οὐκ ἔστιν.

εἰ δὲ μή, Νέρων ἂν εὐδαίμων ἐγένετο καὶ Σαρδανάπαλλοσ. ἀλλ’ οὐδ’ Ἀγαμέμνων εὐδαίμων ἦν καίτοι κομψότεροσ ὢν Σαρδαναπάλλου καὶ Νέρωνοσ, ἀλλὰ τῶν ἄλλων ῥεγκόντων ἐκεῖνοσ τί ποιεῖ; πολλὰσ ἐκ κεφαλῆσ προθελύμνουσ ἕλκετο χαίτασ. καὶ αὐτὸσ τί λέγει; πλάζομαι ὧδε, φησίν, καὶ ἀλαλύκτημαι· κραδίη δέ μοι ἔξω στηθέων ἐκθρῴσκει. τάλασ, τί τῶν σῶν ἔχει κακῶσ; ἡ κτῆσισ;

οὐκ ἔχει. τὸ σῶμα; οὐκ ἔχει. ἀλλὰ πολύχρυσοσ εἶ καὶ πολύχαλκοσ· τί οὖν σοι κακόν ἐστιν; ἐκεῖνο, ὅ τι ποτὲ ἠμέληταί σου καὶ κατέφθαρται, ᾧ ὀρεγόμεθα, ᾧ ἐκκλίνομεν, ᾧ ὁρμῶμεν καὶ ἀφορμῶμεν. πῶσ ἠμέληται;

ἀγνοεῖ τὴν οὐσίαν τοῦ ἀγαθοῦ πρὸσ ἣν πέφυκε καὶ τὴν τοῦ κακοῦ καὶ τί ἴδιον ἔχει καὶ τί ἀλλότριον. καὶ ὅταν τι τῶν ἀλλοτρίων κακῶσ ἔχῃ, λέγει "οὐαί μοι, οἱ γὰρ Ἕλληνεσ κινδυνεύουσι" 3. ταλαίπωρον ἡγεμονικὸν καὶ μόνον ἀτημέλητον καὶ ἀθεράπευτον. "μέλλουσιν ἀποθνῄσκειν ὑπὸ τῶν Τρώων ἀναιρεθέντεσ.

" ἂν δ’ αὐτοὺσ οἱ Τρῶεσ μὴ ἀποκτείνωσιν, οὐ μὴ ἀποθάνωσιν; "ναί, ἀλλ’ οὐχ’ ὑφ’ ἓν πάντεσ. " τί οὖν διαφέρει; εἰ γὰρ κακόν ἐστι τὸ ἀποθανεῖν, ἄν τε ὁμοῦ ἄν τε καθ’ ἕνα ὁμοίωσ κακόν ἐστιν. μή τι ἄλλο τι μέλλει γίνεσθαι ἢ τὸ σωμάτιον χωρίζεσθαι καὶ ἡ ψυχή; οὐδέν.

σοὶ δὲ ἀπολλυμένων τῶν Ἑλλήνων ἡ θύρα κέκλεισται; οὐκ ἔξεστιν ἀποθανεῖν; "ἔξεστιν. " τί οὖν πενθεῖσ; "οὐᾶ, βασιλεὺσ καὶ τὸ τοῦ Διὸσ σκῆπτρον ἔχων. " ἀτυχὴσ βασιλεὺσ οὐ γίνεται· οὐ μᾶλλον ἢ ἀτυχὴσ θεόσ. τί οὖν εἶ;

ποιμὴν ταῖσ ἀληθείαισ· οὕτωσ γὰρ κλάεισ ὡσ οἱ ποιμένεσ, ὅταν λύκοσ ἁρπάσῃ τι τῶν προβάτων αὐτῶν· καὶ οὗτοι δὲ πρόβατά εἰσιν οἱ ὑπὸ σοῦ ἀρχόμενοι. τί δὲ καὶ ἤρχου;

μή τι ὄρεξισ ὑμῖν ἐκινδυνεύετο, μή τι ἔκκλισισ, μή τι ὁρμή, μή τι ἀφορμή; "οὔ", φησίν, "ἀλλὰ τοῦ ἀδελφοῦ μου τὸ γυναικάριον ἡρπάγη. " οὐκ οὖν κέρδοσ μέγα στερηθῆναι μοιχικοῦ γυναικαρίου;

"καταφρονηθῶμεν οὖν ὑπὸ τῶν Τρώων; τίνων ὄντων; φρονίμων ἢ ἀφρόνων; εἰ φρονίμων, τί αὐτοῖσ πολεμεῖτε; εἰ ἀφρόνων, τί ὑμῖν μέλει; 3Ἐν τίνι οὖν ἔστι τὸ ἀγαθόν, ἐπειδὴ ἐν τούτοισ οὐκ ἔστιν;

εἰπὲ ἡμῖν, κύριε ἄγγελε καὶ κατάσκοπε. " "ὅπου οὐ δοκεῖτε οὐδὲ θέλετε ζητῆσαι αὐτό. εἰ γὰρ ἠθέλετε, εὑρ́ετε ἂν αὐτὸ ἐν ὑμῖν ὂν οὐδ’ ἂν ἔξω ἐπλάζεσθε οὐδ’ ἂν ἐζητεῖτε τὰ ἀλλότρια ὡσ ἴδια. ἐπιστρέψατε αὐτοὶ ἐφ’ ἑαυτούσ, καταμάθετε τὰσ προλήψεισ ἃσ ἔχετε.

ποῖόν τι φαντάζεσθε τὸ ἀγαθόν; τὸ εὔρουν, τὸ εὐδαιμονικόν, τὸ ἀπαραπόδιστον. ἄγε, μέγα δ’ αὐτὸ φυσικῶσ οὐ φαντάζεσθε; ἀξιόλογον οὐ φαντάζεσθε; ἀβλαβὲσ οὐ φαντάζεσθε; ἐν ποίᾳ οὖν ὕλῃ δεῖ ζητεῖν τὸ εὔρουν καὶ ἀπαραπόδιστον;

ἐν τῇ δούλῃ ἢ ἐν τῇ ἐλευθέρᾳ; "ἐν τῇ ἐλευθέρᾳ. " "τὸ σωμάτιον οὖν ἐλεύθερον ἔχετε ἢ δοῦλον; "οὐκ ἴσμεν. " "οὐκ ἴστε ὅτι πυρετοῦ δοῦλόν ἐστιν, ποδάγρασ, ὀφθαλμίασ, δυσεντερίασ, τυράννου, πυρόσ, σιδήρου, παντὸσ τοῦ ἰσχυροτέρου; " "ναὶ δοῦλον.

" "πῶσ οὖν ἔτι ἀνεμπόδιστον εἶναί τι δύναται τῶν τοῦ σώματοσ; πῶσ δὲ μέγα ἢ ἀξιόλογον τὸ φύσει νεκρόν, ἡ γῆ, ὁ πηλόσ; τί οὖν; οὐδὲν ἔχετε ἐλεύθερον; "μήποτε οὐδέν. " " 3καὶ τίσ ὑμᾶσ ἀναγκάσαι δύναται συγκαταθέσθαι τῷ ψευδεῖ φαινομένῳ; "οὐδείσ.

" "τίσ δὲ μὴ συγκαταθέσθαι τῷ φαινομένῳ ἀληθεῖ; "οὐδείσ. " "ἐνθάδ’ οὖν ὁρᾶτε, ὅτι ἔστι τι ἐν ὑμῖν ἐλεύθερον φύσει. ὀρέγεσθαι δ’ ἢ ἐκκλίνειν ἢ ὁρμᾶν ἢ ἀφορμᾶν ἢ παρασκευάζεσθαι ἢ προτίθεσθαι τίσ ὑμῶν δύναται μὴ λαβὼν φαντασίαν λυσιτελοῦσ ἢ μὴ καθήκοντοσ";

"οὐδείσ. " "ἔχετε οὖν καὶ ἐν τούτοισ ἀκώλυτον καὶ ἐλεύθερον. ταλαίπωροι, τοῦτο ἐξεργάζεσθε, τούτου ἐπιμέλεσθε, ἐνταῦθα ζητεῖτε τὸ ἀγαθόν.

γυμνόν, ἀοίκον, ἀνέστιον, αὐχμῶντα, ἄδουλον, ἄπολιν διεξάγειν εὐρόωσ;

ἰδοὺ ἀπέσταλκεν ὑμῖν ὁ θεὸσ τὸν δείξοντα ἔργῳ, ὅτι ἐνδέχεται.

"ἴδετέ με, ἀοίκόσ εἰμι, ἄπολισ, ἀκτήμων, ἄδουλοσ·

χαμαὶ κοιμῶμαι· οὐ γυνή, οὐ παιδία, οὐ πραιτωρίδιον, ἀλλὰ γῆ μόνον καὶ οὐρανὸσ καὶ ἓν τριβωνάριον. καὶ τί μοι λείπει[ν];

οὐκ εἰμὶ ἄλυποσ, οὐκ εἰμὶ ἄφοβοσ, οὐκ εἰμὶ ἐλεύθεροσ; πότε ὑμῶν εἶδέν μέ τισ ἐν ὀρέξει [με] ἀποτυγχάνοντα, πότ’ ἐν ἐκκλίσει περιπίπτοντα; πότ’ ἐμεμψάμην ἢ θεὸν ἢ ἄνθρωπον, πότ’ ἐνεκάλεσά τινι; μή τισ ὑμῶν ἐσκυθρωπακότα με εἶδεν; πῶσ δ’ ἐντυγχάνω τούτοισ, οὓσ ὑμεῖσ φοβεῖσθε καὶ θαυμάζετε; οὐχ ὡσ ἀνδραπόδοισ;

τίσ με ἰδὼν οὐχὶ τὸν βασιλέα τὸν ἑαυτοῦ ὁρᾶν οἰέται καὶ δεσπότην; Ἴδε κυνικαὶ φωναί, ἴδε χαρακτήρ, ἴδ’ ἐπιβολή. οὔ·

ἀλλὰ πηρίδιον καὶ ξύλον καὶ γνάθοι μεγάλαι· καταφαγεῖν πᾶν ὃ [ε]ἂν δῷσ ἢ ἀποθησαυρίσαι ἢ τοῖσ ἀπαντῶσι λοιδορεῖσθαι ἀκαίρωσ ἢ καλὸν τὸν ὦμον δεικνύειν. τηλικούτῳ πράγματι ὁρᾷσ πῶσ μέλλεισ ἐγχειρεῖν;

ἔσοπτρον πρῶτον λάβε, ἴδε σου τοὺσ ὤμουσ, κατάμαθε τὴν ὀσφύν, τοὺσ μηρούσ. Ὀλύμπια μέλλεισ ἀπογράφεσθαι, ἄνθρωπε, οὐχί τινά ποτε ἀγῶνα ψυχρὸν καὶ ταλαίπωρον. οὐκ ἔστιν ἐν Ὀλυμπίοισ νικηθῆναι μόνον καὶ ἐξελθεῖν, ἀλλὰ πρῶτον μὲν ὅλησ τῆσ οἰκουμένησ βλεπούσησ δεῖ ἀσχημονῆσαι, οὐχὶ Ἀθηναίων μόνον ἢ Λακεδαιμονίων ἢ Νικοπολιτῶν, εἶτα καὶ δέρεσθαι δεῖ τὸν εἰκῇ ἐξελθόντα, πρὸ δὲ τοῦ δαρῆναι διψῆσαι, καυματισθῆναι, πολλὴν ἁφὴν καταπιεῖν.

γνῶθι σαυτόν, ἀνάκρινον τὸ δαιμόνιον, δίχα θεοῦ μὴ ἐπιχειρήσῃσ.

ἂν γὰρ συμβουλεύσῃ, ἴσθι ὅτι μέγαν σε θέλει γενέσθαι ἢ πολλὰσ πληγὰσ λαβεῖν. καὶ γὰρ τοῦτο λίαν κομψὸν τῷ Κυνικῷ παραπέπλεκται·

δέρεσθαι αὐτὸν δεῖ ὡσ ὄνον καὶ δερόμενον φιλεῖν αὐτοὺσ τοὺσ δέροντασ ὡσ πατέρα πάντων, ὡσ ἀδελφόν. οὔ·

ἀλλ’ ἄν τίσ σε δέρῃ, κραύγαζε στὰσ ἐν τῷ μέσῳ "ὦ Καῖσαρ, ἐν τῇ σῇ εἰρήνῃ οἱᾶ πάσχω; ἄγωμεν ἐπὶ τὸν ἀνθύπατον" 3. Κυνικῷ δὲ Καῖσαρ τί ἐστιν ἢ ἀνθύπατοσ ἢ ἄλλοσ ἢ ὁ καταπεπομφὼσ αὐτὸν καὶ ᾧ λατρεύει, ὁ Ζεύσ; ἄλλον τινὰ ἐπικαλεῖται ἢ ἐκεῖνον;

οὐ πέπεισται δ’, ὅ τι ἂν πάσχῃ τούτων, ὅτι ἐκεῖνοσ αὐτὸν γυμνάζει; ἀλλ’ ὁ μὲν Ἡρακλῆσ ὑπὸ Εὐρυσθέωσ γυμναζόμενοσ οὐκ ἐνόμιζεν ἄθλιοσ εἶναι, ἀλλ’ ἀόκνωσ ἐπετέλει πάντα τὰ προσταττόμενα·

οὗτοσ δ’ ὑπὸ τοῦ Διὸσ ἀθλούμενοσ καὶ γυμναζόμενοσ μέλλει κεκραγέναι καὶ ἀγανακτεῖν, ἄξιοσ φορεῖν τὸ σκῆπτρον τὸ Διογένουσ; ἄκουε, τί λέγει ἐκεῖνοσ πυρέσσων πρὸσ τοὺσ παριόντασ· "κακαί", ἔφη, "κεφαλαί, οὐ μενεῖτε;

ἀλλ’ ἀθλητῶν μὲν ὄλεθρον ἢ μάχην ὀψόμενοι ἄπιτε ὁδὸν τοσαύτην εἰσ Ὀλυμπίαν· πυρετοῦ δὲ καὶ ἀνθρώπου μάχην ἰδεῖν οὐ βούλεσθε; " ταχύ γ’ ἂν ὁ τοιοῦτοσ ἐνεκάλεσεν τῷ θεῷ καταπεπομφότι αὐτὸν ὡσ παρ’ ἀξίαν αὐτῷ χρωμένῳ, ὅσ γε ἐνεκαλλωπίζετο ταῖσ περιστάσεσι καὶ θέαμα εἶναι ἠξίου τῶν παριόντων.

ἐπὶ τίνι γὰρ ἐγκαλέσει; ὅτι εὐσχημονεῖ; [ὅ]τί κατηγορεῖ; ὅτι λαμπροτέραν ἐπιδείκνυται τὴν ἀρετὴν τὴν ἑαυτοῦ; ἄγε, περὶ πενίασ δὲ τί λέγει, περὶ θανάτου, περὶ πόνου;

πῶσ συνέκρινεν τὴν εὐδαιμονίαν τὴν αὑτοῦ τῇ μεγάλου βασιλέωσ; μᾶλλον δ’ οὐδὲ συγκριτὸν ᾤετο εἶναι.

ὅπου γὰρ ταραχαὶ καὶ λῦπαι καὶ φόβοι καὶ ὀρέξεισ ἀτελεῖσ καὶ ἐκκλίσεισ περιπίπτουσαι καὶ φθόνοι καὶ ζηλοτυπίαι, ποῦ ἐκεῖ πάροδοσ εὐδαιμονίασ; ὅπου δ’ ἂν ᾖ σαπρὰ δόγματα, ἐκεῖ πάντα ταῦτα εἶναι ἀνάγκη. εἰ νοσήσασ ἀξιοῦντοσ φίλου πρὸσ αὐτὸν ἐλθεῖν ὥστε νοσοκομηθῆναι ὑπακούσει, Ποῦ δὲ φίλον μοι δώσεισ Κυνικοῦ;

ἔφη.

δεῖ γὰρ αὐτὸν ἄλλον εἶναι τοιοῦτον, ἵν’ ἄξιοσ ᾖ φίλοσ αὐτοῦ ἀριθμεῖσθαι. κοινωνὸν αὐτὸν εἶναι δεῖ τοῦ σκήπτρου καὶ τῆσ βασιλείασ καὶ διάκονον ἄξιον, εἰ μέλλει φιλίασ ἀξιωθήσεσθαι, ὡσ Διογένησ Ἀντισθένουσ ἐγένετο, ὡσ Κράτησ Διογένουσ. ἢ δοκεῖ σοι, ὅτι, ἂν χαίρειν αὐτῷ λέγῃ προσερχόμενοσ, φίλοσ ἐστὶν αὐτοῦ κἀκεῖνοσ αὐτὸν ἄξιον ἡγήσεται τοῦ πρὸσ αὐτὸν εἰσελθεῖν;

ὥστε ἄν σοι δοκῇ καὶ ἐνθυμηθῇσ τι τοιοῦτον, κοπρίαν μᾶλλον περιβλέπου κομψήν, ἐν ᾗ πυρέξεισ, ἀποσκέπουσαν τὸν βορέαν, ἵνα μὴ περιψυγῇσ.

σὺ δέ μοι δοκεῖσ θέλειν εἰσ οἶκόν τινοσ ἀπελθὼν διὰ χρόνου χορτασθῆναι.

τί οὖν σοι καὶ ἐπιχειρεῖν πράγματι τηλικούτῳ; Γάμοσ δ’, ἔφη, καὶ παῖδεσ προηγουμένωσ παραληφθήσονται ὑπὸ τοῦ Κυνικοῦ; ‐ Ἄν μοι σοφῶν, ἔφη, δῷσ πόλιν, τάχα μὲν οὐδ’ ἥξει τισ ῥᾳδίωσ ἐπὶ τὸ κυνίζειν.

τίνων γὰρ ἕνεκα ἀναδέξηται ταύτην τὴν διεξαγωγήν; ὅμωσ δ’ ἂν ὑποθώμεθα, οὐδὲν κωλύσει καὶ γῆμαι αὐτὸν καὶ παιδοποιήσασθαι. καὶ γὰρ ἡ γυνὴ αὐτοῦ ἔσται ἄλλη τοιαύτη καὶ ὁ πενθερὸσ ἄλλοσ τοιοῦτοσ καὶ τὰ παιδία οὕτωσ ἀνατραφήσεται.

τοιαύτησ δ’ οὔσησ καταστάσεωσ, οἱά νῦν ἐστιν, ὡσ ἐν παρατάξει, μή ποτ’ ἀπερίσπαστον εἶναι δεῖ τὸν Κυνικόν, ὅλον πρὸσ τῇ διακονίᾳ τοῦ θεοῦ, ἐπιφοιτᾶν ἀνθρώποισ δυνάμενον, οὐ προσδεδεμένον καθήκουσιν ἰδιωτικοῖσ οὐδ’ ἐμπεπλεγμένον σχέσεσιν, ἃσ παραβαίνων οὐκέτι σώσει τὸ τοῦ καλοῦ καὶ ἀγαθοῦ πρόσωπον, τηρῶν δ’ ἀπολεῖ τὸν ἄγγελον καὶ κατάσκοπον καὶ κήρυκα τῶν θεῶν;

ὁρ́α γάρ, ὅτι αὐτὸν ἀποδεικνύναι δεῖ τινα τῷ πενθερῷ, ἀποδιδόναι τοῖσ ἄλλοισ συγγενέσι τῆσ γυναικόσ, αὐτῇ τῇ γυναικί·

εἰσ νοσοκομίασ λοιπὸν ἐκκλείεται, εἰσ πορισμόν. ἵνα τἆλλα ἀφῶ, δεῖ αὐτὸν κουκκούμιον, ὅπου θερμὸν ποιήσει τῷ παιδίῳ, ἵν’ αὐτὸ λούσῃ εἰσ σκάφην·

ἐρίδια τεκούσῃ τῇ γυναικί, ἔλαιον, κραβάττιον, ποτήριον γίνεται ἤδη πλείω σκευάρια · τὴν ἄλλην ἀσχολίαν, τὸν περισπασμόν.

ποῦ μοι λοιπὸν ἐκεῖνοσ ὁ βασιλεὺσ ὁ τοῖσ κοινοῖσ προσευκαιρῶν, ᾧ λαοί τ’ ἐπιτετράφαται καὶ τόσσα μέμηλεν· ὃν δεῖ τοὺσ ἄλλουσ ἐπισκοπεῖν, τοὺσ γεγαμηκότασ, τοὺσ πεπαιδοποιημένουσ, τίσ καλῶσ χρῆται τῇ αὑτοῦ γυναικί, τίσ κακῶσ, τίσ διαφέρεται, ποία οἰκία εὐσταθεῖ, ποία οὔ, ὡσ ἰατρὸν περιερχόμενον καὶ τῶν σφυγμῶν ἁπτόμενον; "σὺ πυρέττεισ, σὺ κεφαλαλγεῖσ, σὺ ποδαγρᾷσ·

σὺ ἀνάτεινον, σὺ φάγε, σὺ ἀλούτησον· σὲ δεῖ τμηθῆναι, σὲ δεῖ καυθῆναι. " ποῦ σχολὴ τῷ εἰσ τὰ ἰδιωτικὰ καθήκοντα ἐνδεδεμένῳ;

οὐ δεῖ αὐτὸν πορίσαι ἱματίδια τοῖσ παιδίοισ; ἄγε, πρὸσ γραμματιστὴν ἀποστεῖλαι πινακίδια ἔχοντα, γραφεῖα, τιτλάρια, καὶ τούτοισ κραβάττιον ἑτοιμάσαι; οὐ γὰρ ἐκ τῆσ κοιλίασ ἐξελθόντα δύναται Κυνικὰ εἶναι· εἰ δὲ μή, κρεῖσσον ἦν αὐτὰ γενόμενα ῥῖψαι ἢ οὕτωσ ἀποκτεῖναι. σκόπει, ποῦ κατάγομεν τὸν Κυνικόν, πῶσ αὐτοῦ τὴν βασιλείαν ἀφαιρούμεθα.

‐ Ναί·

ἀλλὰ Κράτησ ἔγημεν. ‐ Περίστασίν μοι λέγεισ ἐξ ἔρωτοσ γενομένην καὶ γυναῖκα τιθεῖσ ἄλλον Κράτητα. ἡμεῖσ δὲ περὶ τῶν κοινῶν γάμων καὶ ἀπεριστάτων ζητοῦμεν καὶ οὕτωσ ζητοῦντεσ οὐχ εὑρίσκομεν ἐν ταύτῃ τῇ καταστάσει προηγούμενον τῷ Κυνικῷ τὸ πρᾶγμα. Πῶσ οὖν ἔτι, φησίν, διασώσει τὴν κοινωνίαν; ‐ Τὸν θεόν σοι·

μείζονα δ’ εὐεργετοῦσιν ἀνθρώπουσ οἱ ἢ δύο ἢ τρία κακόρυγχα παιδία ἀνθ’ αὑτῶν εἰσάγοντεσ ἢ οἱ ἐπισκοποῦντεσ πάντασ κατὰ δύναμιν ἀνθρώπουσ, τί ποιοῦσιν, πῶσ διάγουσιν, τίνοσ ἐπιμελοῦνται, τίνοσ ἀμελοῦσι παρὰ τὸ προσῆκον; καὶ Θηβαίουσ μείζονα ὠφέλησαν ὅσοι τεκνία αὐτοῖσ κατέλιπον Ἐπαμινώνδου τοῦ ἀτέκνου ἀποθανόντοσ;

καὶ Ὁμήρου πλείονα τῇ κοινωνίᾳ συνεβάλετο Πρίαμοσ ὁ πεντήκοντα γεννήσασ περικαθάρματα ἢ Δαναὸσ ἢ Αἰόλοσ; εἶτα στρατηγία μὲν ἢ σύνταγμά τινα ἀπείρξει γάμου ἢ παιδοποιίασ καὶ οὐ δόξει οὗτοσ ἀντ’ οὐδενὸσ ἠλλάχθαι τὴν ἀτεκνίαν, ἡ δὲ τοῦ Κυνικοῦ βασιλεία οὐκ ἔσται ἀνταξία;

μήποτε οὐκ αἰσθανόμεθα τοῦ μεγέθουσ αὐτοῦ οὐδὲ φανταζόμεθα κατ’ ἀξίαν τὸν χαρακτῆρα τὸν Διογένουσ, ἀλλ’ εἰσ τοὺσ νῦν ἀποβλέπομεν, τοὺσ τραπεζῆασ πυλαωρούσ, οἳ οὐδὲν μιμοῦνται ἐκείνουσ ἢ εἴ [ὅ]τι ἄρα πόρδωνεσ γίνονται, ἄλλο δ’ οὐδέν;

ἐπεὶ οὐκ ἂν ἡμᾶσ ἐκίνει ταῦτα οὐδ’ ἂν ἐπεθαυμάζομεν, εἰ μὴ γαμήσει ἢ παιδοποιήσεται.

ἄνθρωπε, πάντασ ἀνθρώπουσ πεπαιδοποίηται, τοὺσ ἄνδρασ υἱοὺσ ἔχει, τὰσ γυναῖκασ θυγατέρασ· πᾶσιν οὕτωσ προσέρχεται, οὕτωσ πάντων κήδεται. ἢ σὺ δοκεῖσ ὑπὸ περιεργίασ λοιδορεῖσθαι τοῖσ ἀπαντῶσιν;

ὡσ πατὴρ αὐτὸ ποιεῖ, ὡσ ἀδελφὸσ καὶ τοῦ κοινοῦ πατρὸσ ὑπηρέτησ τοῦ Διόσ. Ἄν σοι δόξῃ, πυθοῦ μου καὶ εἰ πολιτεύσεται. σαννίων, μείζονα πολιτείαν ζητεῖσ, ἧσ πολιτεύ[σ]εται;

ἢ ἐν Ἀθηναίοισ παρελθὼν ἐρεῖ τισ περὶ προσόδων ἢ πόρων, ὃν δεῖ πᾶσιν ἀνθρώποισ διαλέγεσθαι, ἐπίσησ μὲν Ἀθηναίοισ, ἐπίσησ δὲ Κορινθίοισ, ἐπίσησ δὲ Ῥωμαίοισ οὐ περὶ πόρων οὐδὲ περὶ προσόδων οὐδὲ περὶ εἰρήνησ ἢ πολέμου, ἀλλὰ περὶ εὐδαιμονίασ [ἢ] καὶ κακοδαιμονίασ, περὶ εὐτυχίασ καὶ δυστυχίασ, περὶ δουλείασ καὶ ἐλευθερίασ;

τηλικαύτην πολιτείαν πολιτευομένου ἀνθρώπου σύ μου πυνθάνῃ εἰ πολιτεύσεται;

πυθοῦ μου καί, εἰ ἄρξει· πάλιν ἐρῶ σοι· μωρέ, ποίαν ἀρχὴν μείζονα, ἧσ ἄρχει; Χρεία μέντοι καὶ σώματοσ ποιοῦ τῷ τοιούτῳ. ἐπεί τοι ἂν φθισικὸσ προέρχηται, λεπτὸσ καὶ ὠχρόσ, οὐκέτι ὁμοίαν ἔμφασιν ἡ μαρτυρία αὐτοῦ ἔχει.

δεῖ γὰρ αὐτὸν οὐ μόνον τὰ τῆσ ψυχῆσ ἐπιδεικνύοντα παριστάνειν τοῖσ ἰδιώταισ ὅτι ἐνδέχεται δίχα τῶν θαυμαζομένων εἶναι ὑπ’ αὐτῶν καλὸν καὶ ἀγαθόν, ἀλλὰ καὶ διὰ τοῦ σώματοσ ἐνδείκνυσθαι, ὅτι ἡ ἀφελὴσ καὶ λιτὴ καὶ ὕπαιθροσ δίαιτα οὐδὲ τὸ σῶμα λυμαίνεται·

3ἰδοὺ καὶ τούτου μάρτυσ εἰμὶ ἐγὼ καὶ τὸ σῶμα τὸ ἐμόν.

" ὡσ Διογένησ ἐποίει· στίλβων γὰρ περιήρχετο καὶ κατ’ αὐτὸ τὸ σῶμα ἐπέστρεφε τοὺσ πολλούσ. ἐλεούμενοσ δὲ Κυνικὸσ ἐπαίτησ δοκεῖ·

πάντεσ ἀποστρέφονται, πάντεσ προσκόπτουσιν. οὐδὲ γὰρ ῥυπαρὸν αὐτὸν δεῖ φαίνεσθαι, ὡσ μηδὲ κατὰ τοῦτο τοὺσ ἀνθρώπουσ ἀποσοβεῖν, ἀλλ’ αὐτὸν τὸν αὐχμὸν αὐτοῦ δεῖ καθαρὸν εἶναι καὶ ἀγωγόν. Δεῖ δὲ καὶ χάριν πολλὴν προσεῖναι φυσικὴν τῷ Κυνικῷ καὶ ὀξύτητα εἰ δὲ μή, μύξα γίνεται, ἄλλο δ’ οὐδέν, ἵνα ἑτοίμωσ δύνηται καὶ παρακειμένωσ πρὸσ τὰ ἐμπίπτοντα ἀπαντᾶν.

ὡσ Διογένησ πρὸσ τὸν εἰπόντα "σὺ εἶ ὁ Διογένησ ὁ μὴ οἰόμενοσ εἶναι θεούσ;

"καὶ πῶσ", ἔφη, "σὲ θεοῖσ ἐχθρὸν νομίζων; πάλιν Ἀλεξάνδρῳ ἐπιστάντι αὐτῷ κοιμωμένῳ καὶ εἰπόντι "οὐ χρὴ παννύχιον εὕδειν βουληφόρον ἄνδρα" ἔνυπνοσ ἔτι ὢν ἀπήντησεν "ᾧ λαοί τ’ ἐπιτετράφαται καὶ τόσσα μέμηλεν".

Πρὸ πάντων δὲ τὸ ἡγεμονικὸν αὐτοῦ δεῖ καθαρώτερον εἶναι τοῦ ἡλίου·

εἰ δὲ μή, κυβευτὴν ἀνάγκη καὶ ῥᾳδιουργόν, ὅστισ ἐνεχόμενόσ τινι αὐτὸσ κακῷ ἐπιτιμήσει τοῖσ ἄλλοισ. ὁρ́α γάρ, οἱο͂́ν ἐστιν.

τοῖσ βασιλεῦσι τούτοισ καὶ τυράννοισ οἱ δορυφόροι καὶ τὰ ὅπλα παρεῖχε τὸ ἐπιτιμᾶν τισιν καὶ δύνασθαι καὶ κολάζειν τοὺσ ἁμαρτάνοντασ καὶ αὐτοῖσ οὖσι κακοῖσ, τῷ Κυνικῷ ἀντὶ τῶν ὅπλων καὶ τῶν δορυφόρων τὸ συνειδὸσ τὴν ἐξουσίαν ταύτην παραδίδωσιν. ὅταν ἴδῃ[σ], ὅτι ὑπερηγρύπνηκεν ὑπὲρ ἀνθρώπων καὶ πεπόνηκεν καὶ καθαρὸσ μὲν κεκοίμηται, καθαρώτερον δ’ αὐτὸν ἔτι ὁ ὕπνοσ ἀφῆκεν, ἐντεθύμηται δ’, ὅσα ἐντεθύμηται ὡσ φίλοσ τοῖσ θεοῖσ, ὡσ ὑπηρέτησ, ὡσ μετέχων τῆσ ἀρχῆσ τοῦ Διόσ, πανταχοῦ δ’ αὐτῷ πρόχειρον τὸ ἄγου δέ μ’ ὦ Ζεῦ καὶ σύ γ’ ἡ Πεπρωμένη, καὶ ὅτι εἰ ταύτῃ τοῖσ θεοῖσ φίλον, ταύτῃ γινέσθω·

διὰ τί μὴ θαρρήσῃ παρρησιάζεσθαι πρὸσ τοὺσ ἀδελφοὺσ τοὺσ ἑαυτοῦ, πρὸσ τὰ τέκνα, ἁπλῶσ πρὸσ τοὺσ συγγενεῖσ;

διὰ τοῦτο οὔτε περίεργοσ οὔτε πολυπράγμων ἐστὶν ὁ οὕτω διακείμενοσ·

οὐ γὰρ τὰ ἀλλότρια πολυπραγμονεῖ, ὅταν τὰ ἀνθρώπινα ἐπισκοπῇ, ἀλλὰ τὰ ἴδια. εἰ δὲ μή, λέγε καὶ τὸν στρατηγὸν πολυπράγμονα, ὅταν τοὺσ στρατιώτασ ἐπισκοπῇ καὶ ἐξετάζῃ καὶ παραφυλάσσῃ καὶ τοὺσ ἀκοσμοῦντασ κολάζῃ. ἐὰν δ’ ὑπὸ μάλησ ἔχων πλακουντάριον ἐπιτιμᾷσ ἄλλοισ, ἐρῶ σοι·

οὐ θέλεισ μᾶλλον ἀπελθὼν εἰσ γωνίαν καταφαγεῖν ἐκεῖνο ὃ κέκλοφασ; τί δὲ σοὶ καὶ τοῖσ ἀλλοτρίοισ; τίσ γὰρ εἶ;

ὁ ταῦροσ εἶ ἢ ἡ βασίλισσα τῶν μελισσῶν; δεῖξόν μοι τὰ σύμβολα τῆσ ἡγεμονίασ, οἱᾶ ἐκείνη ἐκ φύσεωσ ἔχει. εἰ δὲ κηφὴν εἶ ἐπιδικαζόμενοσ τῆσ βασιλείασ τῶν μελισσῶν, οὐ δοκεῖσ ὅτι καὶ σὲ καταβαλ[λ]οῦσιν οἱ συμπολιτευόμενοι, ὡσ αἱ μέλισσαι τοὺσ κηφῆνασ; Τὸ μὲν γὰρ ἀνεκτικὸν τοσοῦτον ἔχειν δεῖ τὸν Κυνικόν, ὥστ’ αὐτὸν ἀναίσθητον δοκεῖν τοῖσ πολλοῖσ καὶ λίθον·

οὐδεὶσ αὐτὸν λοιδορεῖ, οὐδεὶσ τύπτει, οὐδεὶσ ὑβρίζει· τὸ σωμάτιον δ’ αὐτοῦ δέδωκεν αὐτὸσ χρῆσθαι τῷ θέλοντι ὡσ βούλεται. μέμνηται γάρ, ὅτι τὸ χεῖρον ἀνάγκη νικᾶσθαι ὑπὸ τοῦ κρείττονοσ, ὅπου χεῖρόν ἐστιν, τὸ δὲ σωμάτιον τῶν πολλῶν χεῖρον, τὸ ἀσθενέστερον τῶν ἰσχυροτέρων.

οὐδέποτ’ οὖν εἰσ τοῦτον καταβαίνει τὸν ἀγῶνα, ὅπου δύναται νικηθῆναι, ἀλλὰ τῶν ἀλλοτρίων εὐθὺσ ἐξίσταται, τῶν δούλων οὐκ ἀντιποιεῖται.

ἐκεῖ ὄψει, ὅσα ὄμματα ἔχει, ἵν’ εἴπῃσ, ὅτι Ἄργοσ τυφλὸσ ἦν πρὸσ αὐτόν.

μή που συγκατάθεσισ προπετήσ, μή που ὁρμὴ εἰκαία, μή που ὄρεξισ ἀποτευκτική, μή που ἔκκλισισ περιπτωτική, μή που ἐπιβολὴ ἀτελήσ, μή που μέμψισ, μή που ταπείνωσισ ἢ φθόνοσ;

ὧδε ἡ πολλὴ προσοχὴ καὶ σύντασισ, τῶν δ’ ἄλλων ἕνεκα ὕπτιοσ ῥέγκει·

εἰρήνη πᾶσα. λῃστὴσ προαιρέσεωσ οὐ γίνεται, τύραννοσ οὐ γίνεται. σωματίου δέ;

ναί. καὶ κτησειδίου; ναί· καὶ ἀρχῶν καὶ τιμῶν. τί οὖν αὐτῷ τούτων μέλει; ὅταν οὖν τισ διὰ τούτων αὐτὸν ἐκφοβῇ, λέγει αὐτῷ "ὕπαγε, ζήτει τὰ παιδία· ἐκείνοισ τὰ προσωπεῖα φοβερά ἐστιν, ἐγὼ δ’ οἶδα, ὅτι ὀστράκινά ἐστιν, ἔσωθεν δὲ οὐδὲν ἔχει". Περὶ τοιούτου πράγματοσ βουλεύῃ. ὥστε ἐάν σοι δόξῃ, τὸν θεόν σοι, ὑπέρθου καὶ ἰδού σοι πρῶτον τὴν παρασκευήν.

ἰδοὺ γάρ, τί καὶ ὁ Ἕκτωρ λέγει τῇ Ἀνδρομάχῃ·

"ὕπαγε", φησίν, "μᾶλλον εἰσ οἶκον καὶ ὕφαινε· πόλεμοσ δ’ ἄνδρεσσι μελήσει πᾶσι, μάλιστα δ’ ἐμοί. οὕτωσ καὶ τῆσ ἰδίασ παρασκευῆσ συνῄσθετο καὶ τῆσ ἐκείνησ ἀδυναμίασ.

MENU NAVIGATION

호흡부호 보기

강세부호 보기

장단부호 보기

작은 Iota 보기

모든 부호 보기

헬라어 텍스트

Epictetus, Works, book 3, Περὶ Κυνισμοῦ.

(에픽테토스, Works, book 3, Περὶ Κυνισμοῦ.)

상위

목록

SEARCH

MENU NAVIGATION