Epictetus, Works, book 3, Περὶ προνοίας.?

Ὅταν τῇ προνοίᾳ ἐγκαλῇς, ἐπιστράφηθι καὶ γνώσῃ, ὅτι κατὰ λόγον γέγονεν. "ναί, ἀλλ ὁ ἄδικος πλέον ἔχει.

" ἐν τίνι· ἐν ἀργυρίῳ: πρὸς γὰρ τοῦτό σου κρείττων ἐστίν, ὅτι κολακεύει, ἀναισχυντεῖ, ἀγρυπνεῖ. τί θαυμαστόν· ἀλλ ἐκεῖνο βλέπε, εἰ ἐν τῷ πιστὸς εἶναι πλέον σου ἔχει, εἰ ἐν τῷ αἰδήμων.

οὐ γὰρ εὑρήσεις: ἀλλ ὅπου κρείττων, ἐκεῖ σαυτὸν εὑρήσεις πλέον ἔχοντα. κἀγώ ποτ εἶπόν τινι ἀγανακτοῦντι, ὅτι Φιλόστοργος εὐτυχεῖ, Ἤθελες ἂν σὺ μετὰ Σούρα κοιμᾶσθαι·

- "Μὴ γένοιτο", φησίν, " 3ἐκείνη ἡ ἡμέρα. " - Τί οὖν ἀγανακτεῖς, εἰ λαμβάνει τι ἀνθ οὗ πωλεῖ·

ἢ πῶς μακαρίζεις τὸν διὰ τούτων, ἃ σὺ ἀπεύχῃ, κτώμενον ἐκεῖνα· ἢ τί κακὸν ποιεῖ ἡ πρόνοια, εἰ τοῖς κρείττοσι τὰ κρείττω δίδωσιν· ἢ οὐκ ἔστι κρεῖττον αἰδήμονα εἶναι ἢ πλούσιον· Ὡμολόγει. Τί οὖν ἀγανακτεῖς, ἄνθρωπε, ἔχων τὸ κρεῖττον· μέμνησθε οὖν ἀεὶ καὶ πρόχειρον ἔχετε, ὅτι νόμος οὗτος φυσικὸς τὸν κρείττονα τοῦ χείρονος πλέον ἔχειν, ἐν ᾧ κρείττων ἐστίν, καὶ οὐδέποτ ἀγανακτήσετε.

"ἀλλ ἡ γυνή μοι κακῶς χρῆται.

" καλῶς. ἄν τίς σου πυνθάνηται, τί ἐστι τοῦτο, λέγε "ἡ γυνή μοι κακῶς χρῆται". "ἄλλο οὖν οὐδέν· " οὐδέν.

"ὁ πατήρ μοι οὐδὲν δίδωσιν. " ὅτι δὲ κακόν ἐστιν, τοῦτο ἔσωθεν αὐτῷ δεῖ προσθεῖναι καὶ προσκαταψεύσασθαι· διὰ τοῦτο οὐ δεῖ τὴν πενίαν ἐκβάλλειν, ἀλλὰ τὸ δόγμα τὸ περὶ αὐτῆς, καὶ οὕτως εὐροήσομεν.