헬라어 문장 검색 - ΕπιξτέΩορκσ́05́03́

(에픽테토스, Works, book 3, Τίσ ὕλη τοῦ ἀγαθοῦ καὶ πρὸσ τί μάλιστ’ ἀσκητέον.)

Ὕλη τοῦ καλοῦ καὶ ἀγαθοῦ τὸ ἴδιον ἡγεμονικόν, τὸ σῶμα δ’ ἰατροῦ καὶ [ἀπ]ἀλείπτου, ὁ ἀγρὸσ γεωργοῦ ὕλη· ἔργον δὲ καλοῦ καὶ ἀγαθοῦ τὸ χρῆσθαι ταῖσ φαντασίαισ κατὰ φύσιν. πέφυκεν δὲ πᾶσα ψυχὴ ὥσπερ τῷ ἀληθεῖ ἐπινεύειν, πρὸσ τὸ ψεῦδοσ ἀνανεύειν, πρὸσ τὸ ἄδηλον ἐπέχειν, οὕτωσ πρὸσ μὲν τὸ ἀγαθὸν ὀρεκτικῶσ κινεῖσθαι, πρὸσ δὲ τὸ κακὸν ἐκκλιτικῶσ, πρὸσ δὲ τὸ μήτε κακὸν μήτ’ ἀγαθὸν οὐδετέρωσ.

ὡσ γὰρ τὸ τοῦ Καίσαροσ νόμισμα οὐκ ἔξεστιν ἀποδοκιμάσαι τῷ τραπεζίτῃ οὐδὲ τῷ λαχανοπώλῃ, ἀλλ’ ἂν δείξῃσ, θέλει οὐ θέλει, προέσθαι αὐτὸν δεῖ τὸ ἀντ’ αὐτοῦ πωλούμενον, οὕτωσ ἔχει καὶ ἐπὶ τῆσ ψυχῆσ.

τὸ ἀγαθὸν φανὲν εὐθὺσ ἐκίνησεν ἐφ’ αὑτό, τὸ κακὸν ἀφ’ αὑτοῦ.

οὐδέποτε δ’ ἀγαθοῦ φαντασίαν ἐναργῆ ἀποδοκιμάσει ψυχή, οὐ μᾶλλον ἢ τὸ Καίσαροσ νόμισμα. ἔνθεν ἐξήρτηται πᾶσα κίνησισ καὶ ἀνθρώπου καὶ θεοῦ. Διὰ τοῦτο πάσησ οἰκειότητοσ προκρίνεται τὸ ἀγαθόν. οὐδὲν ἐμοὶ καὶ τῷ πατρί, ἀλλὰ τῷ ἀγαθῷ.

"οὕτωσ εἶ σκληρόσ; οὕτωσ γὰρ πέφυκα· τοῦτό μοι τὸ νόμισμα δέδωκεν ὁ θεόσ. διὰ τοῦτο, εἰ τοῦ καλοῦ καὶ δικαίου τὸ ἀγαθὸν ἕτερόν ἐστιν, οἴχεται καὶ πατὴρ καὶ ἀδελφὸσ καὶ πατρὶσ καὶ πάντα τὰ πράγματα.

ἀλλ’ ἐγὼ τὸ ἐμὸν ἀγαθὸν ὑπερίδω, ἵνα σὺ σχῇσ, καὶ παραχωρήσω σοι;

ἀντὶ τίνοσ; "πατήρ σου εἰμί. " ἀλλ’ οὐκ ἀγαθόν. "ἀδελφόσ σου εἰμί. " ἀλλ’ οὐκ ἀγαθόν.

ἐὰν δ’ ἐν ὀρθῇ προαιρέσει θῶμεν, αὐτὸ τὸ τηρεῖν τὰσ σχέσεισ ἀγαθὸν γίνεται· καὶ λοιπὸν ὁ τῶν ἐκτόσ τινων ἐκχωρῶν, οὗτοσ τοῦ ἀγαθοῦ τυγχάνει. "αἴρει τὰ χρήματα ὁ πατήρ.

" ἀλλ’ οὐ βλάπτει. "ἕξει τὸ πλέον τοῦ ἀγροῦ ὁ ἀδελφόσ. " ὅσον καὶ θέλει. μή τι οὖν τοῦ αἰδήμονοσ, μή τι τοῦ πιστοῦ, μή τι τοῦ φιλαδέλφου; ἐκ ταύτησ γὰρ τῆσ οὐσίασ τίσ δύναται ἐκβαλεῖν;

οὐδ’ ὁ Ζεύσ. οὐδὲ γὰρ ἠθέλησεν, ἀλλ’ ἐπ’ ἐμοὶ αὐτὸ ἐποίησεν καὶ ἔδωκεν οἱο͂ν εἶχεν αὐτόσ, ἀκώλυ[σ]τον, ἀνανάγκαστον, ἀπαραπόδιστον. τισ δείξασ ἔχει τὸ ἀντ’ αὐτοῦ πιπρασκόμενον.

ἐλήλυθεν εἰσ τὴν ἐπαρχίαν κλέπτησ ἀνθύπατοσ.

τίνι νομίσματι χρῆται; ἀργυρίῳ. δεῖξον καὶ ἀπόφερε ὃ θέλεισ. ἐλήλυθεν μοιχόσ. τίνι νομίσματι χρῆται; κορασιδίοισ. "λάβε", φησίν, "τὸ νόμισμα καὶ πώλησόν μοι τὸ πραγμάτιον". δὸσ καὶ ἀγόραζε. ἄλλοσ περὶ παιδάρια ἐσπούδακεν.

δὸσ αὐτῷ τὸ νόμισμα καὶ λάβε ὃ θέλεισ. ἄλλοσ φιλόθηροσ. δὸσ ἱππάριον καλὸν ἢ κυνάριον· οἰμώζων καὶ στένων πωλήσει ἀντ’ αὐτοῦ ὃ θέλεισ. ἄλλοσ γὰρ αὐτὸν ἀναγκάζει ἔσωθεν, ὁ τὸ νόμισμα τοῦτο τεταχώσ. Πρὸσ τοῦτο μάλιστα τὸ εἶδοσ αὑτὸν γυμναστέον. εὐθὺσ ὄρθρου προελθὼν ὃν ἂν ἴδῃσ, ὃν ἂν ἀκούσῃσ, ἐξέταζε, ἀποκρίνου ὡσ πρὸσ ἐρώτημα.

τί εἶδεσ; καλὸν ἢ καλήν; ἔπαγε τὸν κανόνα. ἀπροαίρετον ἢ προαιρετικόν; ἀπροαίρετον· αἶρε ἔξω. τί εἶδεσ;

πενθοῦντ’ ἐπὶ τέκνου τελευτῇ; ἔπαγε τὸν κανόνα. ὁ θάνατόσ ἐστιν ἀπροαίρετον· αἶρε ἐκ τοῦ μέσου. ἀπήντησέ σοι ὕπατοσ; ἔπαγε τὸν κανόνα. ὑπατεία ποῖόν τι ἐστίν; ἀπροαίρετον ἢ προαιρετικόν; ἀπροαίρετον· αἶρε καὶ τοῦτο, οὐκ ἔστι δόκιμον· ἀπόβαλε, οὐδὲν πρὸσ σέ. καὶ τοῦτο εἰ ἐποιοῦμεν καὶ πρὸσ τοῦτο ἠσκούμεθα καθ’ ἡμέραν ἐξ ὄρθρου μέχρι νυκτόσ, ἐγίνετο ἄν τι, νὴ τοὺσ θεούσ.

νῦν δ’ εὐθὺσ ὑπὸ πάσησ φαντασίασ κεχηνότεσ λαμβανόμεθα καὶ μόνον, εἴπερ ἄρα, ἐν τῇ σχολῇ μικρόν τι διεγειρόμεθα·

εἶτ’ ἐξελθόντεσ ἂν ἴδωμεν πενθοῦντα, λέγομεν "ἀπώλετο"· ἂν ὕπατον, "μακάριοσ"· ἂν ἐξωρισμένον, "ταλαίπωροσ"· ἂν πένητα, " 3ἄθλιοσ, οὐκ ἔχει πόθεν φάγῃ". ταῦτ’ οὖν ἐκκόπτειν δεῖ τὰ πονηρὰ δόγματα, περὶ τοῦτο συντετάσθαι. τί γάρ ἐστι τὸ κλαίειν καὶ οἰμώζειν;

δόγμα. τί δυστυχία; δόγμα. τί στάσισ, τί διχόνοια, τί μέμψισ, τί κατηγορία, τί ἀσέβεια, τί φλυαρία; ταῦτα πάντα δόγματά ἐστι καὶ ἄλλο οὐδὲν καὶ δόγματα περὶ τῶν ἀπροαιρέτων ὡσ ὄντων ἀγαθῶν καὶ κακῶν.

ταῦτά τισ ἐπὶ τὰ προαιρετικὰ μεταθέτω, κἀγὼ αὐτὸν ἐγγυῶμαι ὅτι εὐσταθήσει, ὡσ ἂν ἔχῃ τὰ περὶ αὐτόν. τοιοῦτον ἡ ψυχή, οἱο͂ν ἡ αὐγὴ ἡ προσπίπτουσα τῷ ὕδατι, τοιοῦτον αἱ φαντασίαι.

ὅταν οὖν τὸ ὕδωρ κινηθῇ, δοκεῖ μὲν καὶ ἡ αὐγὴ κινεῖσθαι, οὐ μέντοι κινεῖται.

καὶ ὅταν τοίνυν σκοτωθῇ τισ, οὐχ αἱ τέχναι καὶ αἱ ἀρεταὶ συγχέονται, ἀλλὰ τὸ πνεῦμα, ἐφ’ οὗ εἰσιν·

καταστάντοσ δὲ καθίσταται κἀκεῖνα.

MENU NAVIGATION

호흡부호 보기

강세부호 보기

장단부호 보기

작은 Iota 보기

모든 부호 보기

헬라어 텍스트

Epictetus, Works, book 3, Τίσ ὕλη τοῦ ἀγαθοῦ καὶ πρὸσ τί μάλιστ’ ἀσκητέον.

(에픽테토스, Works, book 3, Τίσ ὕλη τοῦ ἀγαθοῦ καὶ πρὸσ τί μάλιστ’ ἀσκητέον.)

상위

목록

SEARCH

MENU NAVIGATION