Epictetus, Works, book 3, Περὶ καλλωπισμοῦ. 3:

ἐπειδὴ πρὸσ ἄλλο μὲν ὁρῶμεν κύνα πεφυκότα, πρὸσ ἄλλο[ν] δ’ ἵππον, πρὸσ ἄλλο δ’ εἰ οὕτωσ τύχοι ἀηδόνα, καθόλου μὲν οὐκ ἀτόπωσ ἀποφήναιτ’ ἄν τισ ἕκαστον τηνικαῦτα καλὸν εἶναι, ὁπότε κατὰ τὴν αὑτοῦ φύσιν κράτιστ’ ἔχοι· ἐπεὶ δ’ ἡ φύσισ ἑκάστου διάφορόσ ἐστιν, διαφόρωσ εἶναί μοι δοκεῖ ἕκαστον αὐτῶν καλόν· ἢ γὰρ οὔ;