헬라어 문장 검색 - ΕπιξτέΩορκσ́03́29́

(에픽테토스, Works, book 1, Περὶ εὐσταθείασ.)

Οὐσία τοῦ ἀγαθοῦ προαίρεσισ ποιά, τοῦ κακοῦ προαίρεσισ ποιά. τί οὖν τὰ ἐκτόσ;

ὗλαι τῇ προαιρέσει, περὶ ἃσ ἀναστρεφομένη τεύξεται τοῦ ἰδίου ἀγαθοῦ ἢ κακοῦ. πῶσ τοῦ ἀγαθοῦ τεύξεται; ἂν τὰσ ὕλασ μὴ θαυμάσῃ.

τὰ γὰρ περὶ τῶν ὑλῶν δόγματα ὀρθὰ μὲν ὄντα ἀγαθὴν ποιεῖ τὴν προαίρεσιν, στρεβλὰ δὲ καὶ διεστραμμένα κακήν. τοῦτον τὸν νόμον ὁ θεὸσ τέθεικεν καὶ φησίν "εἰ τι ἀγαθὸν θέλεισ, παρὰ σεαυτοῦ λάβε".

σὺ λέγεισ "οὔ· ἀλλὰ παρ’ ἄλλου". μή, ἀλλὰ παρὰ σεαυτοῦ. λοιπὸν ὅταν ἀπειλῇ ὁ τύραννοσ καὶ μὴ καλῇ, λέγω " 3τίνι ἀπειλεῖ; ἂν λέγῃ "δήσω σε", φημὶ ὅτι "ταῖσ χερσὶν ἀπειλεῖ καὶ τοῖσ ποσίν" 3.

ἂν λέγῃ "τραχηλοκοπήσω σε", λέγω "τῷ τραχήλῳ ἀπειλεῖ". ἂν λέγῃ "εἰσ φυλακήν σε βαλῶ", "ὅλῳ τῷ σαρκιδίῳ"· κἂν ἐξορισμὸν ἀπειλῇ, τὸ αὐτό.

‐ Σοὶ οὖν οὐδὲν ἀπειλεῖ;

‐ Εἰ πέπονθα ὅτι ταῦτα οὐδέν ἐστι πρὸσ ἐμέ, οὐδέν· εἰ δὲ φοβοῦμαί τι τούτων, ἐμοὶ ἀπειλεῖ. τίνα λοιπὸν δέδοικα;

τὸν τίνων ὄντα κύριον; τῶν ἐπ’ ἐμοί; οὐδὲ εἷσ ἐστιν. τῶν οὐκ ἐπ’ ἐμοί; καὶ τί μοι αὐτῶν μέλει; Ὑμεῖσ οὖν οἱ φιλόσοφοι διδάσκετε καταφρονεῖν τῶν βασιλέων;

‐ Μὴ γένοιτο. τίσ ἡμῶν διδάσκει ἀντιποιεῖσθαι πρὸσ αὐτούσ, ὧν ἐκεῖνοι ἔχουσιν ἐξουσίαν; τὸ σωμάτιον λάβε, τὴν κτῆσιν λάβε, τὴν φήμην λάβε, τοὺσ περὶ ἐμὲ λάβε.

ἄν τινασ τούτων ἀναπείθω ἀντιποιεῖσθαι, τῷ ὄντι ἐγκαλείτω μοι. "ναί·

ἀλλὰ καὶ τῶν δογμάτων ἄρχειν θέλω. " καὶ τίσ σοι ταύτην τὴν ἐξουσίαν δέδωκεν; ποῦ δύνασαι νικῆσαι δόγμα ἀλλότριον;

"προσάγων", φησίν, "αὐτῷ φόβον νικήσω. " ἀγνοεῖσ ὅτι αὐτὸ αὑτὸ ἐνίκησεν, οὐχ ὑπ’ ἄλλου ἐνικήθη· προαίρεσιν δὲ οὐδὲν ἄλλο νικῆσαι δύναται, πλὴν αὐτὴ ἑαυτήν. διὰ τοῦτο καὶ ὁ τοῦ θεοῦ νόμοσ κράτιστόσ ἐστι καὶ δικαιότατοσ·

τὸ κρεῖσσον ἀεὶ περιγινέσθω τοῦ χείρονοσ. "κρείττονέσ εἰσιν οἱ δέκα τοῦ ἑνόσ.

" πρὸσ τί; πρὸσ τὸ δῆσαι, πρὸσ τὸ ἀποκτεῖναι, πρὸσ τὸ ἀπαγαγεῖν ὅπου θέλουσιν, πρὸσ τὸ ἀφελέσθαι τὰ ὄντα. νικῶσιν τοίνυν οἱ δέκα τὸν ἕνα ἐν τούτῳ, ἐν ᾧ κρείσσονέσ εἰσιν. ἐν τίνι οὖν χείρονέσ εἰσιν;

ἂν ὁ μὲν ἔχῃ δόγματα ὀρθά, οἱ δὲ μή. τί οὖν; ἐν τούτῳ δύνανται νικῆσαι; πόθεν; εἰ δ’ ἱστάμεθα ἐπὶ ζυγοῦ, οὐκ ἔδει τὸν βαρύτερον καθελκύσαι; Σωκράτησ οὖν ἵνα πάθῃ ταῦτα ὑπ’ Ἀθηναίων; ‐ Ἀνδράποδον, τί λέγεισ τὸ Σωκράτησ;

ὡσ ἔχει τὸ πρᾶγμα λέγε· ἵν’ οὖν τὸ Σωκράτουσ σωμάτιον ἀπαχθῇ καὶ συρῇ ὑπὸ τῶν ἰσχυροτέρων εἰσ δεσμωτήριον καὶ κώνειόν τισ δῷ τῷ σωματίῳ τῷ Σωκράτουσ κἀκεῖνο ἀποψυγῇ; ταῦτά σοι φαίνεται θαυμαστά, ταῦτα ἄδικα, ἐπὶ τούτοισ ἐγκαλεῖσ τῷ θεῷ;

οὐδὲν οὖν εἶχε Σωκράτησ ἀντὶ τούτων; ποῦ ἦν ἡ οὐσία αὐτῷ τοῦ ἀγαθοῦ; τίνι προσσχῶμεν;

σοὶ ἢ αὐτῷ; καὶ τί λέγει ἐκεῖνοσ; "ἐμὲ δ’ Ἄνυτοσ καὶ Μέλητοσ ἀποκτεῖναι μὲν δύνανται, βλάψαι δ’ οὔ". καὶ πάλιν "εἰ ταύτῃ τῷ θεῷ φίλον, ταύτῃ γινέσθω" 3. ἀλλὰ δεῖξον ὅτι χείρονα ἔχων δόγματα κρατεῖ τοῦ κρείττονοσ ἐν δόγμασιν. οὐ δείξεισ·

οὐδ’ ἐγγύσ. νόμοσ γὰρ τῆσ φύσεωσ. καὶ τοῦ θεοῦ οὗτοσ τὸ κρεῖσσον ἀεὶ περιγινέσθω τοῦ χείρονοσ. ἐν τίνι; ἐν ᾧ κρεῖσσόν ἐστιν. σῶμα σώματοσ ἰσχυρότερον, οἱ πλείονεσ τοῦ ἑνόσ, ὁ κλέπτησ τοῦ μὴ κλέπτου.

διὰ τοῦτο κἀγὼ τὸν λύχνον ἀπώλεσα, ὅτι ἐν τῷ ἀγρυπνεῖν μου κρείσσων ἦν ὁ κλέπτησ.

ἀλλ’ ἐκεῖνοσ τοσούτου ὠνήσατο λύχνον· ἀντὶ λύχνου κλέπτησ ἐγένετο, ἀντὶ λύχνου ἄπιστοσ, ἀντὶ λύχνου θηριώδησ. τοῦτο ἔδοξεν αὐτῷ λυσιτελεῖν. Ἔστω· ἀλλ’ εἴληπταί μού τισ τοῦ ἱματίου καὶ ἕλκει μ’ εἰσ τὴν ἀγοράν, εἶτα ἐπικραυγάζουσιν ἄλλοι "φιλόσοφε, τί σε ὠφέληκε τὰ δόγματα;

ἰδοὺ σύρῃ εἰσ τὸ δεσμωτήριον, ἰδοὺ μέλλεισ τραχηλοκοπεῖσθαι" 3. καὶ ποίαν ἔπραξα ἂν εἰσαγωγήν, ἵν’, ἂν ἰσχυρότεροσ ἐπιλάβηταί μου τοῦ ἱματίου, μὴ σύρωμαι; ἵνα, ἄν με δέκα περισπάσαντεσ εἰσ τὸ δεσμωτήριον ἐμβάλωσιν, μὴ ἐμβληθῶ;

ἄλλο οὖν οὐδὲν ἔμαθον;

ἔμαθον, ἵνα· πᾶν τὸ γινόμενον ἴδω ὅτι, ἂν ἀπροαίρετον ᾖ, οὐδέν ἐστι πρὸσ ἐμέ. πρὸσ τοῦτο οὖν οὐκ ὠφέλησαι;

τί οὖν ἐν ἄλλῳ ζητεῖσ τὴν ὠφέλειαν ἢ ἐν ᾧ ἔμαθεσ; καθήμενοσ λοιπὸν ἐν τῇ φυλακῇ λέγω "οὗτοσ ὁ ταῦτα κραυγάζων οὔτε τοῦ σημαινομένου ἀκούει οὔτε τῷ λεγομένῳ παρακολουθεῖ οὔτε ὅλωσ μεμέληκεν αὐτῷ εἰδέναι περὶ τῶν φιλοσόφων τί λέγουσιν ἢ τί ποιοῦσιν.

ἄφεσ αὐτόν. " " 3ἀλλ’ ἔξελθε πάλιν ἀπὸ τῆσ φυλακῆσ. " εἰ μηκέτι χρείαν ἔχητέ μου ἐν τῇ φυλακῇ, ἐξέρχομαι· ἂν πάλιν σχῆτε, εἰσελεύσομαι.

μέχρι τίνοσ;

μέχρισ ἂν οὗ λόγοσ αἱρῇ συνεῖναί με τῷ σωματίῳ· ὅταν δὲ μὴ αἱρῇ, λάβετε αὐτὸ καὶ ὑγιαίνετε. μόνον μὴ ἀλογίστωσ, μόνον μὴ μαλακῶσ, μὴ ἐκ τῆσ τυχούσησ προφάσεωσ.

πάλιν γὰρ ὁ θεὸσ οὐ βούλεται· χρείαν γὰρ ἔχει κόσμου τοιούτου, τῶν ἐπὶ γῆσ ἀναστρεφομένων τοιούτων. ἐὰν δὲ σημήνῃ τὸ ἀνακλητικὸν ὡσ τῷ Σωκράτει, πείθεσθαι δεῖ τῷ σημαίνοντι ὡσ στρατηγῷ. Τί οὖν; λέγειν δεῖ ταῦτα πρὸσ τοὺσ πολλούσ;

‐ Ἵνα τί; οὐ γὰρ ἀρκεῖ τὸ αὐτὸν πείθεσθαι;

τοῖσ γὰρ παιδίοισ, ὅταν προσελθόντα κροτῇ καὶ λέγῃ "σήμερον Σατορνάλια ἀγαθά", λέγομεν "οὐκ ἔστιν ἀγαθὰ ταῦτα"; οὐδαμῶσ· ἀλλὰ καὶ αὐτοὶ ἐπικροτοῦμεν. καὶ σὺ τοίνυν, ὅταν μεταπεῖσαί τινα μὴ δύνῃ, γίγνωσκε ὅτι παιδίον ἐστὶ καὶ ἐπικρότει αὐτῷ·

ἂν δὲ μὴ τοῦτο θέλῃσ, σιώπα λοιπόν. Τούτων δεῖ μεμνῆσθαι καὶ κληθέντα εἴσ τινα τοιαύτην περίστασιν εἰδέναι, ὅτι ἐλήλυθεν ὁ καιρὸσ τοῦ ἀποδεῖξαι, εἰ πεπαιδεύμεθα.

νέοσ γὰρ ἀπὸ σχολῆσ ἀπιὼν εἰσ περίστασιν ὅμοιόσ ἐστι τῷ μεμελετηκότι συλλογισμοὺσ ἀναλύειν, κἄν τισ εὔλυτον αὐτῷ προτείνῃ, λέγει "μᾶλλόν μοι πεπλεγμένον κομψῶσ προτείνατε, ἵνα γυμνασθῶ".

καὶ οἱ ἀθληταὶ τοῖσ κούφοισ νεανίσκοισ δυσαρεστοῦσιν· 3οὐ βαστάζει με", φησίν.

οὗτόσ ἐστιν εὐφυὴσ νέοσ. οὔ· ἀλλὰ καλέσαντοσ τοῦ καιροῦ κλάειν δεῖ καὶ λέγειν "ἤθελον ἔτι μανθάνειν". τίνα; εἰ ταῦτα οὐκ ἔμαθεσ [οὐχ] ὥστ’ ἔργῳ δεῖξαι, πρὸσ τί αὐτὰ ἔμαθεσ; ἐγώ τινα οἶμαι τῶν καθημένων ἐνταῦθα ὠδίνειν αὐτὸν ἐφ’ ἑαυτοῦ καὶ λέγειν "ἐμοὶ νῦν περίστασιν μὴ ἔρχεσθαι τοιαύτην, ὁποία τούτῳ ἐλήλυθεν;

ἐμὲ νῦν κατατριβῆναι καθήμενον ἐν γωνίᾳ δυνάμενον στεφανωθῆναι Ὀλύμπια; πότε τισ ἐμοὶ καταγγελεῖ τοιοῦτον ἀγῶνα; οὕτωσ ἔχειν ἔδει πάντασ ὑμᾶσ. ἀλλ’ ἐν μὲν τοῖσ Καίσαροσ μονομάχοισ εἰσί τινεσ οἱ ἀγανακτοῦντεσ ὅτι οὐδεὶσ αὐτοὺσ προάγει οὐδὲ ζευγνύει καὶ εὔχονται τῷ θεῷ καὶ προσέρχονται τοῖσ ἐπιτρόποισ δεόμενοι μονομαχῆσαι, ἐξ ὑμῶν δ’ οὐδεὶσ φανήσεται τοιοῦτοσ;

ἤθελον πλεῦσαι ἐπ’ αὐτὸ τοῦτο καὶ ἰδεῖν, τί μου ποιεῖ ὁ ἀθλητήσ, πῶσ μελετᾷ τὴν ὑπόθεσιν.

"οὐ θέλω", φησίν, "τοιαύτην".

ἐπὶ σοὶ γάρ ἐστι λαβεῖν ἣν θέλεισ ὑπόθεσιν; δέδοταί σοι σῶμα τοιοῦτον, γονεῖσ τοιοῦτοι, ἀδελφοὶ τοιοῦτοι, πατρὶσ τοιαύτη, τάξισ ἐν αὐτῇ τοιαύτη· εἶτά μοι λέγεισ ἐλθὼν "ἄλλαξόν μοι τὴν ὑπόθεσιν". εἶτα οὐκ ἔχεισ ἀφορμὰσ πρὸσ τὸ χρήσασθαι τοῖσ δοθεῖσιν; σόν ἐστι προτεῖναι, ἐμὸν μελετῆσαι καλῶσ.

οὔ· ἀλλὰ "μὴ τοιοῦτό μοι προβάλῃσ τροπικόν, ἀλλὰ τοιοῦτον· μὴ τοιαύτην ἐπενέγκῃσ τὴν ἐπιφοράν, ἀλλὰ τοιαύτην. " ἔσται χρόνοσ τάχα, ἐν ᾧ οἱ τραγῳδοὶ οἰήσονται ἑαυτοὺσ εἶναι προσωπεῖα καὶ ἐμβάδασ καὶ τὸ σύρμα.

ἄνθρωπε, ταῦτα ὕλην ἔχεισ καὶ ὑπόθεσιν. φθέγξαι τι, ἵνα εἰδῶμεν πότερον τραγῳδὸσ εἶ ἢ γελωτοποιόσ·

κοινὰ γὰρ ἔχουσι τὰ ἄλλα ἀμφότεροι. διὰ τοῦτο ἂν ἀφέλῃ τισ αὐτοῦ καὶ τὰσ ἐμβάδασ καὶ τὸ προσωπεῖον καὶ ἐν εἰδώλῳ αὐτὸν προαγάγῃ, ἀπώλετο ὁ τραγῳδὸσ ἢ μένει;

ἂν φωνὴν ἔχῃ, μένει. Καὶ ἐνθάδε. "λάβε ἡγεμονίαν.

" λαμβάνω καὶ λαβὼν δεικνύω, πῶσ ἄνθρωποσ ἀναστρέφεται πεπαιδευμένοσ. 3θὲσ τὴν πλατύσημον καὶ ἀναλαβὼν ῥάκη πρόσελθε ἐν προσώπῳ τοιούτῳ.

" τί οὖν; οὐ δέδοταί μοι καλὴν φωνὴν εἰσενεγκεῖν; "πῶσ οὖν ἀναβαίνεισ νῦν;

ὡσ μάρτυσ ὑπὸ τοῦ θεοῦ κεκλημένοσ. "ἔρχου σὺ καὶ μαρτύρησόν μοι·

σὺ γὰρ ἄξιοσ εἶ προαχθῆναι μάρτυσ. ὑπ’ ἐμοῦ. μή τι τῶν ἐκτὸσ τῆσ προαιρέσεωσ ἀγαθόν ἐστιν ἢ κακόν; μή τινα βλάπτω; μή τι ἐπ’ ἄλλῳ τὴν ὠφέλειαν ἐποίησα τὴν ἑκάστου ἢ ἐπ’ αὐτῷ; " τίνα μαρτυρίαν δίδωσ τῷ θεῷ;

"ἐν δεινοῖσ εἰμι, κύριε, καὶ δυστυχῶ, οὐδείσ μου ἐπιστρέφεται, οὐδείσ μοι δίδωσιν οὐδέν, πάντεσ ψέγουσιν, κακολογοῦσιν. " ταῦτα μέλλεισ μαρτυρεῖν καὶ καταισχύνειν τὴν κλῆσιν ἣν κέκληκεν, ὅτι σε ἐτίμησεν ταύτην τὴν τιμὴν καὶ ἄξιον ἡγήσατο προσαγαγεῖν εἰσ μαρτυρίαν τηλικαύτην;

Ἀλλ’ ἀπεφήνατο ὁ ἔχων τὴν ἐξουσίαν " 3κρίνω σε ἀσεβῆ καὶ ἀνόσιον εἶναι. " τί σοι γέγονεν;

"ἐκρίθην ἀσεβὴσ καὶ ἀνόσιοσ εἶναι" 3. ἄλλο οὐδέν; "οὐδέν".

εἰ δὲ περὶ συνημμένου τινὸσ ἐπικεκρίκει καὶ ἐδεδώκει ἀπόφασιν "τὸ εἰ ἡμέρα ἐστίν, φῶσ ἐστιν κρίνω ψεῦδοσ εἶναι", τί ἐγεγόνει τῷ συνημμένῳ; τίσ ἐνθάδε κρίνεται, τίσ κατακέκριται; τὸ συνημμένον ἢ ὁ ἐξαπατηθεὶσ περὶ αὐτοῦ; οὗτοσ οὖν τίσ ποτε ὁ ἔχων ἐξουσίαν τοῦ ἀποφήνασθαί τι περὶ σοῦ;

οἶδεν τί ἐστι τὸ εὐσεβὲσ ἢ τὸ ἀσεβέσ; μεμελέτηκεν αὐτό; μεμάθηκεν; ποῦ; παρὰ τίνι; εἶτα μουσικὸσ μὲν οὐκ ἐπιστρέφεται αὐτοῦ ἀποφαινομένου περὶ τῆσ νήτησ ὅτι ἐστὶν ὑπάτη οὐδὲ γεωμετρικόσ, ἂν ἐπικρίνῃ τὰσ ἀπὸ κέντρου πρὸσ τὸν κύκλον προσπιπτούσασ μὴ εἶναι ἴσασ·

ὁ δὲ ταῖσ ἀληθείαισ πεπαιδευμένοσ ἀνθρώπου ἀπαιδεύτου ἐπιστραφήσεται ἐπικρίνοντόσ τι περὶ ὁσίου καὶ ἀνοσίου καὶ ἀδίκου καὶ δικαίου;

Ὦ πολλῆσ ἀδικίασ τῶν πεπαιδευμένων. ταῦτα οὖν ἔμαθεσ ἐνταῦθα; οὐ θέλεισ τὰ μὲν λογάρια τὰ περὶ τούτων ἄλλοισ ἀφεῖναι, ἀταλαιπώροισ ἀνθρωπαρίοισ, ἵν’ ἐν γωνίᾳ καθεζόμενοι μισθάρια λαμβάνωσιν ἢ γογγ[ρ]ύζωσιν, ὅτι οὐδεὶσ αὐτοῖσ παρέχει οὐδέν, σὺ δὲ χρῆσθαι παρελθὼν οἷσ ἔμαθεσ;

οὐ γὰρ λογάριά ἐστι τὰ λείποντα νῦν, ἀλλὰ γέμει τὰ βιβλία τῶν Στωικῶν λογαρίων.

τί οὖν τὸ λεῖπόν ἐστιν; ὁ χρησόμενοσ, ὁ ἔργῳ μαρτυρήσων τοῖσ λόγοισ. τοῦτό μοι τὸ πρόσωπον ἀνάλαβε, ἵνα μηκέτι παλαιοῖσ ἐν τῇ σχολῇ παραδείγμασι χρώμεθα, ἀλλὰ ἔχωμέν τι καὶ καθ’ ἡμᾶσ παράδειγμα.

ταῦτα οὖν τίνοσ ἐστὶ θεωρεῖν;

τοῦ σχολάζοντοσ. ἔστι γὰρ φιλοθέωρόν τι ζῷον ὁ ἄνθρωποσ. ἀλλ’ αἰσχρόν ἐστι θεωρεῖν ταῦτα οὕτωσ ὡσ οἱ δραπέται·

ἀλλ’ ἀπερισπάστωσ καθῆσθαι καὶ ἀκούειν νῦν μὲν τραγῳδοῦ νῦν δὲ κιθαρῳδοῦ, οὐχ ὡσ ἐκεῖνοι ποιοῦσιν. ἅμα μὲν ἐπέστη καὶ ἐπῄνεσεν τὸν τραγῳδόν, ἅμα δὲ περιεβλέψατο· εἶτα ἄν τισ φθέγξηται κύριον, εὐθὺσ σεσόβηνται, ταράσσονται. αἰσχρόν ἐστιν οὕτωσ καὶ τοὺσ φιλοσόφουσ θεωρεῖν τὰ ἔργα τῆσ φύσεωσ.

τί γάρ ἐστι κύριοσ; ἄνθρωποσ ἀνθρώπου κύριοσ οὐκ ἔστιν, ἀλλὰ θάνατοσ καὶ ζωὴ καὶ ἡδονὴ καὶ πόνοσ. ἐπεὶ χωρὶσ τούτων ἄγαγέ μοι τὸν Καίσαρα καὶ ὄψει πῶσ εὐσταθῶ.

ὅταν δὲ μετὰ τούτων ἔλθῃ βροντῶν καὶ ἀστράπτων, ἐγὼ δὲ ταῦτα φοβῶμαι, τί ἄλλο ἢ ἐπέγνωκα τὸν κύριον ὡσ ὁ δραπέτησ; μέχρι δ’ ἂν οὗ τινα ἀνοχὴν ἀπὸ τούτων ἔχω, ὡσ δραπέτησ ἐφίσταται θεάτρῳ οὕτωσ κἀγώ·

λούομαι, πίνω, ᾄδω, πάντα δὲ μετὰ φόβου καὶ ταλαιπωρίασ. ἐὰν δ’ ἐμαυτὸν ἀπολύσω τῶν δεσποτῶν, τοῦτ’ ἔστιν ἐκείνων, δι’ ἃ οἱ δεσπόται εἰσὶ φοβεροί, ποῖον ἔτι πρᾶγμα ἔχω, ποῖον ἔτι κύριον;

Τί οὖν; κηρύσσειν δεῖ ταῦτα πρὸσ πάντασ;

‐ Οὔ, ἀλλὰ τοῖσ ἰδιώταισ συμπεριφέρεσθαι καὶ λέγειν "οὗτοσ ὃ αὑτῷ ἀγαθὸν οἰέται τοῦτο κἀμοὶ συμβουλεύει· συγγιγνώσκω αὐτῷ. " καὶ γὰρ Σωκράτησ συνεγίγνωσκεν τῷ ἐπὶ τῆσ φυλακῆσ κλάοντι, ὅτι ἔμελλεν πίνειν τὸ φάρμακον, καὶ λέγει "ὡσ γενναίωσ ἡμᾶσ ἀποδεδάκρυκεν" 3.

μή τι οὖν ἐκείνῳ λέγει ὅτι "διὰ τοῦτο τὰσ γυναῖκασ ἀπελύσαμεν"; ἀλλὰ τοῖσ γνωρίμοισ, τοῖσ δυναμένοισ αὐτὰ ἀκοῦσαι·

ἐκείνῳ δὲ συμπεριφέρεται ὡσ παιδίῳ.

MENU NAVIGATION

호흡부호 보기

강세부호 보기

장단부호 보기

작은 Iota 보기

모든 부호 보기

Ancient Greek Text

Epictetus, Works, book 1, Περὶ εὐσταθείασ.

(에픽테토스, Works, book 1, Περὶ εὐσταθείασ.)

상위

목록

SEARCH

MENU NAVIGATION