Epictetus, Works, book 1, Πῶσ ἄν τισ ἀπὸ τοῦ τὸν θεὸν πατέρα εἶναι τῶν ἀνθρώπων ἐπὶ τὰ ἑξῆσ ἐπέλθοι.

(에픽테토스, Works, book 1, Πῶσ ἄν τισ ἀπὸ τοῦ τὸν θεὸν πατέρα εἶναι τῶν ἀνθρώπων ἐπὶ τὰ ἑξῆσ ἐπέλθοι.)

Εἴ τισ τῷ δόγματι τούτῳ συμπαθῆσαι κατ’ ἀξίαν δύναιτο, ὅτι γεγόναμεν ὑπὸ τοῦ θεοῦ πάντεσ προηγουμένωσ καὶ ὁ θεὸσ πατήρ ἐστι τῶν τ’ ἀνθρώπων καὶ τῶν θεῶν, οἶμαι ὅτι οὐδὲν ἀγεννὲσ οὐδὲ ταπεινὸν ἐνθυμηθήσεται περὶ ἑαυτοῦ. ἀλλ’ ἂν μὲν Καῖσαρ εἰσποιήσηταί σε, οὐδείσ σου τὴν ὀφρῦν βαστάσει·

ἂν δὲ γνῷσ, ὅτι τοῦ Διὸσ υἱὸσ εἶ, οὐκ ἐπαρθήσῃ; νῦν δ’ οὐ ποιοῦμεν, ἀλλ’ ἐπειδὴ δύο ταῦτα ἐν τῇ γενέσει ἡμῶν ἐγκαταμέμικται, τὸ σῶμα μὲν κοινὸν πρὸσ τὰ ζῷα, ὁ λόγοσ δὲ καὶ ἡ γνώμη κοινὸν πρὸσ τοὺσ θεούσ, ἄλλοι μὲν ἐπὶ ταύτην ἀποκλίνουσιν τὴν συγγένειαν τὴν ἀτυχῆ καὶ νεκράν, ὀλίγοι δέ τινεσ ἐπὶ τὴν θείαν καὶ μακαρίαν.

ἐπειδὴ τοίνυν ἀνάγκη πάνθ’ ὁντινοῦν οὕτωσ ἑκάστῳ χρῆσθαι ὡσ ἂν περὶ αὐτοῦ ὑπολάβῃ, ἐκεῖνοι μὲν οἱ ὀλίγοι, ὅσοι πρὸσ πίστιν οἰόνται γεγονέναι καὶ πρὸσ αἰδῶ καὶ πρὸσ ἀσφάλειαν τῆσ χρήσεωσ τῶν φαντασιῶν, οὐδὲν ταπεινὸν οὐδ’ ἀγεννὲσ ἐνθυμοῦνται περὶ αὑτῶν, οἱ δὲ πολλοὶ τἀναντία.

"τί γὰρ εἰμί;

ταλαίπωρον ἀνθρωπάριον" καὶ " 3τὰ δύστηνά μου σαρκίδια". τῷ μὲν ὄντι δύστηνα, ἀλλὰ ἔχεισ τι καὶ κρεῖσσον τῶν σαρκιδίων. τί οὖν ἀφεὶσ ἐκεῖνο τούτοισ προστέτηκασ;

Διὰ ταύτην τὴν συγγένειαν οἱ μὲν ἀποκλίναντεσ λύκοισ ὅμοιοι γινόμεθα, ἄπιστοι καὶ ἐπίβουλοι καὶ βλαβεροί, οἱ δὲ λέουσιν, ἄγριοι καὶ θηριώδεισ καὶ ἀνήμεροι, οἱ πλείουσ δ’ ἡμῶν ἀλώπεκεσ καὶ ὡσ ἐν ζῴοισ ἀτυχήματα.

τί γάρ ἐστιν ἄλλο λοίδοροσ καὶ κακοήθησ ἄνθρωποσ ἢ ἀλώπηξ ἢ τί ἄλλο ἀτυχέστερον καὶ ταπεινότερον;

ὁρᾶτε οὖν καὶ προσέχετε, μή τι τούτων ἀποβῆτε τῶν ἀτυχημάτων.

상위

Works

목록

일치하는 문장이 없습니다.

SEARCH

MENU NAVIGATION