헬라어 문장 검색 - ΕπιξτέΩορκσ́03́02́

(에픽테토스, Works, book 1, Πῶσ ἄν τισ σῴζοι τὸ κατὰ πρόσωπον ἐν παντί.)

Τῷ λογικῷ ζῴῳ μόνον ἀφόρητόν ἐστι τὸ ἄλογον, τὸ δ’ εὔλογον φορητόν. πληγαὶ οὐκ εἰσὶν ἀφόρητοι τῇ φύσει.

‐ Τίνα τρόπον; ‐ Ὅρα πῶσ· Λακεδαιμόνιοι μαστιγοῦνται μαθόντεσ ὅτι εὔλογόν ἐστιν. ‐ Τὸ δ’ ἀπάγξασθαι οὐκ ἔστιν ἀφόρητον;

‐ Ὅταν γοῦν πάθῃ τισ ὅτι εὔ λογον, ἀπελθὼν ἀπήγξατο. ἁπλῶσ ἐὰν προσέχωμεν, ὑπ’ οὐδενὸσ οὕτωσ εὑρήσομεν τὸ ζῷον θλιβόμενον ὡσ ὑπὸ τοῦ ἀλόγου καὶ πάλιν ἐπ’ οὐδὲν οὕτωσ ἑλκόμενον ὡσ ἐπὶ τὸ εὔλογον.

καθάπερ καὶ ἀγαθὸν καὶ κακὸν ἄλλο ἄλλῳ καὶ συμφέρον καὶ ἀσύμφορον.

διὰ τοῦτο μάλιστα παιδείασ δεόμεθα, ὥστε μαθεῖν τοῦ εὐλόγου καὶ ἀλόγου πρόληψιν ταῖσ ἐπὶ μέρουσ οὐσίαισ ἐφαρμόζειν συμφώνωσ τῇ φύσει.

εἰσ δὲ τὴν τοῦ εὐλόγου καὶ ἀλόγου κρίσιν οὐ μόνον ταῖσ τῶν ἐκτὸσ ἀξίαισ συγχρώμεθα, ἀλλὰ καὶ τῶν κατὰ τὸ πρόσωπον ἑαυτοῦ ἕκαστοσ.

τῷ γάρ τινι εὔλογον τὸ ἀμίδα παρακρατεῖν αὐτὸ μόνον βλέποντι, ὅτι μὴ παρακρατήσασ μὲν πληγὰσ λήψεται καὶ τροφὰσ οὐ λήψεται, παρακρατήσασ δ’ οὐ πείσεταί τι τραχὺ ἢ ἀνιαρόν·

ἄλλῳ δέ τινι οὐ μόνον τὸ αὐτὸν παρακρατῆσαι ἀφόρητον δοκεῖ, ἀλλὰ καὶ τὸ ἄλλου παρακρατοῦντοσ ἀνασχέσθαι.

ἂν οὖν μου πυνθάνῃ "παρακρατήσω τὴν ἀμίδα ἢ μή;

, ἐρῶ σοι ὅτι μείζονα ἀξίαν ἔχει τὸ λαβεῖν τροφὰσ τοῦ μὴ λαβεῖν καὶ μείζονα ἀπαξίαν τὸ δαρῆναι τοῦ μὴ δαρῆναι· ὥστ’ εἰ τούτοισ παραμετρεῖσ τὰ σαυτοῦ, ἀπελθὼν παρακράτει. "ἀλλ’ οὐκ ἂν κατ’ ἐμέ.

" τοῦτο σὲ δεῖ συνεισφέρειν εἰσ τὴν σκέψιν, οὐκ ἐμέ. σὺ γὰρ εἶ ὁ σαυτὸν εἰδώσ, πόσου ἄξιοσ εἶ σεαυτῷ καὶ πόσου σεαυτὸν πιπράσκεισ· ἄλλοι γὰρ ἄλλων πιπράσκουσιν. εἰ καταβατέον αὐτῷ ἐστιν εἰσ Νέρωνοσ θεωρίασ, ὥστε καὶ αὐτόν τι λειτουργῆσαι, ἔφη " 3Κατάβηθι".

πυθομένου δ’ αὐτοῦ "Διὰ τί σὺ οὐ καταβαίνεισ; 3.

ὁ γὰρ ἅπαξ εἰσ τὴν περὶ τῶν τοιούτων σκέψιν καὶ τὰσ τῶν ἐκτὸσ ἀξίασ συγκαθεὶσ καὶ ψηφίζων ἐγγύσ ἐστι τῶν ἐπιλελησμένων τοῦ ἰδίου προσώπου. τί γάρ μου πυνθάνῃ;

"θάνατοσ αἱρετώτερόν ἐστιν ἢ ζωή; λέγω ζωή. " 3πόνοσ ἢ ἡδονή; λέγω ἡδονή.

"ἀλλά, ἂν μὴ τραγῳδήσω, τραχηλοκοπηθήσομαι. " ἄπελθε τοίνυν καὶ τραγῴδει, ἐγὼ δ’ οὐ τραγῳδήσω. "διὰ τί;

ὅτι σὺ σεαυτὸν ἡγῇ μίαν τινὰ εἶναι κρόκην τῶν ἐκ τοῦ χιτῶνοσ. τί οὖν; σὲ ἔδει φροντίζειν πῶσ ἀνόμοιοσ ᾖσ τοῖσ ἄλλοισ ἀνθρώποισ, ὥσπερ οὐδ’ ἡ κρόκη πρὸσ τὰσ ἄλλασ κρόκασ θέλει τι ἔχειν ἐξαίρετον. ἐγὼ δὲ πορφύρα εἶναι βούλομαι, τὸ ὀλίγον ἐκεῖνο καὶ στιλπνὸν καὶ τοῖσ ἄλλοισ αἴτιον τοῦ εὐπρεπῆ φαίνεσθαι καὶ καλά.

τί οὖν μοι λέγεισ ὅτι "ἐξομοιώθητι τοῖσ πολλοῖσ"; καὶ πῶσ ἔτι πορφύρα ἔσομαι; Ταῦτα εἶδεν καὶ Πρῖσκοσ Ἑλουίδιοσ καὶ ἰδὼν ἐποίησε. προσπέμψαντοσ αὐτῷ Οὐεσπασιανοῦ, ἵνα μὴ εἰσέλθῃ εἰσ τὴν σύγκλητον, ἀπεκρίνατο "Ἐπὶ σοί ἐστι μὴ ἐᾶσαί με εἶναι συγκλητικόν·

μέχρι δὲ ἂν ὦ, δεῖ με εἰσέρχεσθαι" 3. "ἄγε ἀλλ’ εἰσελθών", φησίν, "σιώπησον". "μή μ’ ἐξέταζε καὶ σιωπήσω. " "ἀλλὰ δεῖ με ἐξετάσαι.

" "κἀμὲ εἰπεῖν τὸ φαινόμενον δίκαιον. " "ἀλλ’ ἐὰν εἴπῃσ, ἀποκτενῶ σε.

" "πότε οὖν σοι εἶπον, ὅτι ἀθάνατόσ εἰμι; καὶ σὺ τὸ σὸν ποιήσεισ κἀγὼ τὸ ἐμόν. σόν ἐστιν ἀποκτεῖναι, ἐμὸν ἀποθανεῖν μὴ τρέμοντα· σὸν φυγαδεῦσαι, ἐμὸν ἐξελθεῖν μὴ λυπούμενον. " τί οὖν ὠφέλησε Πρῖσκοσ εἷσ ὤν;

τί δ’ ὠφελεῖ ἡ πορφύρα τὸ ἱμάτιον; τί γὰρ ἄλλο ἢ διαπρέπει ἐν αὐτῷ ὡσ πορφύρα καὶ τοῖσ ἄλλοισ δὲ καλὸν παράδειγμα ἔκκειται; 3ἔχω χάριν, ὅτι μου φείδῃ".

τὸν τοιοῦτον οὐδ’ ἂν ἐκώλυεν εἰσελθεῖν, ἀλλ’ ᾔδει, ὅτι ἢ καθεδεῖται ὡσ κεράμιον ἢ λέγων ἐρεῖ, ἃ οἶδεν ὅτι ὁ Καῖσαρ θέλει, καὶ προσεπισωρεύσει ἔτι πλείονα. Τοῦτον τὸν τρόπον καὶ ἀθλητήσ τισ κινδυνεύων ἀποθανεῖν, εἰ μὴ ἀπεκόπη τὸ αἰδοῖον, ἐπελθόντοσ αὐτῷ τοῦ ἀδελφοῦ ἦν δ’ ἐκεῖνοσ φιλόσοφοσ καὶ εἰπόντοσ "ἄγε, ἀδελφέ, τί μέλλεισ ποιεῖν;

ἀποκόπτομεν τοῦτο τὸ μέροσ καὶ ἔτι εἰσ γυμνάσιον προερχόμεθα; οὐχ ὑπέμεινεν, ἀλλ’ ἐγκαρτερήσασ ἀπέθανεν. πυθομένου δέ τινοσ·

Πῶσ τοῦτο ἐποίησεν; ὡσ ἀθλητὴσ ἢ ὡσ φιλόσοφοσ; Ὡσ ἀνήρ, ἔφη, ἀνὴρ δ’ Ὀλύμπια κεκηρυγμένοσ καὶ ἠγωνισμένοσ, ἐν τοιαύτῃ τινὶ χώρᾳ ἀνεστραμμένοσ, οὐχὶ παρὰ τῷ Βάτω νι ἀλειφόμενοσ. ἄλλοσ δὲ κἂν τὸν τράχηλον ἀπετμήθη, εἰ ζῆν ἠδύνατο δίχα τοῦ τραχήλου.

τοιοῦτόν ἐστι τὸ κατὰ πρόσωπον·

οὕτωσ ἰσχυρὸν παρὰ τοῖσ εἰθισμένοισ αὐτὸ συνεισφέρειν ἐξ αὐτῶν ἐν ταῖσ σκέψεσιν. "ἄγε οὖν, Ἐπίκτητε, διαξύρησαι.

" ἂν ὦ φιλόσοφοσ, λέγω "οὐ διαξυρῶμαι". "ἀλλ’ ἀφελῶ σου τὸν τράχηλον. " εἰ σοὶ ἄμεινον, ἄφελε. Ἐπύθετό τισ· Πόθεν οὖν αἰσθησόμεθα τοῦ κατὰ πρόσωπον ἕκαστοσ;

‐ Πόθεν δ’ ὁ ταῦροσ, ἔφη, λέοντοσ ἐπελθόντοσ μόνοσ αἰσθάνεται τῆσ αὑτοῦ παρασκευῆσ καὶ προβέβληκεν ἑαυτὸν ὑπὲρ τῆσ ἀγέλησ πάσησ; ἢ δῆλον ὅτι εὐθὺσ ἅμα τῷ τὴν παρασκευὴν ἔχειν ἀπαντᾷ καὶ συναίσθησισ αὐτῆσ; καὶ ἡμῶν τοίνυν ὅστισ ἂν ἔχῃ τοιαύτην παρασκευήν, οὐκ ἀγνοήσει αὐτήν.

ἄφνω δὲ ταῦροσ οὐ γίνεται οὐδὲ γενναῖοσ ἄνθρωποσ, ἀλλὰ δεῖ χειμασκῆσαι, παρασκευάσασθαι καὶ μὴ εἰκῇ προσπηδᾶν ἐπὶ τὰ μηδὲν προσήκοντα.

Μόνον σκέψαι, πόσου πωλεῖσ τὴν σεαυτοῦ προαίρεσιν. ἄνθρωπε, εἰ μηδὲν ἄλλο, μὴ ὀλίγου αὐτὴν πωλήσῃσ.

τὸ δὲ μέγα καὶ ἐξαίρετον ἄλλοισ τάχα προσήκει, Σωκράτει καὶ τοῖσ τοιούτοισ. ‐ Διὰ τί οὖν, εἰ πρὸσ τοῦτο πεφύκαμεν, οὐ πάντεσ ἢ πολλοὶ γίνονται τοιοῦτοι;

‐ Ἵπποι γὰρ ὠκεῖσ ἅπαντεσ γίνονται, κύνεσ γὰρ ἰχνευτικοὶ πάντεσ; τί οὖν;

ἐπειδὴ ἀφυήσ εἰμι, ἀποστῶ τῆσ ἐπιμελείασ τούτου ἕνεκα; μὴ γένοιτο.

Ἐπίκτητοσ κρείσσων Σωκράτουσ οὐκ ἔσται· εἰ δὲ μή, οὐ χείρων, τοῦτό μοι ἱκανόν ἐστιν. οὐδὲ γὰρ Μίλων ἔσομαι καὶ ὅμωσ οὐκ ἀμελῶ τοῦ σώματοσ·

οὐδὲ Κροῖσοσ καὶ ὅμωσ οὐκ ἀμελῶ τῆσ κτήσεωσ· οὐδ’ ἁπλῶσ ἄλλου τινὸσ τῆσ ἐπιμελείασ διὰ τὴν ἀπόγνωσιν τῶν ἄκρων ἀφιστάμεθα.

MENU NAVIGATION

호흡부호 보기

강세부호 보기

장단부호 보기

작은 Iota 보기

모든 부호 보기

헬라어 텍스트

Epictetus, Works, book 1, Πῶσ ἄν τισ σῴζοι τὸ κατὰ πρόσωπον ἐν παντί.

(에픽테토스, Works, book 1, Πῶσ ἄν τισ σῴζοι τὸ κατὰ πρόσωπον ἐν παντί.)

상위

목록

SEARCH

MENU NAVIGATION