Epictetus, Works, book 1, Ποσαχῶσ αἱ φαντασίαι γίνονται καὶ τίνα πρόχειρα πρὸσ αὐτὰσ βοηθήματα παρασκευαστέον.

(에픽테토스, Works, book 1, Ποσαχῶσ αἱ φαντασίαι γίνονται καὶ τίνα πρόχειρα πρὸσ αὐτὰσ βοηθήματα παρασκευαστέον.)

Τετραχῶσ αἱ φαντασίαι γίνονται ἡμῖν· ἢ γὰρ ἔστι τινὰ καὶ οὕτωσ φαίνεται ἢ οὐκ ὄντα οὐδὲ φαίνεται ὅτι ἔστιν ἢ ἔστι καὶ οὐ φαίνεται ἢ οὐκ ἔστι καὶ φαίνεται. λοιπὸν ἐν πᾶσι τούτοισ εὐστοχεῖν ἔργον ἐστὶ τοῦ πεπαιδευμένου.

ὅ τι δ’ ἂν ᾖ τὸ θλῖβον, ἐκείνῳ δεῖ προσάγειν τὴν βοήθειαν. εἰ σοφίσματα ἡμᾶσ Πυρρώνεια καὶ Ἀκαδημαικὰ τὰ θλίβοντά ἐστιν, ἐκείνοισ προσάγωμεν τὴν βοήθειαν· εἰ αἱ τῶν πραγμάτων πιθανότητεσ, καθ’ ἃσ φαίνεταί τινα ἀγαθὰ οὐκ ὄντα, ἐκεῖ τὴν βοήθειαν ζητῶμεν·

εἰ ἔθοσ ἐστὶ τὸ θλῖβον, πρὸσ ἐκεῖνο τὴν βοήθειαν ἀνευρίσκειν πειρατέον. τί οὖν πρὸσ ἔθοσ ἔστιν εὑρίσκειν βοήθημα;

τὸ ἐναντίον ἔθοσ.

ἀκούεισ τῶν ἰδιωτῶν λεγόντων "τάλασ ἐκεῖνοσ, ἀπέθανεν· ἀπώλετο ὁ πατὴρ αὐτοῦ, ἡ μήτηρ· ἐξεκόπη, ἀλλὰ καὶ ἀώροσ καὶ ἐπὶ ξένησ" 3. ἄκουσον τῶν ἐναντίων λόγων, ἀπόσπασον σεαυτὸν τούτων τῶν φωνῶν, ἀντίθεσ τῷ ἔθει τὸ ἐναντίον ἔθοσ. πρὸσ τοὺσ σοφιστικοὺσ λόγουσ τὰ λογικὰ καὶ τὴν ἐν τούτοισ γυμνασίαν καὶ τριβήν, πρὸσ τὰσ τῶν πραγμάτων πιθανότητασ τὰσ προλήψεισ ἐναργεῖσ ἐσμηγμένασ καὶ προχείρουσ ἔχειν δεῖ.

Ὅταν θάνατοσ φαίνηται κακόν, πρόχειρον ἔχειν ὅτι τὰ κακὰ ἐκκλίνειν καθήκει καὶ ἀναγκαῖον ὁ θάνατοσ. τί γὰρ ποιήσω;

ποῦ γὰρ αὐτὸν φύγω;

ἔστω ἐμὲ εἶναι Σαρπηδόνα τὸν τοῦ Διόσ, ἵν’ οὕτωσ γενναίωσ εἴπω "ἀπελθὼν ἢ αὐτὸσ ἀριστεῦσαι θέλω ἢ ἄλλῳ παρασχεῖν ἀφορμὴν τοῦ ἀριστεῦσαι· εἰ μὴ δύναμαι κατορθῶσαί τι αὐτόσ, οὐ φθονήσω ἄλλῳ τοῦ ποιῆσαί τι γενναῖον"· ἔστω ταῦτα ὑπὲρ ἡμᾶσ, ἐκεῖνο οὐ πίπτει εἰσ ἡμᾶσ; καὶ ποῦ φύγω τὸν θάνατον;

μηνύσατέ μοι τὴν χώραν, μηνύσατε ἀνθρώπουσ, εἰσ οὓσ ἀπέλθω, εἰσ οὓσ οὐ παραβάλλει, μηνύσατε ἐπαοιδήν· εἰ μὴ ἔχω, τί με θέλετε ποιεῖν; οὐ δύναμαι τὸν θάνατον ἀποφυγεῖν·

τὸ φοβεῖσθαι αὐτὸν μὴ ἀποφύγω, ἀλλ’ ἀποθάνω πενθῶν καὶ τρέμων; αὕτη γὰρ γένεσισ πάθουσ θέλειν τι καὶ μὴ γίνεσθαι. ἔνθεν ἂν μὲν δύνωμαι τὰ ἐκτὸσ μετατιθέναι πρὸσ τὴν βούλησιν τὴν ἐμαυτοῦ, μετατίθημι·

εἰ δὲ μή, τὸν ἐμποδίζοντα ἐκτυφλῶσαι θέλω. πέφυκε γὰρ ὁ ἄνθρωποσ μὴ ὑπομένειν ἀφαιρεῖσθαι τοῦ ἀγαθοῦ, μὴ ὑπομένειν περιπίπτειν τῷ κακῷ.

εἶτα τὸ τελευταῖον, ὅταν μήτε τὰ πράγματα μεταθεῖναι δυνηθῶ μήτε τὸν ἐμποδίζοντα ἐκτυφλῶσαι, κάθημαι καὶ στένω καὶ ὃν δύναμαι λοιδορῶ, τὸν Δία καὶ τοὺσ θεοὺσ τοὺσ ἄλλουσ·

εἰ γὰρ μὴ ἐπιστρέφονταί μου, τί ἐμοὶ καὶ αὐτοῖσ; "ναί·

ἀλλ’ ἀσεβὴσ ἔσῃ". τί οὖν μοι χεῖρον ἔσται, ὧν ἔστι μοι νῦν; τὸ σύνολον ἐκείνου μεμνῆσθαι, ὅτι, ἐὰν μὴ ἐν τῷ αὐτῷ ᾖ τὸ εὐσεβὲσ καὶ συμφέρον, οὐ δύναται σωθῆναι τὸ εὐσεβὲσ ἔν τινι. ταῦτα οὐ δοκεῖ ἐπείγοντα; Ἐρχέσθω καὶ ἀπαντάτω Πυρρώνειοσ καὶ Ἀκαδημαικόσ.

ἐγὼ μὲν γὰρ τὸ ἐμὸν μέροσ οὐκ ἄγω σχολὴν πρὸσ ταῦτα οὐδὲ δύναμαι συνηγορῆσαι τῇ συνηθείᾳ. εἰ καὶ περὶ ἀγριδίου πραγμάτιον εἶχον, ἄλλον ἂν παρεκάλεσα τὸν συνηγορήσοντα·

τίνι οὖν ἀρκοῦμαι κατὰ τὸν τόπον; πῶσ μὲν αἴσθησισ γίνεται, π[ρ]ότερον δι’ ὅλων ἢ ἀπὸ μέρουσ, ἴσωσ οὐκ οἶδα ἀπολογίσασθαι, ταράσσει δέ με ἀμφότερα. ὅτι δ’ ἐγὼ καὶ σὺ οὐκ ἐσμὲν οἱ αὐτοί, λίαν ἀκριβῶσ οἶδα.

πόθεν τοῦτο;

οὐδέποτε καταπίνειν τι θέλων ἐκεῖ φέρω τὸν ψωμόν, ἀλλ’ ὧδε· οὐδέποτ’ ἄρτον θέλων λαβεῖν τὸ σάρον ἔλαβον, ἀλλ’ ἀεὶ ἐπὶ τὸν ἄρτον ἔρχομαι ὡσ πρὸσ σκοπόν. ὑμεῖσ δ’ αὐτοὶ οἱ τὰσ αἰσθήσεισ ἀναιροῦντεσ ἄλλο τι ποιεῖτε;

τίσ ὑμῶν εἰσ βαλανεῖον ἀπελθεῖν θέλων εἰσ μυλῶνα ἀπῆλθεν; ‐ Τί οὖν;

οὐ δεῖ κατὰ δύναμιν καὶ τούτων ἀντέχεσθαι, τοῦ τηρῆσαι τὴν συνήθειαν, τοῦ πεφράχθαι πρὸσ τὰ κατ’ αὐτῆσ; ‐ Καὶ τίσ ἀντιλέγει;

ἀλλὰ τὸν δυνάμενον, τὸν σχολάζοντα· τὸν δὲ τρέμοντα καὶ ταρασσόμενον καὶ ῥηγνύμενον ἔσωθεν τὴν καρδίαν ἄλλῳ τινὶ δεῖ προσευκαιρεῖν.

상위

Works

목록

일치하는 문장이 없습니다.

SEARCH

MENU NAVIGATION