헬라어 문장 검색 - ΕπιξτέΩορκσ́03́18́

(에픽테토스, Works, book 1, Ὅτι οὐ δεῖ χαλεπαίνειν τοῖσ ἁμαρτανομένοισ.)

τι τὸ παθεῖν ὅτι ἐμοὶ συμφέρει, ἀμήχανον δ’ ἄλλο μὲν κρίνειν τὸ συμφέρον, ἄλλου δ’ ὀρέγεσθαι καὶ ἄλλο μὲν κρίνειν καθῆκον, ἐπ’ ἄλλο δὲ ὁρμᾶν, τί ἔτι τοῖσ πολλοῖσ χαλεπαίνομεν; ‐ Κλέπται, φησίν, εἰσὶ καὶ λωποδύται.

‐ Τί ἐστι τὸ κλέπται καὶ λωποδύται; πεπλάνηνται περὶ ἀγαθῶν καὶ κακῶν. χαλεπαίνειν οὖν δεῖ αὐτοῖσ ἢ ἐλεεῖν αὐτούσ; ἀλλὰ δεῖξον τὴν πλάνην καὶ ὄψει πῶσ ἀφίστανται τῶν ἁμαρτημάτων.

ἂν δὲ μὴ βλέπωσιν, οὐδὲν ἔχουσιν ἀνώτερον τοῦ δοκοῦντοσ αὐτοῖσ. Τοῦτον οὖν τὸν λῃστὴν καὶ τοῦτον τὸν μοιχὸν οὐκ ἔδει ἀπολωλέναι;

‐ Μηδαμῶσ, ἀλλ’ ἐκεῖνο μᾶλλον "τοῦτον τὸν πεπλανημένον καὶ ἐξηπατημένον περὶ τῶν μεγίστων καὶ ἀποτετυφλωμένον οὐ τὴν ὄψιν τὴν διακριτικὴν τῶν λευκῶν καὶ μελάνων, ἀλλὰ τὴν γνώμην τὴν διακριτικὴν τῶν ἀγαθῶν καὶ τῶν κακῶν μὴ ἀπολλύναι;

γνώσῃ πῶσ ἀπάνθρωπόν ἐστιν ὃ λέγεισ καὶ ὅτι ἐκείνῳ ὅμοιον "τοῦτον οὖν τὸν τυφλὸν μὴ ἀπολλύναι καὶ τὸν κωφόν;

" εἰ γὰρ μεγίστη βλάβη ἡ τῶν μεγίστων ἀπώλειά ἐστιν, μέγιστον δ’ ἐν ἑκάστῳ προαίρεσισ οἱά δεῖ καὶ τούτου στέρεταί τισ, τί ἔτι χαλεπαίνεισ αὐτῷ;

ἄνθρωπε, εἰ σὲ δεῖ παρὰ φύσιν ἐπὶ τοῖσ ἀλλοτρίοισ κακοῖσ διατίθεσθαι, ἐλέει αὐτὸν μᾶλλον ἢ μίσει·

ἄφεσ τοῦτο τὸ προσκοπτικὸν καὶ μισητικόν· μὴ ἐ̣

π̣ ῃσ τὰσ φωνὰσ ταύτασ ἃσ οἱ πολλοὶ τῶν φ των "τούτουσ οὖν τοὺσ καταράτουσ καὶ μιαροὺσ " ἔστω· σὺ πῶσ ποτ’ ἀπεσοφώθησ ἄφνω ν̣ . ἀ̣

μὴ θαύμαζε τὸ κάλλοσ τῆσ γυναικὸσ καὶ τῷ μοιχῷ οὐ χαλεπαίνεισ. λ̣ λ̣ ω̣ σ̣ χαλεπὸσ εἶ. διὰ τί οὖν χαλεπαίνομεν; ὅτι τὰσ ὕλασ θαυμάζομεν, ὧν ἡμᾶσ ἀφαιροῦνται. ἐπεί τοι μὴ θαύμαζέ σου τὰ ἱμάτια καὶ τῷ κλέπτῃ οὐ χαλεπαίνεισ· γνῶθι ὅτι κλέπτησ καὶ μοιχὸσ ἐν τοῖσ σοῖσ τόπον οὐκ ἔχει, ἐν δὲ τοῖσ ἀλλοτρίοισ καὶ τοῖσ οὐκ ἐπὶ σοί.

ταῦτα ἂν ἀφῇσ καὶ παρὰ μηδὲν ἡγήσῃ, τίνι ἔτι χαλεπαίνεισ; μέχρι δ’ ἂν ταῦτα θαυμάζῃσ, σεαυτῷ χαλέπαινε μᾶλλον ἢ ἐκείνοισ. σκόπει γάρ· ἔχεισ καλὰ ἱμάτια, ὁ γείτων σου οὐκ ἔχει·

θυρίδα ἔχεισ, θέλεισ αὐτὰ ψῦξαι. οὐκ οἶδεν ἐκεῖνοσ τί τὸ ἀγαθόν ἐστι τοῦ ἀνθρώπου, ἀλλὰ φαντάζεται ὅτι τὸ ἔχειν καλὰ ἱμάτια, τοῦτο ὃ καὶ σὺ φαντάζῃ. εἶτα μὴ ἔλθῃ καὶ ἄρῃ αὐτά;

ἀλλὰ σὺ πλακοῦντα δεικνύων ἀνθρώποισ λίχνοισ καὶ μόνοσ αὐτὸν καταπίνων οὐ θέλεισ ἵνα αὐτὸν ἁρπάσωσι; μὴ ἐρέθιζε αὐτούσ, θυρίδα μὴ ἔχε, μὴ ψῦχέ σου τὰ ἱμάτια. κἀγὼ πρῴην σιδηροῦν λύχνον ἔχων παρὰ τοῖσ θεοῖσ ἀκούσασ ψόφον τῆσ θυρίδοσ κατέδραμον.

εὑρ͂ον ἡρπασμένον τὸν λύχνον. ἐπελογισάμην, ὅτι ἔπαθέν τι ὁ ἄρασ οὐκ ἀπίθανον. τί οὖν; αὔριον, φημί, ὀστράκινον εὑρήσεισ. ἐκεῖνα γὰρ ἀπολλύει, ἃ ἔχει.

"ἀπώλεσά μου τὸ ἱμάτιον. " εἶχεσ γὰρ ἱμάτιον. "ἀλγῶ τὴν κεφαλήν. " μή τι κέρατα ἀλγεῖσ; τί οὖν ἀγανακτεῖσ; τούτων γὰρ αἱ ἀπώλειαι, τούτων οἱ πόνοι, ὧν καὶ αἱ κτήσεισ. 3Ἀλλ’ ὁ τύραννοσ δήσει.

" τί; τὸ σκέλοσ. "ἀλλ’ ἀφελεῖ. " τί; τὸν τράχηλον. τί οὖν οὐ δήσει οὐδ’ ἀφελεῖ; τὴν προαίρεσιν. διὰ τοῦτο παρήγγελλον οἱ παλαιοὶ τὸ Γνῶθι σαυτόν. τί οὖν;

ἔδει νὴ τοὺσ θεοὺσ μελετᾶν ἐπὶ τῶν μικρῶν καὶ ἀπ’ ἐκείνων ἀρχομένουσ διαβαίνειν ἐπὶ τὰ μείζω. "κεφαλὴν ἀλγῶ.

" "οἴμοι" μὴ λέγε. "ὠτίον ἀλγῶ. " "οἴμοι" μὴ λέγε. καὶ οὐ λέγω ὅτι οὐ δέδοται στενάξαι, ἀλλὰ ἔσωθεν μὴ στενάξῃσ. μηδ’ ἂν βραδέωσ τὸν ἐπίδεσμον ὁ παῖσ φέρῃ, κραύγαζε καὶ σπῶ καὶ λέγε "πάντεσ με μισοῦσιν". τίσ γὰρ μὴ μισήσῃ τὸν τοιοῦτον; τούτοισ τὸ λοιπὸν πεποιθὼσ τοῖσ δόγμασιν ὀρθὸσ περιπάτει, ἐλεύθεροσ, οὐχὶ τῷ μεγέθει πεποιθὼσ τοῦ σώματοσ ὥσπερ ἀθλητήσ·

οὐ γὰρ ὡσ ὄνον ἀήττητον εἶναι. Τίσ οὖν ὁ ἀήττητοσ; ὃν οὐκ ἐξίστησιν οὐδὲν τῶν ἀπροαιρέτων.

εἶτα λοιπὸν ἑκάστην τῶν περιστάσεων ἐπερχόμενοσ καταμανθάνω ὡσ ἐπὶ τοῦ ἀθλητοῦ. "οὗτοσ ἐξεβίασε τὸν πρῶτον κλῆρον. τί οὖν τὸν δεύτερον; τί δ’ ἂν καῦμα ᾖ; τί δ’ ἐν Ὀλυμπίᾳ;

καὶ ἐνταῦθα ὡσαύτωσ. ἂν ἀργυρίδιον προβάλῃσ, καταφρονήσει. τί οὖν ἂν κορασίδιον; τί οὖν ἂν ἐν σκότῳ; τί οὖν ἂν δοξάριον; τί οὖν ἂν λοιδορίαν; τί οὖν ἂν ἔπαινον; τί δ’ ἂν θάνατον; δύναται ταῦτα πάντα νικῆσαι.

τί οὖν ἂν καῦμα ᾖ, τοῦτό ἐστι· τί, ἂν οἰνωμένοσ ᾖ; τί ἂν μελαγχολῶν; τί ἐν ὕπνοισ; οὗτόσ μοί ἐστιν ὁ ἀνίκητοσ ἀθλητήσ.

MENU NAVIGATION

호흡부호 보기

강세부호 보기

장단부호 보기

작은 Iota 보기

모든 부호 보기

헬라어 텍스트

Epictetus, Works, book 1, Ὅτι οὐ δεῖ χαλεπαίνειν τοῖσ ἁμαρτανομένοισ.

(에픽테토스, Works, book 1, Ὅτι οὐ δεῖ χαλεπαίνειν τοῖσ ἁμαρτανομένοισ.)

상위

목록

SEARCH

MENU NAVIGATION