Epictetus, Works, book 1, Περὶ φιλοστοργίασ.

(에픽테토스, Works, book 1, Περὶ φιλοστοργίασ.)

Ἀφικομένου δέ τινοσ πρὸσ αὐτὸν τῶν ἐν τέλει πυθόμενοσ παρ’ αὐτοῦ τὰ ἐπὶ μέρουσ ἠρώτησεν, εἰ καὶ τέκνα εἰή αὐτῷ καὶ γυνή. τοῦ δ’ ὁμολογήσαντοσ προσεπύθετο·

Πῶσ τι οὖν χρῇ τῷ πράγματι; ‐ Ἀθλίωσ, ἔφη. ‐ Καὶ ὅσ·

Τίνα τρόπον; οὐ γὰρ δὴ τούτου γ’ ἕνεκα γαμοῦσιν ἄνθρωποι καὶ παιδοποιοῦνται, ὅπωσ ἄθλιοι ὦσιν, ἀλλὰ μᾶλλον ὅπωσ εὐδαίμονεσ. ‐ Ἀλλ’ ἐγώ, ἔφη, οὕτωσ ἀθλίωσ ἔχω περὶ τὰ παιδάρια, ὥστε πρῴην νοσοῦντόσ μου τοῦ θυγατρίου καὶ δόξαντοσ κινδυνεύειν οὐχ ὑπέμεινα οὐδὲ παρεῖναι αὐτῷ νοσοῦντι, φυγὼν δ’ ᾠχόμην, μέχρισ οὗ προσήγγειλέ τισ μοι ὅτι ἔχει καλῶσ.

‐ Τί οὖν;

ὀρθῶσ φαίνει σαυτῷ ταῦτα πεποιηκέναι; ‐ Φυσικῶσ, ἔφη. ‐ Ἀλλὰ μὴν τοῦτό με πεῖσον, ἔφη, σύ, διότι φυσικῶσ, καὶ ἐγώ σε πείσω, ὅτι πᾶν τὸ κατὰ φύσιν γινόμενον ὀρθῶσ γίνεται. ‐ Τοῦτο, ἔφη, πάντεσ ἢ οἵ γε πλεῖστοι πατέρεσ πάσχομεν.

‐ Οὐδ’ ἐγώ σοι ἀντιλέγω, ἔφη, ὅτι οὐ γίνεται, τὸ δ’ ἀμφισβητούμενον ἡμῖν ἐκεῖνό ἐστιν, εἰ ὀρθῶσ. ἐπεὶ τούτου γ’ ἕνεκα καὶ τὰ φύματα δεῖ λέγειν ἐπ’ ἀγαθῷ γίνεσθαι τοῦ σώματοσ, ὅτι γίνεται, καὶ ἁπλῶσ τὸ ἁμαρτάνειν εἶναι κατὰ φύσιν, ὅτι πάντεσ σχεδὸν ἢ οἵ γε πλεῖστοι ἁμαρτάνομεν.

δεῖξον οὖν μοι σύ, πῶσ κατὰ φύσιν ἐστίν.

‐ Οὐ δύναμαι, ἔφη· ἀλλὰ σύ μοι μᾶλλον δεῖξον, πῶσ οὐκ ἔστι κατὰ φύσιν οὐδ’ ὀρθῶσ γίνεται. ‐ Καὶ ὅσ·

Ἀλλ’ εἰ ἐζητοῦμεν, ἔφη, περὶ λευκῶν καὶ μελάνων, ποῖον ἂν κριτήριον παρεκαλοῦμεν πρὸσ διάγνωσιν αὐτῶν; ‐ Τὴν ὁρ́ασιν, ἔφη. ‐ Τί δ’ εἰ περὶ θερμῶν καὶ ψυχρῶν καὶ σκληρῶν καὶ μαλακῶν, ποῖόν τι; ‐ Τὴν ἁφήν. ἐπειδὴ περὶ τῶν κατὰ φύσιν καὶ τῶν ὀρθῶσ ἢ οὐκ ὀρθῶσ γινομένων ἀμφισβητοῦμεν, ποῖον θέλεισ κριτήριον παραλάβωμεν;

‐ Οὐκ οἶδ’, ἔφη.

‐ Καὶ μὴν τὸ μὲν τῶν χρωμάτων καὶ ὀσμῶν, ἔτι δὲ χυλῶν κριτήριον ἀγνοεῖν τυχὸν οὐ μεγάλη ζημία, τὸ δὲ τῶν ἀγαθῶν καὶ τῶν κακῶν καὶ τῶν κατὰ φύσιν καὶ παρὰ φύσιν τῷ ἀνθρώπῳ δοκεῖ σοι μικρὰ ζημία εἶναι τῷ ἀγνοοῦντι; ‐ Ἡ μεγίστη μὲν οὖν.

‐ Φέρε, εἰπέ μοι, πάντα ἃ δοκεῖ τισιν εἶναι καλὰ καὶ προσήκοντα, ὀρθῶσ δοκεῖ; καὶ νῦν Ιοὐδαίοισ καὶ Σύροισ καὶ Αἰγυπτίοισ καὶ Ῥωμαίοισ οἱο͂́ν τε πάντα τὰ δοκοῦντα περὶ τροφῆσ ὀρθῶσ δοκεῖν; ‐ Καὶ πῶσ οἱο͂́ν τε;

‐ Ἀλλ’ οἶμαι πᾶσα ἀνάγκη, εἰ ὀρθά ἐστι τὰ Αἰγυπτίων, μὴ ὀρθὰ εἶναι τὰ τῶν ἄλλων, εἰ καλῶσ ἔχει τὰ Ιοὐδαίων, μὴ καλῶσ ἔχειν τὰ τῶν ἄλλων. ‐ Πῶσ γὰρ οὔ;

‐ Ὅπου δ’ ἄγνοια, ἐκεῖ καὶ ἀμαθία καὶ ἡ περὶ τὰ ἀναγκαῖα ἀπαιδευσία. ‐ Συνεχώρει.

‐ Σὺ οὖν, ἔφη, τούτων αἰσθόμενοσ οὐδὲν ἄλλο τοῦ λοιποῦ σπουδάσεισ οὐδὲ πρὸσ ἄλλῳ τινὶ τὴν γνώμην. ἕξεισ ἢ ὅπωσ τὸ κριτήριον τῶν κατὰ φύσιν καταμαθὼν τούτῳ προσχρώμενοσ διακρινεῖσ τῶν ἐπὶ μέρουσ ἕκαστον. Ἐπὶ δὲ τοῦ παρόντοσ τὰ τοσαῦτα ἔχω σοι πρὸσ ὃ βούλει βοηθῆσαι.

τὸ φιλόστοργον δοκεῖ σοι κατὰ φύσιν τ’ εἶναι καὶ καλόν;

‐ Πῶσ γὰρ οὔ; ‐ Τί δέ; τὸ μὲν φιλόστοργον κατὰ φύσιν τ’ ἐστὶ καὶ καλόν, τὸ δ’ εὐλόγιστον οὐ καλόν; ‐ Οὐδαμῶσ.

‐ Μὴ τοίνυν μάχην ἔχει τῷ φιλοστόργῳ τὸ εὐλόγιστον; ‐ Οὐ δοκεῖ μοι. ‐ Εἰ δὲ μή, τῶν μαχομένων ἀνάγκη θατέρου κατὰ φύσιν ὄντοσ θάτερον εἶναι παρὰ φύσιν; ἢ γὰρ οὔ; ‐ Οὕτωσ, ἔφη. ‐ Οὐκοῦν ὅ τι ἂν εὑρίσκωμεν ὁμοῦ μὲν φιλόστοργον ὁμοῦ δ’ εὐλόγιστον, τοῦτο θαρροῦντεσ ἀποφαινόμεθα ὀρθόν τε εἶναι καὶ καλόν;

‐ Ἔστω, ἔφη.

‐ Τί οὖν; ἀφεῖναι νοσοῦν τὸ παιδίον καὶ ἀφέντα ἀπελθεῖν ὅτι μὲν οὐκ εὐλόγιστον οὐκ οἶμαί σ’ ἀντερεῖν. ὑπολείπεται δ’ ἡμᾶσ σκοπεῖν εἰ φιλόστοργον. ‐ Σκοπῶμεν δή. ‐ Ἆρ’ οὖν σὺ μὲν ἐπειδὴ φιλοστόργωσ διέκεισο πρὸσ τὸ παιδίον, ὀρθῶσ ἐποίεισ φεύγων καὶ ἀπολείπων αὐτό; ἡ μήτηρ δ’ οὐ φιλοστοργεῖ τὸ παιδίον;

‐ Φιλοστοργεῖ μὲν οὖν. ‐ Οὐκοῦν ἔδει καὶ τὴν μητέρα ἀφεῖναι αὐτὸ ἢ οὐκ ἔδει;

‐ Οὐκ ἔδει. ‐ Τί δ’ ἡ τιτθή; στέργει αὐτό; ‐ Στέργει, ἔφη. ‐ Ἔδει οὖν κἀκείνην ἀφεῖναι αὐτό; ‐ Οὐδαμῶσ. ‐ Τί δ’ ὁ παιδαγωγόσ; οὐ στέργει αὐτό; ‐ Στέργει.

‐ Ἔδει οὖν κἀκεῖνον ἀφέντα ἀπελθεῖν, εἶθ’ οὕτωσ ἔρημον καὶ ἀβοήθητον ἀπολειφθῆναι τὸ παιδίον διὰ τὴν πολλὴν φιλοστοργίαν τῶν γονέων ὑμῶν καὶ τῶν περὶ αὐτὸ ἢ ἐν ταῖσ χερσὶν τῶν οὔτε στεργόντων οὔτε κηδομένων ἀποθανεῖν; ‐ Μὴ γένοιτο. ‐ Καὶ μὴν ἐκεῖνό γε ἄνισον καὶ ἄγνωμον, ὅ τισ αὑτῷ προσῆκον οἰέται διὰ τὸ φιλόστοργοσ εἶναι, τοῦτο τοῖσ ὁμοίωσ φιλοστοργοῦσιν μὴ ἐφιέναι;

‐ Ἄτοπον.

‐ Ἄγε, σὺ δ’ ἂν νοσῶν ἠβούλου φιλοστόργουσ οὕτωσ ἔχειν τοὺσ προσήκοντασ τούσ τ’ ἄλλουσ καὶ αὐτὰ τὰ τέκνα καὶ τὴν γυναῖκα, ὥστ’ ἀφεθῆναι μόνοσ ὑπ’ αὐτῶν καὶ ἔρημοσ; ‐ Οὐδαμῶσ.

‐ Εὔξαιο δ’ ἂν οὕτωσ στερχθῆναι ὑπὸ τῶν σαυτοῦ, ὥστε διὰ τὴν ἄγαν αὐτῶν φιλοστοργίαν ἀεὶ μόνοσ ἀπολείπεσθαι ἐν ταῖσ νόσοισ, ἢ τούτου γ’ ἕνεκα μᾶλλον ἂν ὑπὸ τῶν ἐχθρῶν, εἰ δυνατὸν ἦν, φιλοστοργεῖσθαι ηὔχου, ὥστ’ ἀπολείπεσθαι ὑπ’ αὐτῶν; εἰ δὲ ταῦτα, ὑπολείπεται μηδαμῶσ ἔτι φιλόστοργον εἶναι τὸ πραχθέν. Τί οὖν; οὐδὲν ἦν τὸ κινῆσάν σε καὶ ἐξορμῆσαν πρὸσ τὸ ἀφεῖναι τὸ παιδίον;

καὶ πῶσ οἱο͂́ν τε; ἀλλὰ τοιοῦτόν τι ἄν, οἱο͂ν καὶ ἐν Ῥώμῃ τινὰ ἦν τὸ κινοῦν, ὥστ’ ἐγκαλύπτεσθαι τοῦ ἵππου τρέχοντοσ ᾧ ἐσπουδάκει, εἶτα νικήσαντόσ ποτε παραλόγωσ σπόγγων δεῆσαι αὐτῷ πρὸσ τὸ ἀναληφθῆναι λιποψυχοῦντα. τί οὖν τοῦτό ἐστιν;

τὸ μὲν ἀκριβὲσ οὐ τοῦ παρόντοσ καιροῦ τυχόν· τοῦθ’ ὅπερ καὶ νῦν ἐμοί τε καὶ σοὶ γέγονεν αἴτιον, σοὶ μὲν τοῦ ἐλθεῖν πρὸσ ἐμὲ καὶ καθῆσθαι νῦν ἀκούοντα, ἐμοὶ δὲ τοῦ λέγειν ταῦτα.

τί δ’ ἐστὶ τοῦτο;

ἆρά γε ἄλλο ἢ ὅτι ἔδοξεν ἡμῖν; ‐ Οὐδέν. ‐ Εἰ δ’ ἄλλωσ ἡμῖν ἐφάνη, τί ἂν ἄλλο ἢ τὸ δόξαν ἐπράττομεν; οὐκ οὖν καὶ τῷ Ἀχιλλεῖ τοῦτο αἴτιον τοῦ πενθεῖν, οὐχ ὁ τοῦ Πατρόκλου θάνατοσ ἄλλοσ γάρ τισ οὐ πάσχει ταῦτα τοῦ ἑταίρου ἀποθανόντοσ , ἀλλ’ ὅτι ἔδοξεν αὐτῷ.

καὶ σοὶ τότε φεύγειν τοῦτο αὐτὸ ὅτι ἔδοξέν σοι· καὶ πάλιν, ἐὰν μείνῃσ, ὅτι ἔδοξέν σοι.

καὶ νῦν ἐν Ῥώμῃ ἀνέρχῃ, ὅτι δοκεῖ σοι· κἂν μεταδόξῃ, οὐκ ἂν ἀπελεύσῃ. καὶ ἁπλῶσ οὔτε θάνατοσ οὔτε φυγὴ οὔτε πόνοσ οὔτε ἄλλο τι τῶν τοιούτων αἴτιόν ἐστι τοῦ πράττειν τι ἢ μὴ πράττειν ἡμᾶσ, ἀλλ’ ὑπολήψεισ καὶ δόγματα.

Τοῦτό σε πείθω ἢ οὐχί; ‐ Πεί[σ]θεισ, ἔφη.

‐ Οἱᾶ δὴ τὰ αἴτια ἐφ’ ἑκάστου, τοιαῦτα καὶ τὰ ἀποτελούμενα. ἀπὸ ταύτησ τῆσ ἡμέρασ οὐδὲν ἄλλο αἰτιασόμεθα ἢ τὸ δόγμα, ἀφ’ οὗ αὐτὸ ἐπράξαμεν, κἀκεῖνο ἐξαίρειν καὶ ἐκτέμνειν πειρασόμεθα μᾶλλον ἢ τὰ φύματα καὶ τὰ ἀποστήματα ἐκ τοῦ σώματοσ.

ὡσαύτωσ δὲ καὶ τῶν ὀρθῶσ πραττομένων ταὐτὸν τοῦτο αἴτιον ἀποφανοῦμεν.

καὶ οὔτ’ οἰκέτην ἔτι αἰτιασόμεθα οὔτε γείτονα οὔτε γυναῖκα οὔτε τέκνα ὡσ αἴτιά τινων κακῶν ἡμῖν γινόμενα πεπεισμένοι ὅτι, ἂν μὴ ἡμῖν δόξῃ τοιαῦτά τινα εἶναι, οὐ πράττομεν τὰ ἀκόλουθα·

τοῦ δόξαι δὲ ἢ μὴ δόξαι, ἡμεῖσ κύριοι καὶ οὐ τὰ ἐκτόσ. ‐ Οὕτωσ, ἔφη.

‐ Ἀπὸ τῆσ σήμερον τοίνυν ἡμέρασ οὐδὲν ἄλλο ἐπισκοπήσομεν οὐδ’ ἐξετάσομεν, ποῖόν τι ἐστὶν ἢ πῶσ ἔχει, οὔτε τὸν ἀγρὸν οὔτε τὰ ἀνδράποδα οὔτε τοὺσ ἵππουσ ἢ κύνασ, ἀλλὰ τὰ δόγματα. ‐ Εὔχομαι, ἔφη. ‐ Ὁρᾷσ οὖν, ὅτι σχολαστικόν σε δεῖ γενέσθαι, τοῦτο τὸ ζῷον οὗ πάντεσ καταγελῶσιν, εἴπερ ἄρα θέλεισ ἐπίσκεψιν τῶν σαυτοῦ δογμάτων ποιεῖσθαι.

τοῦτο δ’ ὅτι μιᾶσ ὡρ́ασ ἢ ἡμέρασ οὐκ ἔστιν, ἐπινοεῖσ καὶ αὐτόσ.

상위

Works

목록

일치하는 문장이 없습니다.

SEARCH

MENU NAVIGATION