Epictetus, Works, book 1, Ὅτι αἱ δυνάμεισ τοῖσ ἀπαιδεύτοισ οὐκ ἀσφαλεῖσ.

(에픽테토스, Works, book 1, Ὅτι αἱ δυνάμεισ τοῖσ ἀπαιδεύτοισ οὐκ ἀσφαλεῖσ.)

Καθ’ ὅσουσ τρόπουσ μεταλαμβάνειν ἔστι τὰ ἰσοδυναμοῦντα ἀλλήλοισ, κατὰ τοσούτουσ καὶ τὰ εἴδη τῶν ἐπιχειρημάτων τε καὶ ἐνθυμημάτων ἐν τοῖσ λόγοισ ἐκποιεῖ μεταλαμβάνειν. οἱο͂ν φέρε τὸν τρόπον τοῦτον·

εἰ ἐδανείσω καὶ μὴ ἀπέδωκασ, ὀφείλεισ μοι τὸ ἀργύριον· οὐχὶ ἐδανείσω μὲν καὶ οὐκ ἀπέδωκασ· οὐ μὴν ὀφείλεισ μοι τὸ ἀργύριον. καὶ τοῦτο οὐδενὶ μᾶλλον προσήκει ἢ τῷ φιλοσόφῳ ἐμπείρωσ ποιεῖν.

εἴπερ γὰρ ἀτελὴσ συλλογισμόσ ἐστι τὸ ἐνθύμημα, δῆλον ὅτι ὁ περὶ τὸν τέλειον συλλογισμὸν γεγυμνασμένοσ οὗτοσ ἂν ἱκανὸσ εἰή καὶ περὶ τὸν ἀτελῆ οὐδὲν ἧττον. Τί ποτ’ οὖν οὐ γυμνάζομεν αὑτούσ τε καὶ ἀλλήλουσ τὸν τρόπον τοῦτον;

ὅτι νῦν καίτοι μὴ γυμναζόμενοι περὶ ταῦτα μηδ’ ἀπὸ τῆσ ἐπιμελείασ τοῦ ἤθουσ ὑπό γε ἐμοῦ περισπώμενοι ὅμωσ οὐδὲν ἐπιδίδομεν εἰσ καλοκἀγαθίαν.

τί οὖν χρὴ προσδοκᾶν, εἰ καὶ ταύτην τὴν ἀσχολίαν προσλάβοιμεν;

καὶ μάλισθ’, ὅτι οὐ μόνον ἀσχολία τισ ἀπὸ τῶν ἀναγκαιοτέρων αὐτὴ προσγένοιτ’ ἄν, ἀλλὰ καὶ οἰήσεωσ ἀφορμὴ καὶ τύφου οὐχ ἡ τυχοῦσα. μεγάλη γάρ ἐστι δύναμισ ἡ ἐπιχειρητικὴ καὶ πιθανολογική, καὶ μάλιστ’ εἰ τύχοι γυμνασίασ ἐπιπλέον καί τινα καὶ εὐπρέπειαν ἀπὸ τῶν ὀνομάτων προσλάβοι.

ὅτι καὶ ἐν τῷ καθόλου πᾶσα δύναμισ ἐπισφαλὴσ τοῖσ ἀπαιδεύτοισ καὶ ἀσθενέσι προσγενομένη πρὸσ τὸ ἐπᾶραι καὶ χαυνῶσαι ἐπ’ αὐτῇ.

ποίᾳ γὰρ ἄν τισ ἔτι μηχανῇ πείσαι τὸν νέον τὸν ἐν τούτοισ διαφέροντα, ὅτι οὐ δεῖ προσθήκην αὐτὸν ἐκείνων γενέσθαι, ἀλλ’ ἐκεῖνα αὐτῷ προσθεῖναι;

οὐχὶ δὲ πάντασ τοὺσ λόγουσ τούτουσ καταπατήσασ ἐπηρμένοσ ἡμῖν καὶ πεφυσημένοσ περιπατεῖ μηδ’ ἀνεχόμενοσ, ἄν τισ ἅπτηται [τι] αὐτοῦ ὑπομιμνῄσκων, τίνοσ ἀπολελειμμένοσ ποῦ ἀποκέκλικεν;

Τί οὖν; Πλάτων φιλόσοφοσ οὐκ ἦν;

‐ Ἱπποκράτησ γὰρ ἰατρὸσ οὐκ ἦν; ἀλλ’ ὁρᾷσ πῶσ φράζει Ἱπποκράτησ. μή τι οὖν Ἱπποκράτησ οὕτω φράζει, καθὸ ἰατρόσ ἐστιν; τί οὖν μιγνύεισ πράγματα ἄλλωσ ἐπὶ τῶν αὐτῶν ἀνθρώπων συνδραμόντα;

εἰ δὲ καλὸσ ἦν Πλάτων καὶ ἰσχυρόσ, ἔδει κἀμὲ καθήμενον ἐκπονεῖν, ἵνα καλὸσ γένωμαι ἢ ἵνα ἰσχυρόσ, ὡσ τοῦτο ἀναγκαῖον πρὸσ φιλοσοφίαν, ἐπεί τισ φιλόσοφοσ ἅμα καὶ καλὸσ ἦν καὶ φιλόσοφοσ;

οὐ θέλεισ αἰσθάνεσθαι καὶ διακρῖναι κατὰ τί οἱ ἄνθρωποι γίνονται φιλόσοφοι καὶ τίνα ἄλλωσ αὐτοῖσ πάρεστιν;

ἄγε εἰ δ’ ἐγὼ φιλόσοφοσ ἤμην, ἔδει ὑμᾶσ καὶ χωλοὺσ γενέσθαι; τί οὖν; αἴρω τὰσ δυνάμεισ ταύτασ;

μὴ γένοιτο· οὐδὲ γὰρ τὴν ὁρατικήν. ὅμωσ δ’, ἄν μου πυνθάνῃ τί ἐστιν ἀγαθὸν τοῦ ἀνθρώπου, οὐκ ἔχω σοι ἄλλο εἰπεῖν ἢ ὅτι ποιὰ προαίρεσισ [φαντασιῶν].

상위

Works

목록

일치하는 문장이 없습니다.

SEARCH

MENU NAVIGATION