헬라어 문장 검색 - ΕπιξτέΩορκσ́03́06́

(에픽테토스, Works, book 1, Περὶ προνοίασ.)

Ἀφ’ ἑκάστου τῶν ἐν τῷ κόσμῳ γινομένων ῥᾴδιόν ἐστιν ἐγκωμιάσαι τὴν πρόνοιαν, ἂν δύο ἔχῃ τισ ταῦτα ἐν ἑαυτῷ, δύναμίν τε συνορατικὴν τῶν γεγονότων ἑκάστῳ καὶ τὸ εὐχάριστον. ἴδῃ.

χρώματα ὁ θεὸσ εἰ πεποιήκει, δύναμιν δὲ θεατικὴν αὐτῶν μὴ πεποιήκει, τί ἂν ἦν ὄφελοσ; ‐ Οὐδ’ ὁτιοῦν.

‐ Ἀλλ’ ἀνάπαλιν εἰ τὴν μὲν δύναμιν πεποιήκει, τὰ ὄντα δὲ μὴ τοιαῦτα οἱᾶ ὑποπίπτειν τῇ δυνάμει τῇ ὁρατικῇ, καὶ οὕτωσ τί ὄφελοσ; ‐ Οὐδ’ ὁτιοῦν.

‐ Τί δ’, εἰ καὶ ἀμφότερα ταῦτα πεποιήκει, φῶσ δὲ μὴ πεποιήκει;

‐ Οὐδ’ οὕτωσ τι ὄφελοσ. ‐ Τίσ οὖν ὁ ἁρμόσασ τοῦτο πρὸσ ἐκεῖνο κἀκεῖνο πρὸσ τοῦτο; τίσ δ’ ὁ ἁρμόσασ τὴν μάχαιραν πρὸσ τὸ κολεὸν καὶ τὸ κολεὸν πρὸσ τὴν μάχαιραν; οὐδείσ;

καὶ μὴν ἐξ αὐτῆσ τῆσ κατασκευῆσ τῶν ἐπιτετελεσμένων ἀποφαίνεσθαι εἰώθαμεν, ὅτι τεχνίτου τινὸσ πάντωσ τὸ ἔργον, οὐχὶ δ’ εἰκῇ κατεσκευασμένον. ἆρ’ οὖν τούτων μὲν ἕκαστον ἐμφαίνει τὸν τεχνίτην, τὰ δ’ ὁρατὰ καὶ ὁρ́ασ[ε]ισ καὶ φῶσ οὐκ ἐμφαίνει;

τὸ δ’ ἄρρεν καὶ τὸ θῆλυ καὶ ἡ προθυμία ἡ πρὸσ τὴν συνουσίαν ἑκατέρου καὶ δύναμισ ἡ χρηστικὴ τοῖσ μορίοισ τοῖσ κατεσκευασμένοισ οὐδὲ ταῦτα ἐμφαίνει τὸν τεχνίτην;

ἀλλὰ ταῦτα μέν·

ἡ δὲ τοιαύτη τῆσ διανοίασ κατασκευή, καθ’ ἣν οὐχ ἁπλῶσ ὑποπίπτοντεσ τοῖσ αἰσθητοῖσ τυπούμεθα ὑπ’ αὐτῶν, ἀλλὰ καὶ ἐκλαμβάνομέν τι καὶ ἀφαιροῦμεν καὶ προστίθεμεν καὶ συντίθεμεν τάδε τινὰ δι’ αὐτῶν καὶ νὴ Δία μεταβαίνομεν ἀπ’ ἄλλων ἐπ’ ἄλλα τινὰ οὕτω πωσ παρακείμενα, οὐδὲ ταῦτα ἱκανὰ κινῆσαί τινασ καὶ διατρέψαι πρὸσ τὸ ἀπολιπεῖν τὸν τεχνίτην; ἢ ἐξηγησάσθωσαν ἡμῖν τί τὸ ποιοῦν ἐστιν ἕκαστον τούτων ἢ πῶσ οἱο͂́ν τε τὰ οὕτω θαυμαστὰ καὶ τεχνικὰ εἰκῇ καὶ ἀπὸ ταὐτομάτου γίνεσθαι.

Τί οὖν; ἐφ’ ἡμῶν μόνων γίνεται ταῦτα;

πολλὰ μὲν ἐπὶ μόνων, ὧν ἐξαιρέτωσ χρείαν εἶχεν τὸ λογικὸν ζῷον, πολλὰ δὲ κοινὰ εὑρήσεισ ἡμῖν καὶ πρὸσ τὰ ἄλογα. ἆρ’ οὖν καὶ παρακολουθεῖ τοῖσ γινομένοισ ἐκεῖνα;

οὐδαμῶσ. ἄλλο γάρ ἐστι χρῆσισ καὶ ἄλλο παρακολούθησισ. ἐκείνων χρείαν εἶχεν ὁ θεὸσ χρωμένων ταῖσ φαντασίαισ, ἡμῶν δὲ παρακολουθούντων τῇ χρήσει. οὐκέτι ταῦτ’ ἀπαρκεῖ, ἀλλ’ ἂν μὴ κατὰ τρόπον καὶ τεταγμένωσ καὶ ἀκολούθωσ τῇ ἑκάστου φύσει καὶ κατασκευῇ πράττωμεν, οὐκέτι τοῦ τέλουσ τευξόμεθα τοῦ ἑαυτῶν.

ὧν γὰρ αἱ κατασκευαὶ διάφοροι, τούτων καὶ τὰ ἔργα καὶ τὰ τέλη.

οὗ τοίνυν ἡ κατασκευὴ μόνον χρηστική, τούτῳ χρῆσθαι ὁπωσοῦν ἀπαρκεῖ·

οὗ δὲ καὶ παρακολουθητικὴ τῇ χρήσει, τούτῳ τὸ κατὰ τρόπον ἂν μὴ προσῇ οὐδέποτε τεύξεται τοῦ τέλουσ. τί οὖν;

ἐκείνων ἕκαστον κατασκευάζει τὸ μὲν ὥστ’ ἐσθίεσθαι, τὸ δ’ ὥστε ὑπηρετεῖν εἰσ γεωργίαν, τὸ δ’ ὥστε τυρὸν φέρειν, τὸ δ’ ἄλλο ἐπ’ ἄλλῃ χρείᾳ παραπλησίῳ, πρὸσ ἃ τίσ χρεία τοῦ παρακολουθεῖν ταῖσ φαντασίαισ καὶ ταύτασ διακρίνειν δύνασθαι; τὸν δ’ ἄνθρωπον θεατὴν εἰσήγαγεν αὐτοῦ τε καὶ τῶν ἔργων τῶν αὐτοῦ, καὶ οὐ μόνον θεατήν, ἀλλὰ καὶ ἐξηγητὴν αὐτῶν.

διὰ τοῦτο αἰσχρόν ἐστι τῷ ἀνθρώπῳ ἄρχεσθαι καὶ καταλήγειν ὅπου καὶ τὰ ἄλογα, ἀλλὰ μᾶλλον ἔνθεν μὲν ἄρχεσθαι, καταλήγειν δὲ ἐφ’ ὃ κατέληξεν ἐφ’ ἡμῶν καὶ ἡ φύσισ.

κατέληξεν δ’ ἐπὶ θεωρίαν καὶ παρακολούθησιν καὶ σύμφωνον διεξαγωγὴν τῇ φύσει.

ὁρᾶτε οὖν, μὴ ἀθέατοι τούτων ἀποθάνητε. ἵν’ [ε]ἴδητε τὸ ἔργον τοῦ Φειδίου, καὶ ἀτύχημα ἕκαστοσ ὑμῶν οἰέται τὸ ἀνιστόρητοσ τούτων ἀποθανεῖν·

ὅπου δ’ οὐδ’ ἀποδημῆσαι χρεία ἐστίν, ἀλλ’ ἐστὲ ἤδη καὶ πάρεστε τοῖσ ἔργοισ, ταῦτα δὲ θεάσασθαι καὶ κατανοῆσαι οὐκ ἐπιθυμήσετε;

οὐκ αἰσθήσεσθε τοίνυν, οὔτε τίνεσ ἐστὲ οὔτ’ ἐπὶ τί γεγόνατε οὔτε [ἐπὶ] τί τοῦτό ἐστιν, ἐφ’ οὗ τὴν θέαν παρείληφθε;

‐ Ἀλλὰ γίνεταί τινα ἀηδῆ καὶ χαλεπὰ ἐν τῷ βίῳ.

‐ Ἐν Ὀλυμπίᾳ δ’ οὐ γίνεται; οὐ καυματίζεσθε; οὐ στενοχωρεῖσθε; οὐ κακῶσ λούεσθε; οὐ καταβρέχεσθε, ὅταν βρέχῃ; θορύβου δὲ καὶ βοῆσ καὶ τῶν ἄλλων χαλεπῶν οὐκ ἀπολαύετε; ἀλλ’ οἶμαι ὅτι ταῦτα πάντα ἀντιτιθέντεσ πρὸσ τὸ ἀξιόλογον τῆσ θέασ φέρετε καὶ ἀνέχεσθε.

ἄγε δυνάμεισ δ’ οὐκ εἰλήφατε, καθ’ ἃσ οἴσετε πᾶν τὸ συμβαῖνον; μεγαλοψυχίαν οὐκ εἰλήφατε;

ἀνδρείαν οὐκ εἰλήφατε; καρτερίαν οὐκ εἰλήφατε;

καὶ τί ἔτι μοι μέλει μεγαλοψύχῳ ὄντι τῶν ἀποβῆναι δυναμένων; τί μ’ ἐκστήσει ἢ ταράξει ἢ τί ὀδυνηρὸν φανεῖται; οὐ χρήσομαι τῇ δυνάμει πρὸσ ἃ εἴληφα αὐτήν, ἀλλ’ ἐπὶ τοῖσ ἀποβαίνουσιν πενθήσω καὶ στενάξω; 3Ναί·

ἀλλ’ αἱ μύξαι μου ῥέουσιν. " τίνοσ οὖν ἕνεκα χεῖρασ ἔχεισ, ἀνδράποδον; οὐχ ἵνα καὶ ἀπομύσσῃσ σεαυτόν; ‐ Τοῦτο οὖν εὔλογον μύξασ γίνεσθαι ἐν τῷ κόσμῳ;

‐ Καὶ πόσῳ κρεῖττον ἀπομύξασθαί σε ἢ ἐγκαλεῖν;

ἢ τί οἰεί ὅτι ὁ Ἡρακλῆσ ἂν ἀπέβη, εἰ μὴ λέων τοιοῦτοσ ἐγένετο καὶ ὕδρα καὶ ἔλαφ[ρ]οσ καὶ σῦσ καὶ ἄδικοί τινεσ ἄνθρωποι καὶ θηριώδεισ, οὓσ ἐκεῖνοσ ἐξήλαυνεν καὶ ἐκάθαιρεν; καὶ τί ἂν ἐποίει μηδενὸσ τοιούτου γεγονότοσ;

ἢ δῆλον ὅτι ἐντετυλιγμένοσ ἂν ἐκάθευδεν; οὐκοῦν πρῶτον μὲν οὐκ ἂν ἐγένετο Ἡρακλῆσ ἐν τρυφῇ τοιαύτῃ καὶ ἡσυχίᾳ νυστάζων ὅλον τὸν βίον· εἰ δ’ ἄρα καὶ ἐγένετο, τί ὄφελοσ αὐτοῦ; τίσ δὲ χρῆσισ τῶν βραχιόνων τῶν ἐκείνου καὶ τῆσ ἄλλησ ἀλκῆσ καὶ καρτερίασ καὶ γενναιότητοσ, εἰ μὴ τοιαῦταί τινεσ αὐτὸν περιστάσεισ καὶ ὗλαι διέσεισαν καὶ ἐγύμνασαν;

τί οὖν;

αὑτῷ ταύτασ ἔδει κατασκευάζειν καὶ ζητεῖν ποθεν λέοντα εἰσαγαγεῖν εἰσ τὴν χώραν τὴν αὑτοῦ καὶ σῦν καὶ ὕδραν; μωρία τοῦτο καὶ μανία.

γενόμενα δὲ καὶ εὑρεθέντα εὔχρηστα ἦν πρὸσ τὸ δεῖξαι καὶ γυμνάσαι τὸν Ἡρακλέα. Ἄγε οὖν καὶ σὺ τούτων αἰσθόμενοσ ἀπόβλεψον εἰσ τὰσ δυνάμεισ ἃσ ἔχεισ καὶ ἀπιδὼν εἰπὲ "φέρε νῦν, ὦ Ζεῦ, ἣν θέλεισ περίστασιν·

ἔχω γὰρ παρασκευὴν ἐκ σοῦ μοι δεδομένην καὶ ἀφορμὰσ πρὸσ τὸ κοσμῆσαι διὰ τῶν ἀποβαινόντων ἐμαυτόν" 3 οὔ· ἀλλὰ κάθησθε τὰ μὲν μὴ συμβῇ τρέμοντεσ, τῶν δὲ συμβαινόντων ὀδυρόμενοι καὶ πενθοῦντεσ καὶ στένοντεσ·

εἶτα τοῖσ θεοῖσ ἐγκαλεῖτε. τί γάρ ἐστιν ἄλλο ἀκόλουθον τῇ τοιαύτῃ ἀγεννείᾳ ἢ καὶ ἀσέβεια;

καίτοι ὅ γε θεὸσ οὐ μόνον ἔδωκεν ἡμῖν τὰσ δυνάμεισ ταύτασ, καθ’ ἃσ οἴσομεν πᾶν τὸ ἀποβαῖνον μὴ ταπεινούμενοι μηδὲ συγκλώμενοι ὑπ’ αὐτοῦ, ἀλλ’ ὃ ἦν ἀγαθοῦ βασιλέωσ καὶ ταῖσ ἀληθείαισ πατρόσ, ἀκώλυτον τοῦτο ἔδωκεν, ἀνανάγκαστον, ἀπαραπόδιστον, ὅλον αὐτὸ ἐφ’ ἡμῖν ἐποίησεν οὐδ’ αὑτῷ τινα πρὸσ τοῦτο ἰσχὺν ἀπολιπών, ὥστε κωλῦσαι ἢ ἐμποδίσαι.

ἀλλὰ κάθησθε πενθοῦντεσ καὶ στένοντεσ οἱ μὲν πρὸσ αὐτὸν τὸν δόντα ἀποτετυφλωμένοι μηδ’ ἐπιγινώσκοντεσ τὸν εὐεργέτην, οἱ δ’ ὑπ’ ἀγεννείασ εἰσ μέμψεισ καὶ τὰ ἐγκλήματα τῷ θεῷ ἐκτρεπόμενοι.

καίτοι πρὸσ μεγαλοψυχίαν μὲν καὶ ἀνδρείαν ἐγὼ σοὶ δείξω ὅτι ἀφορμὰσ καὶ παρασκευὴν ἔχεισ, πρὸσ δὲ τὸ μέμφεσθαι καὶ ἐγκαλεῖν ποίασ ἀφορμὰσ ἔχεισ σὺ δ’ ἐμοὶ δείκνυε.

MENU NAVIGATION

호흡부호 보기

강세부호 보기

장단부호 보기

작은 Iota 보기

모든 부호 보기

헬라어 텍스트

Epictetus, Works, book 1, Περὶ προνοίασ.

(에픽테토스, Works, book 1, Περὶ προνοίασ.)

상위

목록

SEARCH

MENU NAVIGATION