Athenaeus, The Deipnosophists, Book 15, book 15, chapter 58

ὅτι δὲ λυχνοῦχοι οἱ νῦν καλούμενοι φανοὶ ὠνομάζοντο Ἀριστοφάνης ἐν Αἰολοσίκωνι παρίστησιν καὶ διαστίλβονθ ὁρῶμεν ὥσπερ, ἐν καινῷ λυχνούχῳ, πάντα τῆς ἐξωμίδος, ἐν δὲ τῷ δευτέρῳ Νιόβῳ προειπὼν λυχνοῦχον οἴμοι κακόδαιμον φησίν, ὁ λύχνος ἡμῖν οἴχεται.? εἶτ ἐπιφέρει: καὶ πῶς ὑπερβὰς τὸν λυχνοῦχον οἴχεται κἄλαθέ σε· ἐν δὲ τοῖς ἑξῆς καὶ λυχνίδιον αὐτὸν καλεῖ διὰ τούτων ἀλλ ὥσπερ λύχνος ὁμοιότατα κάθευδ ἐπὶ τοῦ λυχνιδίου. Πλάτων δ ἐν Νυκτὶ Μακρᾷ: ἕξουσιν οἱ πομπεῖς λυχνούχους δηλαδή. Φερεκράτης Δουλοδιδασκάλῳ : ἄνυσὸν ποτ ἐξελθών, σκότος γὰρ γίγνεται, καὶ τὸν λυχνοῦχον ἔκφερ ἐνθεὶς τὸν λύχνον. Ἄλεξις δ Ἐκκηρυττομένῳ: ὥστ ἐξελὼν ἐκ τοῦ λυχνούχου τὸν λύχνον μικροῦ κατακαύσας ἔλαθ ἑαυτόν,8 ὑπὸ μάλης τῇ γαστρὶ μᾶλλον τοῦ δέοντος προσαγαγών. Εὐμήδης δ ἐν Σφαττομένῳ προειπών ἡγοῦ μὲν ἢν δὲ . υ; κνον εἰς τὸ πρόσθ ἰδὼν ατο ϋμένιδι ς, ἐπιφέρει: λυχνούχῳ κο Ἐπικράτης δ ἐν Τριόδοντι ἢ Ῥωποπώλῃ προειπών λαβὲ τριόδοντα καὶ λυχνοῦχον, ἐπιφέρει: ἐγὼ δὲ δεξιᾷ γε τόνδ ἔχω τινά,1 σιδηρότευκτον ἐναλίων θηρῶν βέλος,2 κερατίνου τε φωσφόρου λύχνου σέλας, Ἄλεξις Μίδωνι:?