헬라어 문장 검색 - ΑτηενάΤηεΔειπ

(아테나이오스, The Deipnosophists, Book 15, book 15, chapter 50)

τῶν οὖν δειπνοσοφιστῶν ὁ μέν τισ ἔλεγε τῶν σκολίων τόδε, ὁ δέ τισ τόδε· πάντα δ’ ἦν τὰ λεχθέντα ταῦτα· α# Παλλὰσ Τριτογένει’, ἄνασσ1’ Ἀθηνᾶ,2 ὄρθου τήνδε πόλιν τε καὶ πολίτασ, ἄτερ ἀλγέων καὶ στάσεων καὶ θανάτων ἀώρων σύ τε καὶ πατήρ. β’ πλούτου μητέρ’ Ὀλυμπίαν ἀείδω Δήμητρα στεφανηφόροισ ἐν ὡρ́αισ, σέ τε, παῖ Διόσ, Φερσεφόνη · χαίρετον, εὖ δὲ τάνδ’ ἀμφέπετον πόλιν. γ# ἐν Δήλῳ ποτ’ ἔτικτε παῖδα Λατώ, Φοῖβον χρυσοκόμαν, ἄνακτ’ Ἀπόλλω,9 ἐλαφηβόλον τ’ ἀγροτέραν Ἄρτεμιν, ἃ γυναικῶν μέγ’ ἔχει κράτοσ. δ# ὦ Πάν, Ἀρκαδίασ μέδων κλεεννᾶσ, ὀρχηστὰ Βρομίαισ ὀπαδὲ Νύμφαισ, γελάσειασ, ὦ Πάν, ἐπ’ ἐμαῖσ εὔφροσι ταῖσδ’ ἀοιδαῖσ κεχαρημένοσ. ε# ἐνικήσαμεν ὡσ ἐβουλόμεσθα,5 καὶ νίκην ἔδοσαν θεοὶ φέροντεσ παρὰ Πανδρόσου ὡ̔σ φίλην Ἀθηνᾶν. ̓ ὁ σ’ εἶθ’ ἐξῆν ὁποῖόσ τισ ἦν ἕκαστοσ τὸ στῆθοσ διελόντ’, ἔπειτα τὸν νοῦν ἐσιδόντα,7 κλείσαντα πάλιν, ἄνδρα φίλον νομίζειν ἀδόλῳ φρενί. ζ# ὑγιαίνειν μὲν ἄριστον ἀνδρὶ θνητῷ, δεύτερον δὲ καλὸν φυὰν γενέσθαι, τὸ τρίτον δὲ πλουτεῖν ἀδόλωσ, καὶ τὸ τέταρτον ἡβᾶν μετὰ τῶν φίλων. τούτῳ γὰρ ἀρῶ, τούτῳ θερίζω, τούτῳ πατέω τὸν ἁδὺν οἶνον ἀπ’·

ἀμπέλω,1 τούτῳ δεσπότασ μνοίασ κέκλημαι. τοὶ δὲ μὴ τολμῶντ’ ἔχειν δόρυ καὶ ξίφοσ καὶ τὸ καλὸν λαισήιον, πρόβλημα χρωτόσ, πάντεσ γόνυ πεπτηῶτεσ ἐμὸν κυνέοντι, δεσπόταν καὶ μέγαν βασιλῆα φωνέοντεσ. Αἰσθέντοσ δὲ τούτου καὶ πάντων ἡσθέντων ἐπ’ αὐτῷ καὶ μνημονευσάντων ὅτι καὶ ὁ καλὸσ Πλάτων αὐτοῦ μέμνηται ὡσ ἄριστα εἰρημένου, ὁ Μυρτίλοσ ἔφη Ἀναξανδρίδην αὐτὸ διακεχλευακέναι τὸν κωμῳδιοποιὸν ἐν Θησαυρῷ λέγοντα οὕτωσ·

ὁ τὸ σκόλιον εὑρὼν ἐκεῖνοσ, ὅστισ ἦν, τὸ μὲν ὑγιαίνειν πρῶτον ὡσ ἄριστον ὂν ὠνόμασεν ὀρθῶσ ·

δεύτερον δ’ εἶναι καλόν, τρίτον δὲ πλουτεῖν, τοῦθ’, ὁρᾷσ, ἐμαίνετο· μετὰ τὴν ὑγίειαν γὰρ τὸ πλουτεῖν διαφέρει καλὸσ δὲ πεινῶν ἐστιν αἰσχρὸν θηρίον. ἑξῆσ δ’ ἐλέχθη καὶ τάδε·

η# 3 ἐκ γῆσ χρὴ κατίδην πλόον, εἴ τισ δύναιτο καὶ παλάμην ἔχοι. ἐπεὶ δὲ κ’ ἐν πόντῳ γένηται, τῷ παρεόντι τρέχειν ἀνάγκη. θ# ὁ δὲ καρκίνοσ ὧδ’ ἔφη, χαλᾷ τὸν ὄφιν λαβών εὐθὺν χρὴ τὸν ἑταῖρον ἔμμεν καὶ μὴ σκολιὰ φρονεῖν. ι# ἐν μύρτου κλαδὶ τὸ ξίφοσ φορήσω, ὥσπερ Ἁρμόδιοσ καὶ Ἀριστογείτων, ὅτε τὸν τύραννον κτανέτην ἰσονόμουσ τ’ ’ Ἀθήνασ ἐποιησάτην. ια# φίλταθ’ Ἁρμόδι’, οὒ τί που τέθνηκασ νήσοισ δ’ ἐν μακάρων σέ φασιν εἶναι, ἵνα περ ποδώκησ Ἀχιλεύσ,4 Τυδείδην τέ φασι τὸν ἐσθλὸν Διομήδεα.

ἐν μύρτου κλαδὶ τὸ ξίφοσ φορήσω, ὥσπερ Ἁρμόδιοσ καὶ Ἀριστογείτων, ὅτ’ Ἀθηναίησ ἐν θυσίαισ ἄνδρα τύραννον Ἵππαρχον ἐκαινέτην. ιγ’ αἰεὶ σφῷν κλέοσ ἔσσεται κατ’ αἰᾶν, φίλταθ’ Ἁρμόδιοσ καὶ ι Ἀριστογείτων· ὅτι τὸν τύραννον κτανέτην ἰσονόμουσ τ’ Ἀθήνασ ἐποιησάτην. ιδ# Ἀδμήτου λόγον, ὦ ἑταῖρε, μαθὼν τοὺσ ἀγαθοὺσ φίλει,7 τῶν δειλῶν δ’ ἀπέχου, γνοὺσ ὅτι δειλοῖσ ὀλίγη χάρισ. ιε# παῖ Τελαμῶνοσ, Αἰᾶν αἰχμητά, λέγουσί σε ἐσ Τροίαν ἄριστον ἐλθεῖν Δαναῶν μετ’ Ἀχιλλέα.

3 ισ’ τὸν Τελαμῶνα πρῶτον, Αἰάντα δὲ δεύτερον ἐσ Τροίαν λέγουσιν ἐλθεῖν Δαναῶν μετ’ Ἀχιλλέα. 3 ιζ’ εἴθε λύρα καλὰ γενοίμαν ἐλεφαντίνα,5 καί με καλοὶ παῖδεσ φέροιεν Διονύσιον ἐσ χορόν. ιη# εἴθ’ ἄπυρον καλὸν γενοίμην μέγα χρυσίον καί με καλὴ γυνὴ φοροίη καθαρὸν θεμένη νόον. ιθ# σύν μοι πῖνε, συνήβα, συνέρα, συστεφανηφόρει,7 σύν μοι μαινομένῳ μαίνεο,8 σὺν σώφρονι σωφρόνει.

9 κ# ὑπὸ παντὶ λίθῳ σκορπίοσ, ὦ ἑταῖρ’, ὑποδύεται. φράζευ μή σε βάλῃ· τῷ δ’ ἀφανεῖ πᾶσ ἕπεται δόλοσ. κα# ὗσ τὰν βάλανον τὰν μὲν ἔχει, τὰν δ’ ἔραται λαβεῖν κἀγὼ παῖδα καλὴν τὴν μὲν ἔχω,1 τὴν δ’ ἔραμαι λαβεῖν. κβ# πόρνη καὶ βαλανεὺσ τωὐτὸν ἔχουσ1’ ἐμπεδέωσ ἔθοσ· ἐν ταὐτᾷ πυέλῳ τὸν τ’ ἀγαθὸν τόν τε κακὸν λόει.

κγ# ἔγχει καὶ Κήδωνι, διάκονε, μηδ’ ἐπιλήθου, εἰ χρὴ τοῖσ ἀγαθοῖσ ἀνδράσιν οἰνοχοεῖν. κδ# αἰαῖ Λειψύδριον προδωσέταιρον,4 οἱούσ ἄνδρασ ἀπώλεσασ, μάχεσθαι ἀγαθούσ τε καὶ εὐπατρίδασ, οἳ τότ’ ἔδειξαν οἱών πατέρων κύρησαν. 8 κε# ὅστισ ἄνδρα φίλον μὴ προδίδωσιν, μεγάλαν ἔχει τιμὰν ἔν τε βροτοῖσ ἔν τε θεοῖσιν κατ’ ἐμὸν νόον. σκόλιον δὲ φασί τινεσ καὶ τὸ ὑπὸ Ὑβρίου τοῦ Κρητὸσ ποιηθέν.

ἔχει δ’ οὕτωσ· ἔστι μοι πλοῦτοσ μέγασ δόρυ καὶ ξίφοσ καὶ τὸ καλὸν λαισήιον, πρόβλημα χρωτόσ.

MENU NAVIGATION

호흡부호 보기

강세부호 보기

장단부호 보기

작은 Iota 보기

모든 부호 보기

헬라어 텍스트

Athenaeus, The Deipnosophists, Book 15, book 15, chapter 50

(아테나이오스, The Deipnosophists, Book 15, book 15, chapter 50)

상위

목록

SEARCH

MENU NAVIGATION