Athenaeus, The Deipnosophists, Book 15, book 15, chapter 28

(아테나이오스, The Deipnosophists, Book 15, book 15, chapter 28)

κοσμοσανδάλων δὲ μνημονεύει Κρατῖνοσ ἐν Μαλθακοῖσ διὰ τούτων κεφαλὴν ἀνθέμοισ ἐρέπτομαι, λειρίοισ, ῥόδοισ, κρίνεσιν,6 κοσμοσανδάλοισ. Κλέαρχοσ δ’ ἐν β’ Βίων ὁρ́α, φησίν, τοὺσ τὸ κοσμοσανδάλοισ ἀνείροντασ Λακεδαιμονίουσ, οἳ τὸν παλαιότατον τῆσ πολιτικῆσ κόσμον συμπατήσαντεσ ἐξετραχηλίσθησαν. διόπερ καλῶσ περὶ αὐτῶν εἴρηκεν ὁ κωμῳδιοποιὸσ Ἀντιφάνησ ἐν Κιθαριστῇ· οὐκ ἐφύσων οἱ Λάκωνεσ ὡσ ἀπόρθητοί ποτε; νῦν δ’ ὁμηρεύουσ1’ ἔχοντεσ πορφυροῦσ κεκρυφάλουσ; Ἱκέσιοσ δ’ ἐν δευτέρῳ περὶ Ὕλησ τὸ λευκόιον φησι μεσότητά τινα ἔχειν ἐν τῷ στύφειν, πολὺ δ’ ἀρίστην εὐωδίαν καὶ δυναμένην τέρπειν, ἀλλὰ πρὸσ ὀλίγιστον. "τὸ δὲ μέλαν.

"φησί, τὴν μὲν αὐτὴν θεωρίαν ἔχει, εὐῶδεσ δ’ ἐστὶ πολὺ μᾶλλον. Ἀπολλόδωροσ δὲ ἐν τῷ περὶ Θηρίων φησί· "χαμαίπιτυν, οἱ δὲ ὁλόκυρον, οἱ δὲ Ἀθήνησιν ἰωνιάν, οἱ δὲ κατ’ Εὔβοιαν σιδηρῖτιν. Νίκανδροσ δ’ ἐν δευτέρῳ Γεωργικῶν τὰ δὲ ἔπη ὀλίγον ὕστερον παραθήσομαι, ὅταν περὶ πάντων τῶν στεφανωματικῶν ἀνθῶν διεξέρχωμαι τὸ ἰόν, φησίν, Ιὠνιάδεσ τινὲσ νύμφαι Ιὤνι ἐχαρίσαντο πρώτῳ. τὸν δὲ Νάρκισσον ἐν τῷ σ’ περὶ Φυτῶν Ἱστορίασ ὁ Θεόφραστοσ καλεῖσθαί φησι καὶ λείριον.

εἶθ’ ὑποβὰσ ὡσ διαλλάσσοντα τίθησιν νάρκισσαν καὶ λείριον. Εὔμαχοσ δ’ ὁ Κορκυραῖοσ ἐν Ῥιζοτομικῷ καὶ ἀκακαλλίδα φησὶ καλεῖσθαι τὸν νάρκισσον καὶ κρόταλον. τοῦ δὲ ἡμεροκαλλοῦσ καλουμένου ἄνθουσ, ὃ τὴν μὲν νύκτα μαραίνεται, ἅμα δὲ τῷ ἡλίῳ ἀνατέλλοντι θάλλει, μνημονεύει Κρατῖνοσ ἐν Μαλθακοῖσ λέγων οὕτωσ · ἡμεροκαλλεῖ τε τῷ φιλουμένῳ. τῆσ δ’ ἑρπύλλου, φησὶ Θεόφραστοσ, τὴν ἄγριον κομίζοντεσ ἐκ τῶν ὀρῶν φυτεύουσιν ἐν Σικυῶνι καὶ Ἀθήνησιν ἐκ τοῦ Ὑμηττοῦ. παρ’ ἄλλοισ δὲ ὅλα ὄρη πλήρη ἐστὶ τοῦ ἄνθουσ, καθάπερ ἐν Θρᾴκῃ. Φιλῖνοσ δέ φησιν αὐτὴν ζυγίδα καλεῖσθαι. περὶ δὲ τῆσ λυχνίδοσ, λέγων Ἀμερίασ ὁ Μακεδὼν ἐν τῷ Ῥιζοτομικῷ φησιν ἀναφῦναι αὐτὴν ἐκ τῶν Ἀφροδίτησ λουτρῶν ὅτε Ἡφαίστῳ συγκοιμηθεῖσα ἡ Ἀφροδίτη λούοιτο.

εἶναι δ’ ἀρίστην ἐν Κύπρῳ καὶ Λήμνῳ, ἔτι δὲ Στρογγύλῃ καὶ Ἔρυκι καὶ Κυθήροισ. ἡ δ’ ἶρισ, φησὶ Θεόφραστοσ, ἀνθεῖ τοῦ θέρουσ μόνη τε τῶν Εὐρωπαίων ἀνθέων εὐόσμοσ ἐστίν. ἀρίστη δ’ ἐστὶν ἐν Ἰλλυριοῖσ τοῖσ ἀνῳκισμένοισ τῆσ θαλάσσησ. Φιλῖνοσ δέ φησι τὰ ἄνθη τῆσ ἴριδοσ λέγεσθαι λύκουσ διὰ τὸ ἐμφερῆ εἶναι λύκου χείλεσι.

Νικόλαοσ δ’ ὁ Δαμασκηνὸσ ἐν τῇ ὀγδόῃ τῶν Ἱστοριῶν πρὸσ ταῖσ ἑκατὸν περὶ τὰσ Ἄλπεισ λίμνην τινά φησιν εἶναι πολλῶν σταδίων οὖσαν, ἧσ περὶ τὸν κύκλον πεφυκέναι δι’ ἔτουσ ἄνθη ἥδιστα καὶ εὐχρούστατα, ὅμοια ταῖσ καλουμέναισ κάλχαισ. τῶν δὲ καλχῶν μέμνηται καὶ Ἀλκμὰν ἐν τούτοισ· χρύσιον ὁρ́μον ἔχων ῥαδινᾶν πετάλοισι καλχᾶν. μνημονεύει αὐτῶν καὶ Ἐπίχαρμοσ ἐν Ἀγρωστίνῳ.

일치하는 문장이 없습니다.

SEARCH

MENU NAVIGATION