Athenaeus, The Deipnosophists, Book 15, book 15, chapter 21

(아테나이오스, The Deipnosophists, Book 15, book 15, chapter 21)

ἐπεὶ δὲ Ἀλεξανδρείασ ἐμνημόνευσα, οἶδά τινα ἐν τῇ καλῇ ταύτῃ πόλει καλούμενον στέφανον Ἀντινόειον γινόμενον ἐκ τοῦ αὐτόθι καλουμένου λωτοῦ. φύεται δ’ οὗτοσ ἐν λίμναισ θέρουσ ὡρ́ᾳ, καὶ εἰσὶν αὐτοῦ χροιαὶ δύο, ἡ μὲν τῷ ῥόδῳ ἐοικυῖα· ἐκ τούτου δὲ ὁ πλεκόμενοσ στέφανοσ κυρίωσ Ἀντινόειοσ καλεῖται· ὁ δὲ ἕτεροσ λώτινοσ ὀνομάζεται. κυανέαν ἔχων τὴν χροιάν. καὶ Παγκράτησ τισ τῶν ἐπιχωρίων ποιητήσ ὃν καὶ ἡμεῖσ ἔγνωμεν, Ἀδριανῷ τῷ αὐτοκράτορι ἐπιδημήσαντι τῇ Ἀλεξανδρείᾳ μετὰ πολλῆσ τερατείασ ἐπέδειξεν τὸν ῥοδίζοντα λωτόν, φάσκων αὐτὸν δεῖν καλεῖν Ἀντινόειον, ἀναπεμφθέντα ὑπὸ τῆσ γῆσ ὅτε τὸ αἷμα ἐδέξατο τοῦ Μαυρουσίου λέοντοσ, ὃν κατὰ τὴν πλησίον τῇ Ἀλεξανδρείᾳ Λιβύην ἐν κυνηγίῳ καταβεβλήκει ὁ Ἀδριανόσ, μέγα χρῆμα ὄντα καὶ πολλῷ χρόνῳ κατανεμηθέντα πᾶσαν τὴν Λιβύην, ἧσ καὶ πολλὰ ἀοίκητα ἐπεποιήκει οὗτοσ ὁ λέων. ἡσθεὶσ οὖν ἐπὶ τῇ τῆσ ἐννοίασ εὑρέσει καὶ καινότητι τὴν ἐν Μουσῶν αὐτῷ σίτησιν ἔχειν ἐχαρίσατο. καὶ Κρατῖνοσ δ’ ὁ κωμῳδιοποιὸσ ἐν Ὀδυσσεῦσι κέκληκεν τὸν λωτὸν στεφάνωμα διὰ τὸ πάντα τὰ φυλλώδη ὑπὸ τῶν ’ Ἀθηναίων στεφανώματα λέγεσθαι.

ὁ δὲ Παγκράτησ ἐν τῷ ποιήματι οὐκ ἀγλαφύρωσ εἴρηκεν οὔλην ἑρ́πυλλον, λευκὸν κρίνον ἠδ’ ὑάκινθον πορφυρέην γλαυκοῦ τε χελιδονίοιο πέτηλα καὶ ῥόδον εἰαρινοῖσιν ἀνοιγόμενον ζεφύροισιν οὔπω γὰρ φύεν ἄνθοσ ἐπώνυμον Ἀντινόοιο.

일치하는 문장이 없습니다.

SEARCH

MENU NAVIGATION