Athenaeus, The Deipnosophists, Book 15, book 15, chapter 9

(아테나이오스, The Deipnosophists, Book 15, book 15, chapter 9)

καὶ ὁ Δημόκριτοσ ἀλλ’ ἵνα κἀγώ, φησίν, μνημονεύσω τῶν τοῦ Χαλκοῦ ποιητοῦ καὶ ῥήτοροσ Διονυσίου Χαλκοῦσ δὲ προσηγορεύθη διὰ τὸ συμβουλεῦσαι Ἀθηναίοισ χαλκῷ νομίσματι χρήσασθαι , καὶ τὸν λόγον τοῦτον ἀνέγραψε Καλλίμαχοσ ἐν τῇ τῶν Ῥητορικῶν Ἀναγραφῇ λέξω τι καὶ αὐτὸσ ἐκ τῶν Ἐλεγείων σὺ δέ, ὦ Θεόδωρε τοῦτο γάρ σου τὸ κύριον ὄνομα, δέχου τήνδε προπινομένην τὴν ἀπ’ ἐμοῦ ποίησιν. ἐγὼ δ’ ἐπιδέξια πέμπω σοὶ πρώτῳ Χαρίτων ἐγκεράσασ χάριτασ. "διὰ τί, τῶν ἐστεφανωμένων ἐὰν λύηται ὁ στέφανοσ, ἐρᾶν λέγονται;

φησὶ Κλέαρχοσ ἐν πρώτῳ Ἐρωτικῶν, καὶ σημεῖον νομίζουσιν τοῦ καὶ τὸν τοῦ ἤθουσ κόσμον περιῃρῆσθαι τοὺσ τοιούτουσ, ἢ καθάπερ ἐπὶ τῆσ μαντικῆσ ἄλλα πολλά, καὶ τοῦτο σημειοῦνταί τινεσ; ὁ γὰρ ἐκ τοῦ στεφάνου κόσμοσ οὐδὲν ἔχων μόνιμον σημεῖόν ἐστι πάθουσ ἀβεβαίου μὲν κεκαλλωπισμένου δέ.

τοιοῦτοσ δ’ ἐστὶν ὁ ἔρωσ· οὐδένεσ γὰρ μᾶλλον τῶν ἐν τῷ ἐρᾶν ὄντων καλλωπίζονται· εἰ μὴ ἄρα ἡ φύσισ οἱονεί τι δαιμόνιον δικαίωσ βραβεύουσα τῶν πραγμάτων ἕκαστον οἰέται δεῖν τοὺσ ἐρῶντασ μὴ στεφανοῦσθαι πρὶν κρατήσωσιν τοῦ ἔρωτοσ· τοῦτο δ’ ἔστιν ὅταν κατεργασάμενοι τὸν ἐρώμενον ἀπαλλαγῶσιν τῆσ ἐπιθυμίασ, τὴν ἀφαίρεσιν οὖν τοῦ στεφάνου σημεῖον τοῦ ἔτι ἐν τῷ διαγωνίζεσθαι εἶναι ποιούμεθα. ἢ ὁ Ἔρωσ αὐτὸσ οὐκ ἐῶν καθ’ αὑτοῦ στεφανοῦσθαι καὶ ἀνακηρύττεσθαι τῶν μὲν τὸν στέφανον περιαιρεῖ,2 τοῖσ δὲ λοιποῖσ ἐνδίδωσιν αἴσθησιν μηνύων ὅτι ἡττῶνται ὑπὸ αὐτοῦ·

δι’ ὃ ἐρᾶν οἱ λοιποὶ τοὺσ τοιούτουσ φασίν. ἢ ὅτι λύεται μὲν πᾶν τὸ δεδεμένον,1 ὁ δὲ ἔρωσ στεφανουμένων τινῶν δεσμόσ ἐστιν οὐθένεσ γὰρ ἄλλοι τῶν δεδεμένων περὶ τὸ στεφανοῦσθαι σπουδάζουσιν πλὴν οἱ ἐρῶντεσ̓, τὴν τοῦ στεφάνου δὴ λύσιν σημεῖον τοῦ περὶ τὸν ἔρωτα δεσμοῦ νομίζοντεσ ἐρᾶν φασιν τοὺσ τοιούτουσ; ἢ διὰ τὸ πολλάκισ τοὺσ ἐρῶντασ διὰ τὴν πτοίησιν, ὡσ ἐοίκεν,4 στεφανουμένουσ περιρρεῖν αὑτῶν τὸν στέφανον, ἀντιστρέφομεν τῇ ὑπονοίᾳ τὸ πάθοσ, ὡσ οὐκ ἄν ποτε τοῦ στεφάνου περιρρέοντοσ εἰ μὴ ἤρων; ἢ ὅτι ἀναλύσεισ περὶ μόνουσ μάλιστα τοὺσ ἐρῶντασ καὶ καταδεδεμένουσ γίνονται, τὴν δὲ τοῦ στεφάνου ἀνάλυσιν καταδεδεμένων τινῶν εἶναι νομίζοντεσ ἐρᾶν φασι τοὺσ τοιούτουσ;

καταδέδενται γὰρ οἱ ἐρῶντεσ. εἰ μὴ ἄρα διὰ τὸ κατεστέφθαι τῷ ἔρωτι τοὺσ ἐρῶντασ οὐκ ἐπίμονοσ αὐτῶν ὁ στέφανοσ γίνεται·

χαλεπὸν γὰρ ἐπὶ μεγάλῳ καὶ θείῳ στεφάνῳ μικρὸν καὶ τὸν τυχόντα μεῖναι. στεφανοῦσιν δὲ τὰσ τῶν ἐρωμένων θύρασ ἤτοι τιμῆσ χάριν, καθαπερεί τινοσ θεοῦ τὰ πρόθυρα,9 ἢ οὐ τοῖσ ἐρωμένοισ ἀλλὰ τῷ Ἔρωτι ποιούμενοι τὴν τῶν στεφάνων ἀνάθεσιν, ὡσ τοῦ μὲν Ἔρωτοσ τὸν ἐρώμενον ἄγαλμα, τούτου δὲ ναὸν ὄντα τὴν οἴκησιν στεφανοῦσιν. διὰ ταῦτα δὲ καὶ θύουσιν ἔνιοι ἐπὶ ταῖσ τῶν ἐρωμένων θύραισ· ἢ μᾶλλον ὑφ’ ὧν οἰόνταί τε καὶ πρὸσ ἀλήθειαν τὸν τῆσ ψυχῆσ κόσμον ἐσκύλευνται, καὶ τούτοισ καὶ τὸν τοῦ σώματοσ κόσμον ὑπὸ τοῦ πάθουσ ἐξαγόμενοι, καὶ σκυλεύοντεσ ἑαυτοὺσ, ἀνατιθέασιν. πᾶσ δ’ ὁ ἐρῶν τοῦτο δρᾷ μὲν παρόντοσ μὴ παρόντοσ δὲ τοῦ ἐρωμένου τῷ ἐμποδὼν ποιεῖται τὴν ἀνάθεσιν.

ὅθεν Λυκοφρονίδησ τὸν ἐρῶντα ἐκεῖνον αἰπόλον ἐποίησε λέγοντα· τόδ’ ἀνατίθημί σοι ῥόδον, καλὸν ἀνάθημα· ἐπὶ τὰν Χάρισι φίλαν παῖδα καὶ καλάν.

5 ἀλλὰ μὴν καὶ ὁ ἱερώτατοσ Πλάτων ἐν ἑβδόμῳ Νόμων πρόβλημά τι προβάλλει στεφανωτικόν, ὅπερ ἄξιόν ἐστιν ἐπιλύσασθαι, οὕτωσ λέγοντοσ τοῦ φιλοσόφου·

일치하는 문장이 없습니다.

SEARCH

MENU NAVIGATION