Ancient Greek Text

Athenaeus, The Deipnosophists, Book 2, book 2, chapter 4

(아테나이오스, The Deipnosophists, Book 2, book 2, chapter 4)

ὁμοιότατοσ ἄνθρωποσ οἴνῳ τὴν φύσιν τρόπον τιν’ ἐστί. τὸν γὰρ οἶνον τὸν νέον πολλὴ ’ στ’ ἀνάγκη καὶ τὸν ἄνδρ’ ἀποζέσαι πρώτιστον ἀφυβρίσαι τ’, ἀπανθήσαντα δὲ σκληρὸν γενέσθαι, παρακμάσαντα δ’ ὧν λέγω τούτων ἁπάντων, ἀπαρυθέντα τὴν ἄνω ταύτην ἄνοιαν ἐπιπολάζουσαν, τότε πότιμον γενέσθαι καὶ καταστῆναι πάλιν ἡδὺν θ’ ἅπασι τοὐπίλοιπον διατελεῖν. κατὰ δὲ τὸν Κυρηναῖον ποιητὴν οἶνόσ ξ ὃσ πυρὶ ἶσον ἔχει μένοσ, εὖτ’ ἂν ἐσ ἄνδρασ ἔλθῃ· κυμαίνει δ’ οἱᾶ Λίβυσσαν ἅλα βορρῆσ ἠὲ νότοσ ·

τὰ δὲ καὶ κεκρυμμένα φαίνει βυσσόθεν ἐκ δ’ ἀνδρῶν πάντ’ ἐτίναξε νόον. ἀλλαχοῦ δὲ τοὐναντίον φησὶν Ἄλεξισ· οὐδὲν. . ἐοίκ’ ἄνθρωποσ οἴνῳ τὴν φύσιν, ὁ μὲν γὰρ ἀπογηρὰσ ἀηδὴσ γίνεται, οἶνον δὲ τὸν παλαιότατον σπουδάζομεν. ὁ μὲν δάκνει γάρ, ὁ δ’ ἱλαροὺσ ἡμᾶσ ποιεῖ. Πανύασισ δὲ λέγει· οἶνοσ γὰρ πυρὶ ἶσον ἐπιχθονίοισιν ὄνειαρ, ἐσθλόν, ἀλεξίκακον, πάσῃ συνοπηδὸν ἀνίῃ.

ἐν μὲν γὰρ θαλίησ ἐρατὸν μέροσ ἀγλαίησ τε, ἐν δὲ χοροιτυπίησ, ἐν δ’ ἱμερτῆσ φιλότητοσ. τῷ σε χρὴ παρὰ δαιτὶ δεδεγμένον εὔφρονι θυμῷ πίνειν, μηδὲ βορῆσ κεκορημένον ἠύτε παῖδα ἧσθαι πλημμύροντα, λελησμένον εὐφροσυνάων. καὶ πάλιν οἶνοσ δὲ θνητοῖσι θεῶν πάρα δῶρον ἄριστον, ἀγλαόσ· ᾧ πᾶσαι μὲν ἐφαρμόζουσιν ἀοιδαί, πάντεσ δ’ ὀρχησμοί, πᾶσαι δ’ ἐραταὶ φιλότητεσ.

πάσασ δ’ ἐκ κραδίασ ἀνίασ ἀνδρῶν ἀλαπάζει πινόμενοσ κατὰ μέτρον ὑπὲρ μέτρον δὲ χερείων.