Athenaeus, The Deipnosophists, Book 2, book 2, chapter 44

(아테나이오스, The Deipnosophists, Book 2, book 2, chapter 44)

ἐρέβινθοι. Κρώβυλοσ· φαγόντεσ χλωρὸν ἐρέβινθόν τινα ἐκοττάβιζον, κενὸν ὅλωσ. β. τράγημα δέ ἐστιν πιθήκου τοῦτο δήπου δυστυχοῦσ. Ὅμηροσ· θρώσκουσιν κύαμοι μελανόχροεσ ἢ ἐρέβινθοι. Ξενοφάνησ ὁ Κολοφώνιοσ ἐν παρῳδίαισ· πὰρ πυρὶ χρὴ τοιαῦτα λέγειν χειμῶνοσ ἐν ὡρ́ῃ ἐν κλίνῃ μαλακῇ κατακείμενον, ἔμπλεον ὄντα, πίνοντα γλυκὺν οἶνον, ὑποτρώγοντ’ ἐρεβίνθουσ· τίσ πόθεν εἶσ ἀνδρῶν, πόσα τοι ἔτη ἐστί, φέριστε; πηλίκοσ ἦσθ’ ὅθ’ ὁ Μῆδοσ ἀφίκετο; Σαπφώ· χρύσειοι ἐρέβινθοι ἐπ’ ἀιόνων ἐφύοντο. Θεόφραστοσ δ’ ἐν φυτικοῖσ τῶν ἐρεβίνθων τινὰσ καλεῖ κριούσ, καὶ Σώφιλοσ· ὁ πατήρ ὁ ταύτησ πολὺ μέγιστόσ ἐστι κριὸσ ἐρέβινθοσ. Φαινίασ δ’ ἐν τοῖσ περὶ φυτῶν φησι· "τραγήματοσ ἔχει χώραν ἁπαλὰ μὲν ὦχροσ, κύαμοσ, ἐρέβινθοσ, ξηρὰ δὲ ἑφθὰ καὶ φρυκτὰ σχεδὸν τὰ πλεῖστα. Ἄλεξισ· γραῦσ καὶ θυγάτηρ καὶ παῖσ υἱὸσ χἤδ’ ἡ χρηστή, πένθ’ οἱ πάντεσ, τούτων οἱ τρεῖσ δειπνοῦμεν, δύο δ’ αὐτοῖσ συγκοινωνοῦμεν μάζησ μικρᾶσ.

φθόγγουσ δ’ ἀλύρουσ θρηνοῦμεν ἐπὰν μηδὲν ἔχωμεν χρῶμα δ’ ἀσίτων ἡμῶν ὄντων γίνεται ὠχρόν. τὰ μέρη δ’ ἡμῶν χἠ σύνταξισ τοῦ βίου ἐστὶν κύαμοσ, θέρμοσ, λάχανον, γογγυλίσ, ὦχροσ, λάθυροσ, φηγόσ, βολβόσ, τέττιξ, ἐρέβινθοσ, ἀχράσ, τό τε θειοφανὲσ μητρῷον ἐμοὶ μελέδημ’ ἰσχάσ, Φρυγίασ εὑρήματα συκῆσ. Φερεκράτησ τακεροὺσ ποιήσεισ τοὺσ ἐρεβίνθουσ αὐτόθεν.

"οἱ ἐρέβινθοι δύσπεπτοι, σμηκτικοί, οὐρητικοί, πνευματικοί. κατὰ δὲ Διοκλέα ζυμωτικοὶ τῆσ σαρκόσ· κρείττουσ δ’ οἱ λευκοὶ τῶν μελάνων καὶ πυξοειδεῖσ καὶ οἱ Μιλήσιοι τῶν λεγομένων κριῶν οἵ τε χλωροὶ τῶν ξηρῶν καὶ οἱ βεβρεγμένοι τῶν ἀβρόχων. ὅτι Ποσειδῶνοσ εὑρ́ημα οἱ ἐρέβινθοι.

일치하는 문장이 없습니다.

SEARCH

MENU NAVIGATION