Athenaeus, The Deipnosophists, Book 2, book 2, chapter 10

(아테나이오스, The Deipnosophists, Book 2, book 2, chapter 10)

διὸ Βακχυλίδησ φησί· γλυκεῖ’ ἀνάγκα σευομένα κυλίκων θάλπησι θυμὸν Κύπριδοσ δ’ ἐλπὶσ διαιθύσσει φρένασ ἀμμιγνυμένα Διονυσίοισι δώροισ. ἀνδράσι δ’ ὑψοτάτω πέμπει μερίμνασ· αὐτίκα μὲν πόλεων κρήδεμνα λύει, πᾶσι δ’ ἀνθρώποισ μοναρχήσειν δοκεῖ. χρυσῷ δ’ ἐλέφαντί τε μαρμαίρουσιν οἶκοι πυροφόροι δὲ κατ’ αἰγλήεντα πόντον νῆεσ ἄγουσιν ἀπ’ Αἰγύπτου μέγιστον πλοῦτον· ὣσ πίνοντοσ ὁρμαίνει κέαρ, Σοφοκλῆσ δέ φησι· τὸ μεθύειν πημονῆσ λυτήριον.

"οἶνον ἐύφρονα καρπὸν ἀρούρησ. καὶ ὁ τῶν ποιητῶν δὲ βασιλεὺσ τὸν Ὀδυσσέα παράγει λέγοντα; καὶ τὰ ἑξῆσ.

일치하는 문장이 없습니다.

SEARCH

MENU NAVIGATION