Aristides, Aelius, Orationes, Πρὸσ Λεπτίνην ὑπὲρ ἀτελείας 75:

καὶ οἱ μὲν ὠμότητι γνώμησ παρὰ τὴν κοινὴν ἀνθρώπων φύσιν καὶ κατ’ αὐτῶν τῶν οἰκειοτάτων ὁσημέραι χωροῦντεσ ἐνταῦθα μόνον ταυτηνὶ δή που τηροῦσιν, οὗ φύσει πᾶσιν ἀνθρώποισ μέτεστι, λέγω δὴ τοῦ πρὸσ τοὺσ εὐεργέτασ δικαίου· Ἀθηναῖοι δὲ, οἱ μὴ μόνον χρηστότητι φύσεωσ πάντων ὡσ εἰπεῖν ἀνθρώπων διενεγκόντεσ, ἀλλὰ καὶ πέρα τῆσ ἀνθρωπείασ φύσεωσ οὐκ ὀλιγάκισ ἀναφανέντεσ ταῖσ ἀρεταῖσ, κινδυνεύουσι νῦν ὑπὸ Λεπτίνου καὶ τοῦ κατὰ φύσιν ἐκστῆναι. πάλιν τοίνυν οἱ μὲν τριάκοντα τὰ τείχη τῆσ πόλεωσ καθελόντεσ οὐ συγκαθεῖλον τὸ φρόνημ’ αὐτῆσ, ἀλλ’, ἑστηκότοσ πάνυ τοι τούτου, ἀνέστη πάλιν τὰ τείχη πολλῷ περιφανέστερα καὶ καλλίω. Λεπτίνησ δὲ νῦν οὐ καθαιρεῖν τείχη πειρᾶται, ἀλλ’ ὃ μεῖζον καθάπαξ ἐστὶ, τὴν τῆσ πόλεωσ μεγαλοψυχίαν καὶ τὸ πιστεύεσθαι.